Faktury wystawione w walutach - jak przeliczać na złote

Ogólna zasada dotycząca przeliczania faktur w walucie obcej mówi, że jeżeli kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są podane w walucie obcej, wówczas przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski (NBP) na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (art. 31a ust. 1 ustawy o VAT).

Przepisy przewidują również szczegółową zasadę przeliczania kursów walut (art. 31a ust. 2 ustawy o VAT). Przepis ten mówi, że w sytuacji gdy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są podane w walucie obcej na tej fakturze, wówczas przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Jeśli więc podatnik spełnia przesłanki określone w art. 31a ust. 2 ustawy o VAT, może stosować średni kurs NBP z dnia poprzedzającego wystawienie faktury. Tak będzie w przypadku m.in. usług budowlanych, transportowych, importu usług.

Polecamy: Nowa matryca stawek VAT

Taki kurs (na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury) podatnik będzie również stosował, gdy powstanie obowiązku podatkowego wyznacza moment wystawienia faktury, pod warunkiem że została wystawiona w terminie.

WAŻNE

W przypadku WDT, WNT, transakcji, dla których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych (o powstaniu obowiązku podatkowego decyduje data wystawienia faktury), kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez NBP bieżącego kursu średniego waluty obcej na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień:

• wystawienia faktury, o ile jest ona wystawiona w terminie, lub

• powstania obowiązku podatkowego, w przypadku gdy faktura nie została wystawiona w terminie.

Faktura krajowa rozliczana w walucie obcej

W przypadku wystawiania faktur w walucie obcej obowiązuje zasada, że kwoty podatku trzeba wykazywać w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze (§ 5 ust. 6 rozporządzenia w sprawie faktur). Przytoczone przepisy rozporządzenia oraz ustawy o VAT nie zabraniają wystawiania faktur w walucie obcej dla transakcji krajowych. Również obecne przepisy prawa dewizowego nie zabraniają takich rozliczeń. Tym samym należy stwierdzić, że ustawodawca dopuścił możliwość określenia kwoty należności w krajowej fakturze VAT w walucie obcej, z tym że kwota VAT powinna być wykazana w złotówkach. Oznacza, to że dostawca krajowy może wystawić fakturę, podając kwoty netto i brutto w euro, pod warunkiem że VAT będzie wykazany w polskich złotych.