Rząd przyjął dzisiaj projekt nowelizacji ustawy o rachunkowości
REKLAMA
REKLAMA
- Nowela ustawy o rachunkowości oraz o biegłych rewidentach, firmach audytorskich i nadzorze publicznym
- Szczegółowe rozwiązania planowane w projekcie zmian ustawy o rachunkowości
- Projekt ustawy zobowiązujący firmy do stosowania unijnych zasad dostępności w niektórych produktach i usługach
- Rozwiązania planowane w projekcie o zapewnianiu spełniania wymagań dostępności niektórych produktów i usług
Nowela ustawy o rachunkowości oraz o biegłych rewidentach, firmach audytorskich i nadzorze publicznym
Dziś 28 lutego rząd przyjął projekt nowelizacji ustawy o rachunkowości oraz o biegłych rewidentach, firmach audytorskich i nadzorze publicznym, który nakłada na firmy z siedzibą w Polsce obowiązek publikacji danych o podatkach zapłaconych w krajach EOG.
REKLAMA
Celem regulacji jest wprowadzenie do polskiego porządku prawnego unijnych przepisów, które nakładają na duże firmy obowiązek publikacji danych o zapłaconych podatkach. Zgodnie z projektem, przepisy zawarte w proponowanej nowelizacji mają dotyczyć sprawozdania o podatku dochodowym za rok obrotowy rozpoczynający się po 21 czerwca 2024 r.
Szczegółowe rozwiązania planowane w projekcie zmian ustawy o rachunkowości
Projekt ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw ma na celu implementację do krajowego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2101 z dnia 24 listopada 2021 r. zmieniającej dyrektywę 2013/34/UE w odniesieniu do ujawniania informacji o podatku dochodowym przez niektóre jednostki i oddziały (Dz. Urz. UE L 429 z 01.12.2021, str.1), zwanej dalej „dyrektywą 2021/2101”.
Przepisy dyrektywy 2021/2101 stanowią kolejną, obok dyrektywy w zakresie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (dyrektywa 2011/16/WE), wdrożonej w Polsce ustawą z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami („ustawa o wymianie informacji”), część pakietu dotyczącego przeciwdziałania unikaniu opodatkowania przyjętego przez Komisję Europejską w dniu 28 stycznia 2016 roku („pakiet Komisji o przeciwdziałaniu unikania opodatkowania”).
REKLAMA
Dyrektywa 2021/2101 nakłada na duże przedsiębiorstwa wielonarodowe (jednostki dominujące najwyższego szczebla grupy kapitałowej i jednostki samodzielne, o odpowiednio skonsolidowanych przychodach - dla jednostek dominujących najwyższego szczebla - i przychodach - dla jednostek samodzielnych, przekraczających w kolejnych dwóch latach kwotę 750 mln EUR) z siedzibą w UE jak i przedsiębiorstwa wielonarodowe spoza UE prowadzące działalność gospodarczą w UE za pośrednictwem oddziału lub spółki zależnej, obowiązek publicznego ujawnienia informacji o zapłaconym podatku dochodowym oraz innych informacji związanych z podatkami w podziale na poszczególne kraje („sprawozdanie o podatku dochodowym”).
W wyniku przyjętego pakietu Komisji o przeciwdziałaniu unikania opodatkowania i wdrożonej na jego podstawie do krajowego porządku prawnego ustawy o wymianie informacji, już aktualnie duże przedsiębiorstwa wielonarodowe mają obowiązek przedstawiania organom podatkowym informacji na temat zapłaconego podatku dochodowego oraz innych informacji związanych z podatkami w podziale na kraje.
Proponowane zmiany ustawy o rachunkowości, wdrażające dyrektywę 2021/2101, uzupełniają ww. wymóg nałożony na powyższe jednostki objęte obowiązkiem raportowania danych do organów podatkowych, wprowadzając obowiązek publicznego ujawniania sprawozdania o podatku dochodowym w podziale na kraje.
Dane zawarte w sprawozdaniu będą musiały być ujawniane odrębnie dla wszystkich państw EOG, w których dane przedsiębiorstwo prowadzi działalność, a także dla jurysdykcji podatkowych, które nie przestrzegają standardów dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych (tzw. „rajów podatkowych”). W odniesieniu do pozostałych jurysdykcji podatkowych informacje będą przedstawiane w formie zagregowanej.
