Obniżenie limitu transakcji gotówkowych niekorzystne dla przedsiębiorców

Obciążenia nieproporcjonalne do potencjalnych korzyści

Minął termin konsultacji projektu ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawę o swobodzie działalności gospodarczej. Zasadniczym przedmiotem tego projektu jest pozbawienie przedsiębiorców możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów (zarówno w podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i w podatku dochodowym od osób prawnych) kosztów, z tytułu których rozliczenie nastąpiłoby z naruszeniem zakazu dokonywania pomiędzy przedsiębiorcami płatności gotówkowych przekraczających określoną ustawowo kwotę.

Zamiar ten, autorzy projektu chcą zrealizować poprzez – z jednej strony – zmianę ustawy o swobodzie działalności gospodarczej polegającą na znacznym obniżeniu wartości transakcji, w odniesieniu do których istnieje obowiązek rozliczeń z pośrednictwem rachunku bankowego (kwota ta zostałaby obniżona z równowartości 15 000 euro do 15 000 złotych). Z drugiej strony naruszenie obowiązku rozliczeń w formie bezgotówkowej zostałoby opatrzone sankcją polegającą właśnie na zakazie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów takich kosztów, za które zapłacono z naruszeniem obowiązku wynikającego z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Limit transakcji gotówkowych między przedsiębiorcami od 1 stycznia 2017 r.

Niewątpliwie proponowane przepisy stanowią ograniczenie swobody działalności gospodarczej. Należy zatem rozważyć, czy jest to uzasadnione celem, którego osiągnięciu miałoby służyć. Deklarowanym przez autorów projektu nowelizacji celem proponowanych przepisów jest zmniejszenie szarej strefy i zwiększenie dochodów budżetu państwa.

W ocenie BCC, wprowadzenie proponowanych zmian nałoży na przedsiębiorców obciążenia nieproporcjonalne do potencjalnych korzyści. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że autorzy projektu nie podają żadnych danych, które potwierdzałyby postawioną w uzasadnieniu projektu nowelizacji tezę, iż: ,,Faktury gotówkowe opiewające na kilkadziesiąt tysięcy złotych są na ogół w praktyce dokumentem dotyczącym transakcji, która nie miała miejsca.'' Analiza aktualnego orzecznictwa sądowego dotyczącego oszustw w zakresie podatku od towarów i usług (a więc przede wszystkim właśnie praktyki wprowadzania do obrotu faktur nie dokumentujących rzeczywistych transakcji gospodarczych) sugeruje odmienne wnioski: że od wielu lat, oszustwa te są dokonywane w odniesieniu do transakcji rozliczanych z użyciem rachunków bankowych. Praktyka taka wynika z realizowanego przez organizatorów oszustwa zamiaru nadania transakcjom pozoru legalności. Założenie rachunku bankowego oraz przeprowadzenie rozliczeń z wykorzystaniem systemu bankowego nie stanowi dla przestępców jakiejkolwiek bariery. Rachunki są zakładane dla podstawionych osób fizycznych (względnie osób prawnych reprezentowanych przez takie osoby fizyczne). Co więcej, często zdarza się, że dla potrzeb przeprowadzenia oszukańczego obrotu – aby przyspieszyć przepływ pieniądza –  wszystkie zaangażowane w obrót podmioty zakładają rachunki bankowe w tym samym banku. Skoro posłużenie się obrotem bezgotówkowym nie stanowi problemu dla podmiotów dopuszczających się oszustw podatkowych, to nie sposób przyjąć – bez dalszych jasnych dowodów – że transakcje realizowane w formie gotówkowej są obarczone większym ryzykiem pozorności niż transakcje bezgotówkowe. Mając powyższe na uwadze, należy wątpić, aby zaostrzenie ograniczeń w odniesieniu do obrotu gotówkowego rzeczywiście przyczyniło się do walki z fikcyjnymi transakcjami.

Polecamy: Podatki 2016 - komplet żółtych książek

Autorzy projektu nie wskazują w jaki sposób zaostrzenie obowiązku posługiwania się rachunkami bankowymi przez przedsiębiorców miałoby ograniczyć szarą strefę. Pod pojęciem szarej strefy rozumie się zazwyczaj zjawisko polegające na ukrywaniu przed organami państwa dochodów (w całości lub części) z legalnej działalności gospodarczej. Rzeczywiście, dla transakcji dokonywanych w szarej strefie charakterystyczne są rozliczenia gotówkowe. Jednakże zasadniczą cechą takich transakcji jest zaniechanie prawidłowego – wymaganego prawem – ich udokumentowania. Transakcje te nie są zatem dokumentowane np. poprzez wystawienie faktury VAT. Wydatki związane z tymi transakcjami – z natury rzeczy – nie są zaliczane do przychodów świadczeniodawcy, ale również do kosztów uzyskania przychodów nabywcy towaru lub usługi (choćby ze względu na brak odpowiedniego dokumentu). Opłacalność transakcji dla obydwu stron wynika z odpowiedniego poziomu ceny. Wobec powyższego, proponowane ograniczenie obrotu gotówkowego nie może być skuteczne przy zwalczaniu szarej strefy. Należy zauważyć, że ograniczenie to dotyczyć będzie wydatków, które mogą być – co do zasady – zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Będą to zatem wydatki prawidłowo udokumentowane (najczęściej fakturą VAT). Z natury rzeczy zatem wydatki te nie należą do szarej strefy. Tym samym sposób regulowania tego rodzaju wydatków nie może wpłynąć na zakres tego niekorzystnego zjawiska.