Jak wykazać w księgach przemieszczenie towarów

rada

Przywóz do kraju towaru uprzednio zaimportowanego i dopuszczonego do obrotu na obszarze Wspólnoty stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie. Dlatego spółka ma obowiązek rozliczenia w Polsce, na podstawie faktury wewnętrznej, podatku od towarów i usług z tego tytułu. Podstawą opodatkowania w tym przypadku będzie cena nabycia. Ewidencja faktury wewnętrznej przeprowadzana jest przez konta rozliczeniowe: strona Wn „VAT naliczony”, strona Ma „VAT należny”.

uzasadnienie

Sprowadzenie towaru spoza Unii Europejskiej do państwa członkowskiego innego niż Polska oraz dopuszczenie go do obrotu w tym państwie stanowi import towarów. Powoduje to obowiązek zapłaty w tym państwie (Niemczech) cła i VAT. Ponieważ jednak spółka deklaruje chęć przemieszczenia towarów do Polski, nie będzie płaciła VAT od importu w Niemczech. Przemieszczenie do Polski towaru oclonego w Niemczech oznacza wewnątrzwspólnotowe nabycie, które powinno być przez spółkę rozliczone na podstawie faktury wewnętrznej wystawionej w momencie powstania obowiązku podatkowego (15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów). Podstawą opodatkowania będzie w tym przypadku cena nabycia.

Cena nabycia obejmuje:

• podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku naliczonego podlegającego odliczeniu,

• wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy włączyć cło uiszczone na terytorium Niemiec w związku z importem towarów będących teraz przedmiotem przemieszczenia, jak również wszelkie inne koszty zwiększające wartość celną towaru.

Do przeliczenia kwot ujętych na fakturze wewnętrznej należy zastosować średni kurs NBP obowiązujący w dniu powstania obowiązku podatkowego.

Z kolei kosztów transportu poniesionych w związku z przemieszczeniem towarów nie należy wliczać do podstawy opodatkowania WNT. Potwierdza to pismo Łódzkiego Urzędu Skarbowego z 21 czerwca 2007 r., nr ŁUS-III-2-443/51/07/MJS, w którym czytamy:

(...) Choć koszty frachtu morskiego, transportu drogowego, opłat portowych, ubezpieczenia oraz wynagrodzenie działającego na zlecenie Spółki polskiego spedytora - podmiotu organizującego i zlecającego innym podmiotom z nim współpracującym wykonanie ww. czynności związanych z przywozem towarów, należą do kategorii kosztów dodatkowych, o których mowa w art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to jednakże należności tych nie należy włączać do podstawy opodatkowania opisanego we wniosku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż nie są one pobierane od Spółki przez dostawcę, lecz podmiot trzeci - spedytora. Podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powiększają bowiem tylko takie wydatki dodatkowe (prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia), które są pobierane od nabywcy wewnątrzwspólnotowego przez dostawcę (art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy). Tymczasem w opisanym stanie faktycznym należność za transport pobiera od Spółki podmiot trzeci wykonujący usługę spedycyjną, co wyklucza możliwość wliczenia ww. kosztów do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (na podstawie art. 31 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 31 ust. 5 ustawy) (...).

W przypadku więc zamówienia transportu u zagranicznego spedytora, który jest trzecim podmiotem tej transakcji, polski podatnik musi zapłacić VAT z tytułu importu usług, a nie z tytułu WNT, pod warunkiem że to na nim będzie spoczywał obowiązek rozliczenia podatku.

Wiąże się to również z koniecznością wystawienia faktury wewnętrznej.