Kolejne zmiany uszczelniające system VAT w opinii przedsiębiorców

Chodzi o projekt ustawy z 13 lutego 2018 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw. Nowelizacja ma wejść w życie z dniem 1 lipca 2018 r.

Propozycje przedsiębiorców do projektu ustawy o VAT

W dniu 13 marca br. dobiegł końca termin konsultacji projektu ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, który zawiera obszerną nowelizację przepisów o VAT. Poza kolejnymi zmianami legislacyjnymi zmierzającymi do likwidacji uszczupleń i wyłudzeń VAT, proponowane rozwiązania nie mają ściślej określonego celu (dotyczą m.in. kwestii definicji pierwszego zasiedlenia, składania deklaracji w formie elektronicznej, zasad wyrejestrowywania z VAT podatników, kwestii rozliczania VAT od importu i wielu innych) i tworzą zbiór różnego rodzaju zmian, zarówno technicznych, jak i punktowo merytorycznych, dla których uznano zasadność ich wprowadzenia na obecnym etapie.

Ponieważ, jak zauważa Business Centre Club (BCC), jest to kolejna już w tym roku propozycja nowelizacji przepisów ustawy o VAT, należy krytycznie odnieść się do działań Ministerstwa Finansów, które zdecydowanie zbyt często zmienia przepisy podatkowe, co zdecydowanie nie sprzyja tak mocno postulowanej przez podatników stabilizacji prawa, w tym w szczególności prawa podatkowego.

Polecamy: VAT 2018. Komentarz

Wśród propozycji zmian związanych z uszczelnianiem systemu VAT, projekt proponuje następujące zmiany:

1) wyłączenie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podatników:

a) dokonujących dostaw  na  odległość  (sprzedaż  internetowa)  niektórych  towarów  wrażliwych  na oszustwa – tj.  towarów  sklasyfikowanych według  Polskiej  Klasyfikacji  Wyrobów  i  Usług  w grupowaniach PKWiU 26 – 28 (m.in. sprzęt elektroniczny i elektryczny, rtv i agd),

b) świadczących usługi ściągania długów;

Proponowana zmiana, zdaniem BCC, jakkolwiek nakierowana na walkę z wyłudzeniami, spowoduje niekorzystne zmiany w sytuacji podatkowej najmniejszych przedsiębiorców (o rocznym obrocie do 200 000 zł), gdyż zobowiązani oni będą do ponoszenia kosztów związanych z rozliczaniem i raportowaniem VAT. Działanie należy uznać za sprzeczne z deklaracjami rządu dotyczącymi ułatwień dla mikro i małych przedsiębiorców.

2) doprecyzowanie zakresu obowiązku rozliczania podatku VAT w obrocie produktami ropopochodnymi poprzez odwołanie do nowej definicji paliw ciekłych, zawartej  w  ustawie  z  10  kwietnia  1997  r. Prawo energetyczne  (Dz. U. z 2017 r. poz. 220, z późn. zm.) oraz odesłanie w  załączniku  nr  13  do  ustawy , w części dotyczącej paliw, zamiast do przepisów o podatku akcyzowym – do ustawy Prawo energetyczne;

Zmiana spowoduje dodatkowe koszty po stronie przedsiębiorców związane z koniecznością dostosowania się do nowej siatki pojęć i klasyfikacji towarów. Osiągnięcie innych celów wskazanych przez Ministerstwo Finansów jest natomiast wątpliwe.

3) doprecyzowanie przepisów dotyczących przesłanek wykreślania z urzędu z rejestru podatników VAT oraz podatników VAT UE;

Wprowadzane regulacje odpowiadają postulatom zgłaszanym przez podatników i powodują większą pewność co do statusu VAT przedsiębiorców – z zastrzeżeniem uwag wskazanych w szczegółowej części opinii.

4) wprowadzenie  dodatkowego  warunku,  od  którego  uzależnione  jest  wpisanie  podatnika  do  wykazu podmiotów, które złożyły kaucję gwarancyjną aby podmiot przez co najmniej 12 miesięcy działał jako podatnik VAT czynny przed wpisaniem go do wykazu;

Ograniczy to nadużywanie przez podmioty nowe (wśród których występuje największe ryzyko nieprawidłowości w VAT) instytucji kaucji gwarancyjnej, której celem jest uwiarygodnienie prowadzonej sprzedaży towarów.

Propozycja narusza zasadę równego traktowania przedsiębiorców oraz znacząco ogranicza możliwość tworzenia nowych firm przez przedsiębiorców chcących działać w branży paliwowej. BCC ocenia ją negatywnie.

5) zmiany w zakresie zasad wystawiania faktur, których podstawą jest paragon fiskalny oraz korzystania z takich  faktur  (jednocześnie  wprowadzenie  stosownych  sankcji  w  tym  zakresie)  mających na  celu zapewnienie,  że  faktura  wystawiona  dla  podatnika  (oraz  wykorzystana  przez  niego)  na  podstawie  paragonu dokumentuje zakup dokonany przez tego podatnika.

Jest to propozycja słuszna – pozwoli na ukrócenie procederu związanego z niezasadnym korzystaniem z prawa do odliczenia VAT. Należy jednak oczekiwać, że – ponownie – koszty tej zmiany poniosą przedsiębiorcy, którzy będą musieli wymienić stare kasy fiskalne na nowe urządzenia umożliwiające podawanie NIP nabywcy na paragonie.

Należy również zwrócić uwagę na kilka istotnych propozycji zmian, które w ocenie BCC są najbardziej kontrowersyjne. Za taką niewątpliwie należy uznać propozycję wprowadzenia art. 87 ust. 1a, zgodnie z którym prawo do obniżenia o różnicę podatku nie przysługuje, jeżeli organ podatkowy udowodni, że obniżenie kwoty podatku należnego za następne okresy o różnicę podatku, którego ciężar został przerzucony na nabywcę towaru lub usługi albo osobę trzecią, skutkowałoby nieuzasadnionym wzbogaceniem podatnika. Przywołana regulacja stanowi doskonały przykład jak nie należy konstruować regulacji prawnych, w tym w szczególności prawno-podatkowych określających prawa i obowiązki podatników. Przepis dotyczy kluczowego elementu systemu VAT (tj. prawa do odliczenia podatku naliczonego), na co wielokrotnie wskazywał zarówno Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak i polskie sądy administracyjne, a także samo Ministerstwo Finansów. Ograniczenia prawa do odliczenia VAT naliczonego wpływają bezpośrednio na zagrożenie zasady neutralności podatku VAT, która to zasada stanowi element konstrukcyjny podatku. Wprowadzone przez projekt kolejne ograniczenie prawa do odliczenia zawiera szereg nieostrych i niezdefiniowanych pojęć, co w efekcie spowoduje, iż nie będzie możliwe precyzyjne odczytanie tej normy przez podatników. W szczególności, posługiwanie się niezdefiniowanym w ustawie zwrotem „nieuzasadnionego wzbogacenia podatnika” – w odniesieniu do określenia przypadków odbierających podatnikowi prawo do odliczenia VAT naliczonego – należy uznać za niezgodne zarówno z krajowymi, jak i wspólnotowymi normami i zasadami.