Wypowiedzenie umowy o pracę z powodu naruszenia zasad współżycia społecznego

Czym są zasady współżycia społecznego?

Zasady współżycia społecznego to normy obyczajowe obowiązujące w określonym czasie i miejscu w stosunkach między ludźmi. Określają akceptowane przez daną społeczność reguły zachowania. Przepis art. 100 § 2 pkt 6 Kodeksu pracy (k.p.) nakłada na pracowników obowiązek stosowania się do zasad współżycia społecznego, które obowiązują współcześnie w polskim społeczeństwie, jak również do norm zachowania akceptowanych przez społeczność zakładową, bez względu na to, czy odnoszą się bezpośrednio, czy pośrednio do organizacji pracy (tak A. Świątkowski, Kodeks pracy. Komentarz, C. H. Beck 2016). Są to więc zarówno normy etyczne, moralne, jak i obyczajowe. Warto jednak zauważyć, że ustawodawca nie określił wyraźnie, co rozumie przez naruszenie, bądź przestrzeganie zasad współżycia społecznego. Katalog tych zasad jest więc otwarty. Warto jednak zauważyć, że przestrzeganie w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego to jeden ze wskazanych przepisami prawa obowiązków zarówno pracodawcy, jak i pracownika.

Obowiązki pracodawcy w zakresie zasad współżycia społecznego

Pracodawca powinien wpływać na kształtowanie w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego, zaś swoim przykładnym zachowaniem oddziaływać na ich kształtowanie (art. 92 pkt 10 k.p.), zwłaszcza przez stosowanie obiektywnych i sprawiedliwych kryteriów oceny pracowników oraz wyników ich pracy (art. 92 pkt 9 k.p.) (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 października 2003 r., I PK 534/02, Legalis nr 217846). Głównym zadaniem pracodawcy w tym zakresie jest więc bieżące monitorowanie sytuacji i dbanie o to, aby w przypadku konfliktu pomiędzy pracownikami wypracować właściwe stanowisko oraz doprowadzić do poprawy sytuacji unikając jednocześnie obniżenia efektywności pracy. Mając na uwadze powyższe, pracodawca powinien nie tylko sam przestrzegać zasad współżycia społecznego, ale zobowiązany jest także do podjęcia takich działań, które położą kres niepożądanym zjawiskom w procesie pracy, włącznie z niezwłocznym rozwiązaniem umowy o pracę pracownikiem, który zakłóca prawidłowy proces pracy (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 czerwca 2005, I PKN 290/04, Legalis nr 68812).

Pracodawca powinien więc informować pracowników o tym, co w jego zakładzie pracy nie jest akceptowane i przestrzegać przed konsekwencjami, a także przeciwdziałać różnym niepokojącym zachowaniom, które noszą znamiona mobbingu czy naruszania godności pozostałych zatrudnionych w zakładzie pracy. Jeśli bowiem którykolwiek z pracowników ubliża pozostałym, czy też kieruje wobec nich wyzwiska, to pracodawca nie powinien tolerować takiego zachowania i wyciągnąć odpowiednie konsekwencje.

Wskazane działania w tym zakresie są niezwykle istotne, ponieważ ich niedopełnienie może narazić pracodawcę na konsekwencje zarówno o charakterze osobowym, jak i finansowym. Oczywiście należy mieć na uwadze, że w pierwszej kolejności pracodawca może zastosować karę porządkową wobec pracownika, który narusza zasady współżycia społecznego, jednak gdy działania takie nie przynoszą oczekiwanych skutków, albo też naruszenie jest istotne, nie pozostaje mu nic innego jak podjąć decyzję o zakończeniu stosunku pracy.

Naruszenie zasad współżycia społecznego jako przyczyna rozwiązania umowy o pracę

Naruszenie zasad współżycia społecznego, aby mogło zostać uznane za przyczynę wypowiedzenia powinno nastąpić w zakładzie pracy. Nie stoi jednak na przeszkodzie uznanie, iż naruszanie dobrego imienia pracodawcy poza miejscem wykonywania pracy stanowi podstawę do rozważenia przez pracodawcę zakończenia współpracy z pracownikiem, który się tego dopuszcza.

Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM

Należy mieć na uwadze, że nie tylko poważne i naganne moralnie zachowania pracownika może zostać uznane za naruszenie zasad współżycia społecznego. Otóż obrażanie innych pracowników, kierowanie w stosunku do nich wyzwisk, pomówień czy oskarżanie o niemoralne prowadzenie się, może stanowić podstawę do rozważenia ukarania pracownika czy wypowiedzenia mu umowy. Nawet jednak z pozoru niewielkie przewinienia mogą zostać uznane za naruszenie zasad współżycia społecznego panujących w zakładzie pracy, jeżeli tylko będą odpowiednio uzasadnione i oparte na solidnej podstawie faktycznej. W związku z tym już sam brak życzliwości, czy uprzejmości wobec pozostałych współpracowników czy też wprowadzanie nerwowej atmosfery może zostać uznane za podstawę wypowiedzenia, jeśli tylko spełnione zostaną wszystkie kryteria omówione powyżej.

Zobacz także: Kadry