Jak ustalić podstawę opodatkowania

Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają nieruchomości lub obiekty budowlane:

– grunty,

– budynki lub ich części,

– budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany przeznaczony jest na prowadzenie działalności gospodarczej, wówczas należy liczyć się z tym, że stawka podatku będzie wyższa niż w przypadku nieruchomości, które nie są używane na prowadzenie działalności. Inaczej również określa się w tych przypadkach podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Podatnicy zapłacą podatek zarówno od gruntów, jak i budynków, budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Chodzi tu o nieruchomości lub obiekty budowlane znajdujące się w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Ustawa przewiduje jednak, że opodatkowaniu w tej grupie nie będą podlegać budynki mieszkalne.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr. 9, poz. 84 z późn. zm.), podstawę opodatkowania dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej stanowi wartość, o której jest mowa w przepisach o podatkach dochodowych. Chodzi tu o wartość ustaloną na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiącą podstawę obliczenia amortyzacji w tym roku, niepomniejszoną o odpisy amortyzacyjne. Natomiast w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych podstawę opodatkowania stanowi ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.

Ustalając wartość budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, należy odwołać się do przepisów dotyczących amortyzacji zawartych w ustawie z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) lub w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).