Jak prawidłowo ująć w księgach rachunkowych kredyt inwestycyjny

Kredyt inwestycyjny w ujęciu bilansowym jest zawsze kredytem w rachunku kredytowym. Otrzymanie takiego kredytu należy zaewidencjonować po stronie kredytowej konta 13-4 „Kredyty bankowe”, zaś jego spłatę ujmuje się po stronie debetowej przedmiotowego konta:

1. Otrzymanie kredytu inwestycyjnego

● Wn konto 13-0 „Rachunki bankowe”

● Ma konto 13-4 „Kredyty bankowe”

2. Spłata rat kredytu inwestycyjnego

● Wn konto 13-4 „Kredyty bankowe”

● Ma konto 13-0 „Rachunki bankowe”.

Koszty

Koszty prowizji i odsetek naliczanych (pobranych) od kredytu inwestycyjnego do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania zwiększą ich cenę nabycia lub koszt wytworzenia, a w efekcie wartość początkową takiego aktywa sfinansowanego kredytem bankowym. W takim razie zarówno prowizja, jak i odsetki powinny zostać zaksięgowane:

● Wn konto 01 „Środki trwałe” lub konto 02 „Wartości niematerialne i prawne” lub konto 08 „Środki trwałe w budowie”

● Ma konto 13-0 „Rachunki bankowe” lub konto 13-4 „Kredyty bankowe”.

Pamiętać należy, że odsetki księguje się na koncie 13-4 „Kredyty bankowe” w przypadku różnych dat ich zarachowania i zapłaty. W pozostałych sytuacjach odsetki od kredytu inwestycyjnego można wykazywać bezpośrednio na koncie 13-0 „Rachunki bankowe”.

Zgodnie bowiem z art. 28 ust. 8 pkt 2 ustawy o rachunkowości cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia do używania, w tym również koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi różnice kursowe, pomniejszony o przychody z tego tytułu.

Po przyjęciu do używania

Natomiast po przyjęciu finansowanego kredytem inwestycyjnym środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych do używania (Wn konto 01 „Środki trwałe”, Ma konto 30 „Rozliczenie zakupu” lub konto 08 „Środki trwałe w budowie”; Wn konto 02 „Wartości niematerialne i prawne”, Ma konto 30 „Rozliczenie zakupu”), pobrana prowizja oraz uiszczane odsetki obciążają co do zasady bieżącą działalność finansową przedsiębiorstwa kredytobiorcy, co wymaga zaksięgowania:

● Wn konto 75-1 „Koszty finansowe”

● Ma konto 13-0 „Rachunki bankowe” lub konto 13-4 „Kredyty bankowe”.

Odsetki od kredytu na zakup akcji w księgach rachunkowych

Jeżeli pobrana z góry prowizja i odsetki są istotne, ich rozliczenie dla celów bilansowych może mieć miejsce za pośrednictwem czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów, w równych ratach, adekwatnie do okresu, na jaki otrzymano kredyt inwestycyjny:

1. Prowizja i odsetki pobrane z góry przez bank

● Wn konto 64 „Rozliczenia międzyokresowe kosztów”

● Ma konto 13-0 „Rachunki bankowe” lub konto 13-4 „Kredyty bankowe”

2. Rozliczenie prowizji w części przypadającej na określony okres sprawozdawczy

● Wn konto 75-1 „Koszty finansowe”

● Ma konto 64 „Rozliczenia międzyokresowe kosztów”.

Uwzględnienia wymaga, że po przekazaniu środka trwałego (wartości niematerialnych i prawnych) sfinansowanych kredytem inwestycyjnym do używania, odsetki od takiego kredytu będą stanowiły zarówno koszt bilansowy, jak i podatkowy. Z tym że dla celów bilansowych będzie miała zastosowanie zasada memoriałowa, zgodnie z którą odsetki zostaną zidentyfikowane jako koszty w dacie ich naliczenia, natomiast dla celów podatkowych – w chwili ich zapłaty (zasada kasowa).

Polecamy: Dowóz pracowników do pracy - w podatkach i rachunkowości

W walucie obcej

Kredyt inwestycyjny może być również przyznany w walucie obcej. W takiej sytuacji, dla celów bilansowych wpływ waluty obcej z tytułu otrzymanego kredytu na rachunek walutowy firmy należy przeliczać w ewidencji księgowej na złote po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu. Bank nie sprzedaje bowiem przedsiębiorcy – kredytobiorcy waluty obcej wpływającej na jego rachunek walutowy. Zatem wyceny przyznanych środków nie należy łączyć z kursem rzeczywiście zastosowanym. Z kolei dla celów bilansowych do wyceny rozchodu waluty z własnego rachunku walutowego zastosowanie znajduje kurs średni NBP z dnia poprzedzającego rozchód lub kurs historyczny. Różne kursy walutowe zastosowane w dacie ujęcia kredytu inwestycyjnego w ewidencji oraz w chwili jego zapłaty mogą implikować powstanie różnic kursowych.