Jak ująć w księgach rachunkowych zakup pakietów medycznych

Pakiety medyczne to obecnie często spotykana forma motywacji pracownika. Mając podpisaną umowę z wybraną firmą, pracodawca daje pracownikom prawo korzystania z szerokiego wachlarza prywatnych usług medycznych, poczynając od zwykłych porad, konsultacji, badań specjalistycznych czy nawet pobytu w szpitalu, a uprawnieni pracownicy nie ponoszą kosztów związanych z ich zakupem.

Pakiety medyczne stanowią świadczenia nieodpłatne, a przychód uzyskany z tego tytułu podlega opodatkowaniu. Co więcej, należy wskazać, że przychód ten powstaje już w chwili otrzymania uprawnienia do korzystania z tychże świadczeń, nie zaś dopiero w momencie skorzystania.

Zmiana polityki rachunkowości w wyniku nowelizacji ustawy o rachunkowości z 23 lipca 2015 r.

Tak stwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny, który 24 maja 2010 r. podjął uchwałę (sygn. akt II FPS 1/10) wskazującą, że „w rezultacie pakiety wykupione przez pracodawcę dla pracowników mieszczą się w zakresie pojęcia »nieodpłatne świadczenie«”. Skoro analizowane świadczenie pracodawcy na rzecz pracownika polega na zagwarantowaniu mu możliwości bezpłatnego skorzystania z określonych usług medycznych, to pracownik otrzymuje je w momencie, w którym po stronie centrum medycznego powstaje obowiązek pozostawania w gotowości do świadczenia mu tych usług. Taką chwilą może być umieszczenie zatrudnionego na liście uprawnionych lub wręczenie mu karty identyfikacyjnej pacjenta. Nie jest nią natomiast sam moment skorzystania z danej usługi”.

Warto zauważyć, że w zakresie obejmującym opodatkowanie pakietów świadczeń medycznych, doszło do ukształtowania się (po przyjęciu uchwał NSA z 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 oraz z 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10) stabilnego i konsekwentnego orzecznictwa przyjmującego, iż świadczenia te są kwalifikowane jako „inne świadczenia nieodpłatne”, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT i podlegają opodatkowaniu. Trybunał Konstytucyjny też wypowiedział się w tej sprawie ponad rok temu, tj. 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13). Według sędziów trybunału kluczowe dla powstania zobowiązania podatkowego jest wyrażenie zgody przez pracownika na przyjęcie od pracodawcy świadczenia. Udzielenie zgody przez pracownika powinno mieć miejsce wtedy, gdy pracownik otrzyma od pracodawcy informację, ile jest warte świadczenie oraz jaka będzie kwota podatku dochodowego z tego tytułu.

Polecamy: Przewodnik po zmianach w ustawie o rachunkowości 2015/2016 (PDF)