Udostępnianie publicznie informacji na temat podatków zapłaconych w miejscu, w którym rzeczywiście został wygenerowany zysk, ma kluczowe znaczenie dla zwiększenia przejrzystości podatkowej. Sprawozdawczość w podziale na kraje może wzmocnić zaufanie publiczne i zwiększyć społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw przez przyczynianie się – poprzez płacenie podatków – do dobrobytu w kraju, w którym prowadzona jest działalność. Może ona również wspierać świadomą debatę na temat potencjalnych braków w systemach podatkowych. Sprawozdawczość podatkowa w podziale na kraje, obejmująca publikowanie określonego zestawu danych przez duże przedsiębiorstwa wielonarodowe, daje ogółowi społeczeństwa ogólny przegląd podatków płaconych przez przedsiębiorstwa wielonarodowe od ich dochodu.
Wdrożenie proponowanych zmian doprowadzi do większej przejrzystości publicznej, w szczególności geograficznego powiązania miejsca płacenia podatku od osób prawnych z miejscem faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej, propagowania społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w celu przyczynienia się do dobrobytu dzięki płaceniu podatków w miejscu osiągania przychodów oraz większej przejrzystości w odniesieniu do działalności przedsiębiorstw w krajach, które nie przestrzegają międzynarodowych norm w zakresie dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych.
Należy ponadto wskazać, że niektóre przepisy dotyczące sprawozdawczości podatkowej w podziale na kraje istnieją już w UE i zostały wdrożone do krajowego porządku prawnego: sprawozdawczość podatkowa w podziale na kraje dla sektora bankowego (dyrektywa 2013/36/UE wdrożona ustawą Prawo bankowe) oraz dla przedsiębiorstw z branży wydobywczej i przedsiębiorstw prowadzących wyręb lasów pierwotnych (dyrektywa 2013/34/UE wdrożona ustawą o rachunkowości).
Projekt ustawy zobowiązujący firmy do stosowania unijnych zasad dostępności w niektórych produktach i usługach
Rząd przyjął również projekt ustawy zobowiązującym firmy do stosowania unijnych zasad dostępności w niektórych produktach i usługach, tak by mogły z nich korzystać osoby z niepełnosprawnościami. Chodzi np. o usługi bankowe i telekomunikacyjne, strony internetowe.
Projekt ustawy o zapewnianiu spełniania wymagań dostępności niektórych produktów i usług przez podmioty gospodarcze został przygotowany przez resort funduszy i polityki regionalnej. Wdrażać będzie do polskich przepisów unijną dyrektywę 2019/882, która reguluje kwestię wymagań dostępności niektórych produktów i usług oferowanych przez podmioty gospodarcze. Jednym z podstawowych celów projektowanych przepisów jest ograniczenie wykluczenia społecznego i umożliwienie niezależnego życia osób z niepełnosprawnościami w społeczeństwie.
Rozwiązania planowane w projekcie o zapewnianiu spełniania wymagań dostępności niektórych produktów i usług
Projekt ustawy o zapewnianiu spełniania wymagań dostępności niektórych produktów i usług przez podmioty gospodarcze stanowi implementację dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/882 z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie wymogów dostępności produktów i usług (Dz. Urz. UE L 151 z 07.06.2019, str. 70) (tzw. Europejski Akt o Dostępności, ang. European Accessibility Act), zwanej dalej „dyrektywą 2019/882”. Jej głównym celem jest zapewnienie większej dostępności niektórych produktów i usług w oparciu o wspólne dla wszystkich państw członkowskich UE wymogi dostępności dla osób z niepełnosprawnościami oraz osób z ograniczeniami funkcjonalnymi.
W celu transpozycji dyrektywy 2019/882 konieczne jest przyjęcie rozwiązań prawnych, które zawarte zostaną w projektowanej ustawie o zapewnianiu spełniania wymagań dostępności niektórych produktów i usług przez podmioty gospodarcze.
Rozwiązania przyjęte w projekcie ustawy implementują w całości obligatoryjne elementy dyrektywy 2019/882. W zakresie rozwiązań, w odniesieniu do których prawo UE pozostawia państwom członkowskim możliwość swobodnego kształtowania zakresu i treści przepisów krajowych, pod uwagę wzięto szereg czynników, w tym:
- skuteczność funkcjonujących w Polsce instrumentów na rzecz zapewniania dostępności,
- obserwowany stan dostępności produktów, usług i środowiska zbudowanego w Polsce i jego uwarunkowania,
- sytuację osób ze szczególnymi potrzebami w Polsce,
- kondycję ekonomiczną podmiotów gospodarczych funkcjonujących w sektorach gospodarki objętych regulacją, zwłaszcza małych i średnich przedsiębiorstw,
- zmiany gospodarcze i społeczne będące wynikiem pandemii wirusa SARS-CoV-2 po 2020 r.
