Ulepszenie środków trwałych i ich amortyzacja

Bardziej szczegółowo kwestię tę określa ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, w której czytamy, że ulepszenie ma miejsce w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Określono też minimalną kwotę wydatków na ulepszenie: środki trwałe uważa się za ulepszone, jeśli suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Na podstawie różnych przepisów należy więc zauważyć, że głównym warunkiem kwalifikowania wydatków poniesionych na dany środek trwały jest to, że muszą one przyczynić się do wzrostu wartości użytkowej tego środka. Oznacza to, że po zakończeniu ulepszenia wartość użytkowa przewyższa posiadaną przy przyjęciu do używania wartość użytkową, mierzoną okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonego środka trwałego, kosztami eksploatacji lub innymi miarami. Wzrost wartości użytkowej można rozumieć więc jako wydłużenie okresu używania danego środka trwałego czy podniesienie jakości produkowanych przez niego wyrobów, zwiększenie wydajności pracy maszyny itp. Znajdzie to potwierdzenie również w MSR nr 16.

Schemat 1. Warunki ulepszenia

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

Warto zwrócić uwagę, że w ustawie położono nacisk na sposób (technologię) dokonania ulepszenia, które zwiększy wartość użytkową. W MSR nr 16 podkreślono raczej efekty dokonanych czynności powodujących wzrost korzyści ekonomicznych.

Określenie, czy w danym przypadku mamy do czynienia z ulepszeniem czy z remontem, jest bardzo istotne ze względu na odrębną kwalifikację tych wydatków. Koszty ulepszeń podlegają aktywowaniu, tj. zwiększają wartość początkową środka trwałego. Koszty remontu obciążają okres, w którym je poniesiono.

Niekiedy jest to trudne do ustalenia, dlatego można zasięgnąć opinii fachowców, którzy określają, czy np. zwiększą się zdolności produkcyjne danej maszyny.

Jednostka nie zwiększa wartości bilansowej pozycji rzeczowych aktywów trwałych o koszty bieżącego utrzymania tych aktywów. Koszty te raczej ujmowane są w rachunku zysków i strat w momencie poniesienia. Na koszty bieżącego utrzymania składają się koszty robocizny i koszty zużycia materiałów i mogą obejmować koszty niewielkich części zamiennych. Takie koszty są zazwyczaj ponoszone w celu wykonania „remontów i konserwacji” poszczególnych pozycji rzeczowych aktywów trwałych.