Doradcy podatkowi o tajemnicy zawodowej w projekcie zmian w Ordynacji Podatkowej

„Krajowa Rada Doradców Podatkowych (KRDP) dostrzega próby uwzględnienia przez Projektodawcę głosów środowiska doradców podatkowych w zakresie zachowania tajemnicy zawodowej w proponowanych zmianach Ordynacji Podatkowej mających na celu wprowadzenie do polskiego porządku prawnego obowiązku raportowania schematów podatkowych (ang. Mandatory Disclosure Rules – MDR)” – stwierdzono w stanowisku KRDP.

- „Jak wielokrotnie wskazywaliśmy, wprowadzenie instytucji MDR powinno zostać dokonane z poszanowaniem istoty i zakresu tajemnicy zawodowej doradcy podatkowego, a planowany obowiązek raportowania schematów podatkowych może być zaakceptowany tylko wówczas, jeżeli nie doprowadzi do naruszenia tajemnicy zawodowej doradcy podatkowego” – stwierdził Andrzej Marczak, wiceprzewodniczący Krajowej Rady Doradców Podatkowych, Przewodniczący Komisji do spraw ochrony tajemnicy zawodowej KRDP.

- „Uchwałą V Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych z dnia 13 stycznia 2018 roku Krajowa Rada Doradców Podatkowych została zobowiązana do podejmowania wszelkich możliwych działań mających na celu ochronę i umocnienie obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej przez doradców podatkowych” – dodał Andrzej Marczak, wiceprzewodniczący KRDP.

„Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzamy, że proponowane zmiany w Ordynacji podatkowej w sposób nieuprawniony wkraczają w materię tajemnicy zawodowej, którą związane są osoby wykonujące zawody zaufania publicznego (w tym tajemnicy doradcy podatkowego)” – stwierdzono w stanowisku Krajowej Rady Doradców Podatkowych.

W stanowisku wskazano, że w szczególności, sprzeczne z zasadą ochrony tajemnicy zawodowej wydają się proponowane przepisy dotyczące m.in.:

1. traktowania zobowiązania do zachowania poufności oraz specyficznych sposobów określenia wynagrodzenia w relacji doradca – klient jako „ogólnych cech rozpoznawczych” schematów podlegających raportowaniu – podczas gdy zawarcie w umowie/uzgodnieniu klauzuli poufności wynika z istoty zawodu zaufania publicznego, jako że to właśnie pełna poufność umożliwia przekazanie przez klienta przedstawicielowi danego zawodu zaufania publicznego wszelkich informacji w celu wypracowania przez doradcę najodpowiedniejszych dla klienta rozwiązań zgodnych z obowiązującym prawem;

2. zdefiniowania zakresów pojęć „promotor” i „wspomagający” jako podmiotów zobowiązanych do raportowania - warto wskazać, że w otwartym katalogu ww. podmiotów uwzględniono również podmioty (np. pracownik banku czy instytucji finansowej) które mogą nie posiadać odpowiedniej wiedzy niezbędnej do wypełnienia tego obowiązku, i które nie są ponadto związane tajemnicą zawodową w takim stopniu, jak doradca podatkowy. Katalog ten może więc przyczyniać się w istocie do obchodzenia instytucji tajemnicy zawodowej przysługującej zawodom zaufania publicznego (informacje, które w przypadku doradcy podatkowego objęte są tajemnicą, będą raportowane przez inne podmioty tą tajemnicą nieobjęte działające w charakterze „promotorów” albo „wspomagających”);

3. pisemnego informowania, przez promotora objętego tajemnicą zawodową, innych podmiotów zobowiązanych do przekazania informacji o schemacie podatkowym o tym, że promotor ten nie przekaże informacji o schemacie podatkowym do Szefa KAS (działanie takie może potencjalnie prowadzić do naruszenia tajemnicy zawodowej doradcy podatkowego w wyniku konieczności poinformowania innego podmiotu o klasyfikacji uzgodnienia omawianego w relacji doradca-klient jako schematu podatkowego);

NOWOŚĆ na Infor.pl: Prenumerata elektroniczna Dziennika Gazety Prawnej KUP TERAZ!

4. wskazania, że „nie stanowi naruszenia obowiązku zachowania prawnie chronionej tajemnicy zawodowej”:

1. przekazanie informacji o schemacie w sytuacji zwolnienia z obowiązku zachowania ww. tajemnicy - bez dodefiniowania, w jakich okolicznościach i w wyniku czyjego działania takie zwolnienie miałoby nastąpić (wysoce niejasne i wskazujące na istotne ryzyko naruszania tajemnicy zawodowej wydaje się w tym kontekście stanowisko MF wyrażone w uzasadnieniu do projektu ustawy (s. 108: „W świetle wątpliwości odnośnie tego, czy dotychczas istnieje możliwości zwolnienia przedstawicieli niektórych zawodów z tajemnicy zawodowej przez ich klientów, analizowane przepisy należy rozumieć jako normy o charakterze lex specialis, które jednoznacznie przesądzają o takiej możliwości (przynajmniej w określonych projektowanymi przepisami przypadkach”);

2. przekazanie informacji o schemacie standaryzowanym - która to informacja, nawet pozbawiona danych wprost identyfikujących podmiot korzystający, może wystarczyć do jego identyfikacji (np. w przypadku gdy w danej branży funkcjonuje tylko jeden podmiot o określonych cechach istotnych z punktu widzenia mechanizmu działania schematu), a tym samym, jej przekazanie przez doradcę może prowadzić do naruszenia obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej; podobna sytuacja naruszenia tajemnicy zawodowej może również wystąpić w przypadku, gdy organ podatkowy posiada (na podstawie dotychczasowych kontaktów z doradcą / podatnikami) wiedzę, jacy klienci reprezentowani / obsługiwani są przez danego doradcę. Warto przy tym zwrócić uwagę, że projektodawca wydaje się rozumieć pojęcie „schematu standaryzowanego” niezwykle szeroko, na co wskazują niektóre fragmenty uzasadnienia projektu (s. 101: ”jeśli dany schemat podatkowy może być stosowany u podatników działających w określonej branży”, „rozwiązania bazujące na znajomości przepisów”) – co tym bardziej zwiększa ryzyko rozszerzenia katalogu przypadków mogących prowadzić do naruszania tajemnicy zawodowej;

3. przekazania Szefowi KAS informacji o dacie udostepnienia/wdrożenia schematu i liczbie podmiotów poinformowanych przez doradcę o obowiązku raportowania (w tym ostatnim przypadku, proponowana regulacja wydaje się dodatkowo zawierać ukryte domniemanie, że podmioty te nie dopełnią swych obowiązków).