Dane do tego potrzebne zostały uzyskane na podstawie m.in. opracowań Głównego Urzędu Statystycznego oraz wyników analizy wpływu transpozycji dyrektywy 2019/882 na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość oraz funkcjonowanie przedsiębiorstw zleconej przez Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej w 2020 r.
Projekt ustawy określa:
a. wymagania dostępności produktów i usług;
b. obowiązki podmiotów gospodarczych w zakresie zapewniania spełniania wymagań dostępności produktów i usług;
c. system, zasady i tryb sprawowania nadzoru rynku w zakresie zapewniania spełniania wymagań dostępności produktów i usług.
Podmioty gospodarcze objęte zakresem projektu ustawy mają obowiązek dostarczać produkty i świadczyć usługi, które spełniają wymagania dostępności w niej określone. Zobowiązanymi na mocy projektu ustawy są podmioty gospodarcze uczestniczące w łańcuchu dostaw i dystrybucji.
Zapewnienie dostępności produktów jest obowiązkiem:
- producentów,
- upoważnionych przedstawicieli,
- importerów,
- dystrybutorów.
Zapewnienie dostępności usług jest obowiązkiem usługodawców.
Projekt ustawy formułuje wymagania dostępności w stosunku do następujących rodzajów produktów:
1. konsumenckich systemów sprzętu komputerowego ogólnego przeznaczenia i ich systemów operacyjnych;
2. terminali:
a) płatniczych,
b) samoobsługowych przeznaczonych do świadczenia usług objętych ustawą:
- bankomatów i wpłatomatów,
- automatów biletowych,
- urządzeń do odprawy,
- interaktywnych terminali przeznaczonych do udzielania informacji, z wyjątkiem terminali instalowanych jako zintegrowane części pojazdów samochodowych, statków powietrznych, statków wodnych i taboru kolejowego;
3. konsumenckich urządzeń końcowych z interaktywnymi zdolnościami obliczeniowymi wykorzystywanych do świadczenia usług:
a) telekomunikacyjnych,
b) dostępu do audiowizualnych usług medialnych;
4. czytników książek elektronicznych.
Projekt ustawy określa wymagania dostępności w odniesieniu do następujących rodzajów usług (z wyłączeniem usług świadczonych przez mikroprzedsiębiorców):
1. telekomunikacyjnych, z wyjątkiem usług transmisji wykorzystywanych do świadczenia usług komunikacji maszyna–maszyna;
2. dostępu do audiowizualnych usług medialnych;
3. towarzyszących usługom autobusowego i autokarowego, lotniczego, wodnego oraz kolejowego transportu pasażerskiego w zakresie:
a) stron internetowych,
b) usług świadczonych za pomocą urządzeń mobilnych, w tym aplikacji mobilnych,
c) biletów elektronicznych i usług elektronicznych systemów sprzedaży biletów,
d) dostarczania informacji związanych z tymi usługami, w tym informacji o podróży w czasie rzeczywistym, przy czym w odniesieniu do dostarczania tych informacji za pośrednictwem ekranów informacyjnych obowiązek ten dotyczy wyłącznie interaktywnych ekranów znajdujących się na terytorium Unii Europejskiej,
e) dostarczania informacji za pomocą przeznaczonych do tego interaktywnych terminali samoobsługowych znajdujących się na terytorium Unii Europejskiej, z wyjątkiem terminali instalowanych jako zintegrowane części pojazdów samochodowych, statków powietrznych, statków wodnych i taboru kolejowe;
4. bankowości detalicznej;
5. rozpowszechniania książek elektronicznych;
6. handlu elektronicznego.
Ponadto, w przypadku gdy w powiązaniu z danym produktem albo usługą są udostępniane usługi wsparcia technicznego, usługi przekazu lub usługi szkoleniowe, informacje na temat dostępności produktu albo usługi i kompatybilności produktu albo usługi z narzędziami wspomagającymi mają być udzielane z wykorzystaniem sposobów komunikacji spełniających wymagania dostępności określone w projekcie ustawy.
