Umowa o wymianie informacji podatkowych z Brytyjskimi Wyspami Dziewiczymi

Chodzi o ustawę z dnia 26 czerwca 2014 r.  o ratyfikacji  Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Brytyjskich Wysp Dziewiczych o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu i Wspólnej Deklaracji Rządu Rzeczypospolitej Polskiej i Rządu Brytyjskich Wysp Dziewiczych, podpisanych w Londynie dnia 28 listopada 2013 r.

Ze względu na to, że Polska nie miała do tej pory odpowiedniej umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych z Brytyjskimi Wyspami Dziewiczymi, terytorium to znajduje się na liście krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową, opublikowanej w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 2013 r.

Zgodnie z raportem OECD w sprawie postępów we wdrażaniu  standardów dotyczących wymiany informacji podatkowej z października 2010 r. Brytyjskie Wyspy Dziewicze zostały usunięte z tzw. „szarej” listy, tj. państw, które nie zrealizowały w pełni zobowiązań do przestrzegania międzynarodowych norm w dziedzinie wymiany informacji i zostały umieszczone na tzw. Liście „białej”.  Dotychczas Wyspy zawarły umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych z kilkunastoma państwami, w tym z niektórymi państwami-członkami UE.

Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania od 2016 roku

Umowa pomiędzy RP a Brytyjskimi Wyspami Dziewiczymi została przygotowana w oparciu o Modelową Umowę OECD o wymianie informacji w sprawach podatkowych.

W przypadku Polski Umowa dotyczy podatków dochodowych od osób fizycznych i prawnych oraz podatku od towarów i usług. W przypadku Brytyjskich Wysp Dziewiczych Umowa odnosi się do podatku dochodowego, podatku od wynagrodzeń i podatku od majątku.

W Umowie znajdują się szczegółowe definicje i regulacje dotyczące wzajemnej wymiany informacji, zobowiązania Stron Umowy w tej materii, zakres przekazywanych informacji, kwestie kontroli podatkowej i in.  

Ze względu na różnorodność systemów podatkowych i określeń w nich stosowanych, w tej Umowie, jak zresztą we wszystkich innych o podobnym celu, zawarta jest delegacja definiowania większości pojęć do prawa wewnętrznego Stron Umowy.   Ma to także związek z długotrwałą procedurą wprowadzania zmian w umowach międzynarodowych, co, przy częstych zmianach systemów podatkowych, nie dawałoby możliwości efektywnego stosowania  podobnych umów.  Średni okres funkcjonowania podobnych umów wynosi 30 lat.  Dlatego międzynarodowe umowy podatkowe definiują wyłącznie pojęcia fundamentalne, niezbędne do ich funkcjonowania i zachowania intencji Stron.

Jak sportowcy unikają fiskusa