Krótkoterminowe świadczenia pracownicze w świetle MSR 19

wycenić wartość świadczeń? Czy świadczenia za wypracowanie zysku obciąża zysk netto? Czy ujawniać wartość tych świadczeń w sprawozdaniu finansowym?

Świadczenia pracownicze to świadczenia wynikające z:

1) sformalizowanych programów lub innych sformalizowanych ustaleń między jednostką a jej poszczególnymi pracownikami, grupami pracowników i ich przedstawicielami,

2) wymogów prawnych lub ustaleń branżowych, na podstawie których jednostka jest zobowiązana do wpłacania składek na rzecz krajowych, państwowych, branżowych i innych wielozakładowych programów

3) niesformalizowanych praktyk, które powodują powstanie zwyczajowo oczekiwanego zobowiązania. Przykładem takiego oczekiwanego zobowiązania jest sytuacja, w której zmiana niesformalizowanych praktyk jednostki powoduje niemożliwe do zaakceptowania pogorszenie stosunków z pracownikami.

Rodzaje świadczeń

Przepisy standardu dzielą świadczenia na krótko- i długoterminowe oraz po okresie zatrudnienia i związane z rozwiązaniem stosunku pracy.

Na świadczenia krótkoterminowe składają się wynagrodzenia i składki na ubezpieczenia społeczne, płatne urlopy wypoczynkowe, zwolnienia lekarskie, wypłaty z zysku i premie (jeśli są one wypłacane w ciągu 12 miesięcy od dnia, w którym zostały przyznane poszczególnym pracownikom). Ponadto do tego typu świadczeń zalicza się świadczenia niepieniężne, np. wykupienie abonamentu w poradni lekarskiej, na basen, możliwość korzystania z mieszkania służbowego i samochodu, opłata za studia podyplomowe.

Świadczenia pracownicze długoterminowe to m.in. długoterminowe urlopy wypoczynkowe, jeśli w zakładzie pracy prawo do ich nabycia uzależnione jest od stażu pracy, nagrody jubileuszowe, wypłaty z zysku i premie płatne po okresie 12 miesięcy licząc od końca okresu, w którym pracownik wykonywał pracę.

Natomiast do świadczeń po okresie zatrudnienia zalicza się emerytury i inne świadczenia emerytalne, ubezpieczenie na życie po okresie zatrudnienia, możliwość korzystania z abonamentu w poradni lekarskiej.

Pojęcie pracownika

Zakład pracy tworząc program świadczeń pracowniczych musi pamiętać, że pracownikiem w rozumieniu standardu jest każdy zatrudniony, bez względu na wymiar czasu pracy i formę zatrudnienia. Za pracownika uważa się także każdego członka zarządu, jak też kadry kierowniczej.

Wycena świadczeń krótkoterminowych

Gdy pracownik wykonywał pracę na rzecz swojej jednostki gospodarczej w ciągu roku obrotowego, to jednostka ujmuje przewidywaną, niezdyskontowaną wartość krótkoterminowych świadczeń pracowniczych. Tę wartość jednostka ujmuje jako:

1. Zobowiązanie (bierne rozliczenie międzyokresowe kosztów), po potrąceniu wszystkich już zapłaconych kwot. Gdyby zapłacona już kwota przekraczała niezdyskontowaną wartość świadczeń, jednostka ujmuje tę nadwyżkę jako składnik aktywów. Wspomnianą nadwyżkę należy zaksięgować jako czynne rozliczenie międzyokresowe kosztów, jeżeli opłacenie tych kosztów z góry doprowadzi do obniżenia przyszłych płatności lub ich refundacji, oraz

2. Koszty, chyba że te świadczenia inny standard (np. MSR 2 „Zapasy”, MSR 16 „Rzeczowe aktywa trwałe”) nakazuje zaliczyć do kosztu wytworzenia składnika aktywów tej jednostki.