Ujmowanie strat z tytułu umów o budowę od 1 stycznia 2018 r. (MSSF 15)

MSSF 15 „Przychody z umów z klientami”

Do 31 grudnia 2017 roku umowy o budowę podlegały regulacjom MSR 11 „Umowy o usługę budowlaną”. Standard ten jednoznacznie wskazywał, iż w przypadku umów, których łączne koszty realizacji przekroczą łączne przychody, przewidywaną stratę należy ująć bezzwłocznie jako koszt.

Autopromocja

Od 1 stycznia 2018 roku przychody ze sprzedaży są ujmowane zgodnie z nowym standardem tj.  MSSF 15 „Przychody z umów z klientami”. Standard ten zmienia podejście do ujmowania przychodów, wprowadzając nowe definicje i zasady rozpoznawania przychodów. Natomiast nie zawiera on regulacji dotyczących ujmowania strat z tytułu umów, których koszty wykonania przekroczą przychody (dalej jako straty z tytułu umów).

Straty z tytułu umów o budowę od 1 stycznia 2018

Brak w MSSF 15 regulacji odpowiadających zasadom MSR 11 nie oznacza zlikwidowania obowiązku ujmowania rezerw na straty z tytułu umów. Od 1 stycznia 2018 roku standardem, który należy stosować dla tego typu umów jest MSR 37 „Rezerwy, zobowiązania warunkowe oraz aktywa warunkowe”. MSR 37 w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 jednoznacznie wskazuje w pkt.5(g), iż ma on zastosowanie do umów klientami, które stały się umowami rodzącymi obciążenia. Umowa z klientem, której koszty realizacji przewyższają przychody, spełnia definicję umowy rodzącej obciążenia, zawartą w tym standardzie. Zgodnie z tą definicją jest to umowa, na podstawie której nieuniknione koszty wypełnienia obowiązku przewyższają nad korzyściami, które – według przewidywań –  będą uzyskane.  Na nieuniknione  koszty wynikające  z umowy składają się co najmniej  koszty netto zakończenia umowy, odpowiadające niższej spośród kwot kosztów wykonania umowy i kosztów odszkodowań lub kar z tytułu niewykonania umowy.

Zasady wyceny

Jeśli jednostka jest stroną umowy rodzącej obciążenia – to w pierwszej kolejności ujmuje stratę z tytułu utraty wartości aktywów przeznaczonych do realizacji umowy, o ile takie aktywa występują. Następnie wycenia obecny obowiązek wynikający z tej umowy i ujmuje go jako rezerwę.

Autopromocja

Szkolenie:
Podatki i rachunkowość w budownictwie i deweloperce

Sprawdź

MSR 37 opisuje rezerwę jako obecny obowiązek jednostki wynikający ze zdarzeń przeszłych, którego kwota lub termin zapłaty nie są pewne, ale którego wypełnienie spowoduje wypływ środków zawierających w sobie korzyści ekonomiczne. Obowiązek jednostki może mieć charakter prawny bądź zwyczajowy. Ten pierwszy wynika z umów czy ustawodawstwa. Ten drugi wynika z ustalonego postępowania jednostki w przeszłości, opublikowanych zasad czy złożonego oświadczenia, czym jednostka wzbudziła oczekiwanie stron trzecich, co do wypełnienia zobowiązania.

Najbardziej właściwym szacunkiem rezerwy jest kwota, jaką – zgodnie z racjonalnymi przesłankami – jednostka zapłaciłaby w celu wypełnienia obowiązku na koniec okresu sprawozdawczego.

W konsekwencji zastąpienia MSR 11 nowym standardem dotyczącym ujmowania przychodów tj. MSSF 15, do wyceny i ujmowania rezerw na straty z tytułu umów stosowany będzie MSR 37 i jego regulacje dotyczące umów rodzących obciążenia.

Straty z tytułu umów o budowę od 1 stycznia 2018

Autor: Renata Art-Franke, Menedżer, Grant Thornton

Autopromocja

Jak przygotować się do zmian 2025.
Podatki. Rachunkowość. ZUS

Sprawdź

Polecamy: INFORLEX Księgowość i Kadry