Projekt ustawy określa ogólne i specyficzne wymagania dostępności produktów i usług. Odnoszą się one m.in. do właściwości i treści przekazywanych informacji, funkcji interfejsu produktów oraz elementów usług, kompatybilności z urządzeniami wspomagającymi. Zamiast jednego albo większej liczby wymagań dostępności określonych w ustawie, mogą być stosowane kryteria funkcjonalne, o ile zastosowanie tych kryteriów funkcjonalnych prowadzi do równoważnej albo większej dostępności produktu albo usługi w przewidywalnym wykorzystaniu przez osoby ze szczególnymi potrzebami.
Projekt ustawy określa również okoliczności, w których podmioty gospodarcze nie są zobowiązane do spełnienia wymagań dostępności i związane z tym obowiązki. Wymogi dostępności określone w projekcie ustawy mają zastosowanie wyłącznie w zakresie, w jakim zapewnienie z nimi zgodności:
1. nie wymaga wprowadzenia zasadniczej zmiany podstawowych właściwości produktu albo usługi, lub
2. nie stanowi dla podmiotu gospodarczego nieproporcjonalnego obciążenia.
Projekt ustawy zawiera również przepisy o dochodzeniu praw przez konsumentów. Zgodnie z projektem ustawy konsument ma prawo do złożenia do pomiotu gospodarczego skargi na niezapewnienie spełniania wymagań dostępności produktu albo usługi. Niezależnie od postępowania skargowego, które jest przeznaczone tylko dla konsumentów, każdy będzie mógł złożyć Prezesowi Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) zawiadomienie o niespełnianiu przez produkt albo usługę wymagań dostępności.
Ponadto, projekt ustawy reguluje postępowanie kontrolne prowadzone przez organy nadzoru rynku. Wprowadza przepisy określające sankcje, w tym kary pieniężne, nakładane na podmioty gospodarcze, które nie wykonują obowiązków wynikających z ustawy.
Zaproponowany w projekcie ustawy system nadzoru jest rozproszony, podzielony między różne organy zgodnie z prowadzonymi już działaniami nadzorczymi w ramach poszczególnych sektorów. Zgodnie z założeniem system taki pozwoli na wykorzystanie dotychczasowego potencjału, zasobów i narzędzi nadzorczych oraz dodanie kompetencji i zadań związanych ze stosowaniem nowych przepisów.
Zgodnie z projektem ustawy system nadzoru rynku w zakresie dostępności produktów i usług tworzą:
1. Prezes Zarządu PFRON;
2. następujące organy nadzoru rynku:
- Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej,
- minister właściwy do spraw informatyzacji,
- Rzecznik Finansowy,
- wojewódzcy inspektorzy transportu drogowego,
- Prezes Urzędu Transportu Kolejowego,
- Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego,
- dyrektorzy urzędów morskich i wskazani przez ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej kierownicy jednostek organizacyjnych podległych temu ministrowi lub przez niego nadzorowanych;
3. organy celne.
Przewiduje się, że ustawa wpłynie na funkcjonowanie dużych, średnich i małych przedsiębiorców. Mniejszy wpływ jest spodziewany w przypadku mikroprzedsiębiorców z uwagi na brak obowiązku stosowania wymagań dostępności dla usług świadczonych przez takich przedsiębiorców. Spodziewany jest wzrost liczby klientów w wyniku poprawy dostępności produktów i usług oraz wzrost korzyści finansowych (np. wzrost obrotów, marży zysku, zwiększenie udziału w rynku itp.). Szkolenie personelu w zakresie obowiązujących wymagań dotyczących dostępności i umiejętności ich stosowania będzie znaczącym czynnikiem działalności przedsiębiorstw. Możliwy jest wzrost poziomu zatrudnienia w przedsiębiorstwach w związku z koniecznością ich przygotowania się do nowych obowiązków wynikających z ustawy. Przewiduje się przy tym, że ceny produktów i usług objętych wymaganiami dostępności nie wzrosną albo wzrosną tylko nieznacznie.
Obowiązki nałożone w ramach nowej regulacji będą stosowane od dnia 28 czerwca 2025 r. Projekt ustawy, zgodnie z dyrektywą 2019/882, przewiduje dla niektórych rodzajów produktów i usług dłuższe okresy przejściowe.
REKLAMA
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat