Ewidencja różnic inwentaryzacyjnych

MAGDALENA RYPIŃSKA

W jednostkach sektora finansów publicznych do ewidencji niedoborów i szkód służy konto 240 „Pozostałe rozrachunki”. Rozliczane niedobory i szkody ujmuje się w wartości ewidencyjnej skorygowanej o ewentualne odchylenia od cen ewidencyjnych oraz o dotychczasowe umorzenie.

Sumę roszczenia z tytułu niedoborów lub szkód zawinionych określa kierownik jednostki, ustalając realną wartość niedoboru. Różnicę dodatnią między tak ustaloną wartością roszczenia a wartością bilansową braków lub szkód zalicza się do przychodów przyszłych okresów księgowanych w korespondencji z kontem 840.

Wartość ewidencyjną nadwyżek aktywów rzeczowych ustala się na podstawie dostępnych dokumentów lub na podstawie szacunku uwzględniającego wartość godziwą i stopień zużycia.

Roszczenia sporne księguje się pod datą skierowania pozwu do sądu.

Na koncie 240, oprócz różnic inwentaryzacyjnych, ewidencjonuje się również krajowe i zagraniczne należności i roszczenia oraz zobowiązania nieobjęte ewidencją na kontach 201-234.

Typowe zapisy strony Wn i Ma konta 240 ze szczególnym uwzględnieniem zapisów dotyczących różnic inwentaryzacyjnych przedstawiają tabele.

Typowe zapisy strony Wn konta 240 „Pozostałe rozrachunki”

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Typowe zapisy strony Ma konta 240 „Pozostałe rozrachunki”

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Ewidencję różnic inwentaryzacyjnych można podzielić na dwa etapy:

Etap I - zaewidencjonowanie zaistniałych różnic poprzez zwiększenie lub zmniejszenie stanu odpowiednich składników majątku oraz pokazanie ich na koncie 240 jako niedoboru (strona Wn) i nadwyżki (strona Ma)

Etap II - rozliczenie różnic, czyli wyksięgowanie niedoborów i nadwyżek z konta 240 i odniesienie ich na odpowiednie konta przychodów, kosztów lub rozrachunków.

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

PRZYKŁAD

W toku inwentaryzacji w jednostce stwierdzono nadwyżkę w majątku trwałym w postaci kserokopiarki marki Toshiba X5W. W postępowaniu wyjaśniającym okazało się, że kserokopiarkę tę jednostka otrzymała w formie darowizny, przy czym pracownik odpowiedzialny za dokonanie czynności związanych z darowizną nie dostarczył odpowiednich dokumentów do komórki księgowości, w związku z czym przychód mienia nie został zaewidencjonowany. Ponieważ dokumentów (umowy darowizny) nie odnaleziono, kierownik jednostki wycenił ujawniony sprzęt na poziomie cen rynkowych (zgodnie z przyjętymi w jednostce metodami wyceny aktywów i pasywów). Wartość określono na kwotę 2000 zł. Ze względu na wartość kserokopiarka stanowić będzie pozostałe środki trwałe (konto 013).