REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Czy wyłączenie stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT jest zgodne z Konstytucją RP?

Subskrybuj nas na Youtube
Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów
RSM Poland – Audit, Tax, Consulting
Dzięki nam z odwagą spojrzysz w biznesową przyszłość
Czy wyłączenie stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT jest zgodne z Konstytucją RP?
Czy wyłączenie stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT jest zgodne z Konstytucją RP?

REKLAMA

REKLAMA

Czy Minister Finansów przekroczył uprawnienia przyznane mu w art. 26 ust. 9 ustawy o CIT wydając rozporządzenie w sprawie wyłączenia stosowania ustawy o CIT? Wszystko na to wskazuje – pisze Maciej Górski, Manager w RSM Poland.

Nowy przepis ustawy o CIT o poborze podatku

REKLAMA

1 stycznia 2019 r. wszedł w życie przepis art. 26 ust. 2e ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „ustawa o CIT”). Zgodnie ze wskazaną regulacją, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, wypłacające zagranicznym podatnikom kwoty, o których mowa w art. 21 ust. 1 lub 22. ust. 1 ustawy o CIT, przekraczające łącznie w trakcie roku 2.000.000 zł, zobowiązani są, jako płatnicy, potrącić podatek u źródła bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z takich umów lub przepisów szczególnych.

REKLAMA

Minister Finansów, korzystając z ustawowej delegacji, wydał rozporządzenia wyłączające stosowanie wspomnianego przepisu ustawy o CIT. Zgodnie z § 4 rozporządzenia z 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. poz. 2545) wyłączono stosowanie wspomnianego przepisu do dokonywanych do 30 czerwca 2019 r. wypłat należności:
1) innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7–9 na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników;
2) z tytułu dywidend i innych przychodów (dochodów) z udziału w zyskach osób prawnych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy.

REKLAMA

Następnie, Minister Finansów sukcesywnie przedłużał stosowanie wyłączenia wydając kolejne rozporządzenia. W dniu 23 grudnia 2019 r., Minister Finansów wydał rozporządzenie zmieniające poprzednie rozporządzenie (Dz.U. poz. 2528). Zgodnie z § 1 pkt 2) tego aktu, w rozporządzeniu z 31 grudnia 2018 r. wyrazy „do dnia 31 grudnia 2019 r.” zastąpiono wyrazami „do dnia 30 czerwca 2020 r.”. Tym samym, w przedstawionym powyżej zakresie, stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT zostało wyłączone do 30 czerwca 2020 r.

Aktualna sytuacja prawna nasuwa na myśl skojarzenie z odroczeniem wejścia w życie przepisu ustawy o CIT na podstawie rozporządzenia wykonawczego. Jednak nie jest to prawidłowe skojarzenie. Formalnie przepis art. 26 ust. 2e ustawy o CIT wszedł w życie, wyłączono natomiast jego stosowanie. Wyłączenie w stosunku do podatników mających siedzibę w państwach, z którymi istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych dotyczy wszystkich wypłat dokonywanych przez płatników w okresie objętym wyłączeniem.

Polecamy: INFORLEX Biuro Rachunkowe - Wszystko o zmianach w prawie i podatkach. Teraz 14 dni ZA DARMO!

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata

Rozporządzenie MF a Konstytucja RP

Może pojawić się pytanie o to, czy takie wyłączenie jest zgodne z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (dalej „Konstytucja RP”). Odpowiedź na to pytanie jest złożona. Należy w tym celu uwzględnić zarówno to, czy materia uregulowana rozporządzeniem Ministra Finansów może być w ogóle regulowana aktem prawnym takiego rzędu, jak również to, czy minister działał w zakresie ustawowego upoważnienia.

W celu odpowiedzi na to pytanie należy odwołać się do przepisów Konstytucji RP dotyczących źródeł prawa. Zgodnie z art. 87 § 1. Konstytucji RP źródłami powszechnie obowiązującego prawa są:

  • Konstytucja RP,
  • ustawy,
  • ratyfikowane umowy międzynarodowe,
  • rozporządzenia.

Zgodnie z kolejnością, w której zostały wymienione poszczególne źródła prawa, ich moc prawna maleje w miarę miejsca, które źródło zajmuje w wyliczeniu. W konsekwencji więc, ustawa ma wyższą moc prawną od rozporządzenia. Jak wskazał m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 6 lipca 2016 r., sygn. Akt II SA/Bd 629/16 (prawomocny) „Ustawa jest aktem prawnym hierarchicznie wyższym od rozporządzeń […]. Ustanowiony w ustawie zasadniczej, zamknięty katalog źródeł prawa skonstruowany jest jednocześnie w oparciu o zasadę hierarchiczności. Z zasady tej wynika, że umocowanie do wydawania aktów niższego rzędu musi wynikać z aktów wyższego rzędu, przy czym przepisy zawarte w aktach niższego rzędu nie mogą naruszać przepisów zamieszczonych w aktach wyższego rzędu”. Z zasady hierarchiczności wynika m.in. to, że przepis rozporządzenia nie może odraczać wejścia w życie przepisu ustawy. Nie oznacza to jednak, że rozporządzenie nie może wyłączać stosowania przepisów ustawy w odniesieniu do określonych grup podatników lub czynności – jeśli tylko ustawa na to zezwala.

Zasada hierarchiczności została rozwinięta w art. 92 § 1. Konstytucji RP. Przepis ten stanowi, że rozporządzenie musi być zgodne z ustawą oraz może zostać wydane w zakresie wynikającym z ustawy. W myśl wskazanej regulacji, rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji RP, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania.

Wspomniana zasada ma charakter dwustronnie zobowiązujący: z jednej strony wprowadza wymaganie, aby rozporządzenie zostało wydane przez upoważniony organ w granicach określonych w ustawie, z drugiej nakłada na ustawodawcę ciężar poprawnego sformułowania upoważnienia dla organu wydającego rozporządzenie. Aby czynić zadość wymaganiom wskazanym w Konstytucji RP, upoważnienie zawarte w ustawie powinno zawierać wyraźnie wskazany zakres regulacji, która może zostać objęta rozporządzeniem. Konieczność precyzyjnego określenia upoważnienia w ustawie wynika również z tego, że organ wydający akty prawa niższego rzędu nie może domniemywać zakresu swojego upoważnienia ustawowego.

Organ wydający akt prawny niższego rzędu ma prawo działać jedynie w granicach wyznaczonych upoważnieniem ustawowym. Zagadnienie analogiczne do rozpatrywanego w niniejszym artykule rozstrzygnął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim. Sprawa będąca przedmiotem postępowania sądowego dotyczyła zakresu kompetencji organów publicznych do wydawania aktów prawa miejscowego. W wyroku z 22 kwietnia 2009 r. sygn. Akt II SA/Go 88/09 (wyrok prawomocny) sąd stwierdził, że „akty prawa miejscowego jako akty podstawowe muszą być wydawane wyłącznie w oparciu o wyraźne, a nie jedynie o domniemanie lub wykładnię celowościową, upoważnienie ustawowe i to tylko w granicach w tym upoważnieniu zakreślonych. Ustawowe upoważnienie do wydania aktu prawa miejscowego nie może się opierać na domniemaniu objęcia swym zakresem materii w nim niewymienionych. Niedopuszczalne jest stosownie w tym zakresie wykładni rozszerzającej czy też celowościowej. Nie jest bowiem dopuszczalne domniemanie kompetencji prawodawczych.” Tezy płynące ze wspomnianego wyroku można zastosować per analogiam do uprawnień organu wydającego rozporządzenie. W rezultacie można wnioskować, że nie jest uprawnione domniemanie przez organ wydający akt prawny niższego rzędu od ustawy, iż posiada on uprawnienia w zakresie nieprzyznanym mu ustawą. 

Podobnie orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 stycznia 2005 r., sygn. Akt FSK 1046/04. Sąd stwierdził w uzasadnieniu orzeczenia: „Zasada wyłączności ustawy w sferze prawa daninowego oznacza wymóg zachowania rangi ustawy dla regulowania materii podatkowej, pozostawiając niewielki margines zagadnień, które mogą zostać uregulowane przez akty wykonawcze wydane na podstawie i w ramach upoważnienia ustawowego. Podustawowe akty prawne mogą zawierać jedynie takie uregulowania, które stanowią dopełnienie regulacji zastrzeżonej dla materii ustawowej, pod warunkiem, że spełniają wymagania określone w art. 92 ust. 1 Konstytucji. Mogą to być regulacje uzupełniające to, co uregulowane zostało w ustawie i tylko w zakresie nieprzesądzającym o istotnych elementach konstrukcji podatku.

Zgodnie z postanowieniami art. 87 ust. 1 i art. 92 oraz art. 2 Konstytucji w systemie stanowionego prawa powszechnie obowiązującego nie może pojawić się regulacja podustawowa, która nie znajduje bezpośredniego oparcia w ustawie i nie służy do jej wykonania. Rozporządzenie może być bowiem wydane tylko na podstawie wyraźnego, tzn. nie opartego na domniemania ani wykładni celowościowej, szczegółowego upoważnienia ustawy w zakresie określonym w upoważnieniu, w granicach upoważnienia ustawy i w celu jej wykonania, nadto zaś - w zgodzie z normami Konstytucji, a także ze wszystkimi obowiązującymi aktami ustawodawczymi.”

Z tego puntu widzenia, kluczowe dla oceny zgodności przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z Konstytucją RP jest ocena, czy zostało ono wydane zgodnie z upoważnieniem w ustawie o CIT.

Upoważnienie Ministra Finansów

Zakres upoważnienia Ministra Finansów do wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT określa art. 26 ust. 9. tej ustawy. Zgodnie tym przepisem, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, uwzględniając istnienie określonych uwarunkowań obrotu gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz specyfikę dokonywania niektórych czynności.

Należy podkreślić, że upoważnienie ustawowe nadaje ministrowi prawo do objęcia wyłączeniem określonych grup podatników, płatników lub czynności. Tymczasem, zastosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT w odniesieniu do podatników mających siedzibę w państwach, z którymi istnieje podstawa prawna do wymiany informacji, zostało wyłączone przez rozporządzenie w całości. Dla wyłączenia zastosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT nie ma znaczenia to, do jakiej grupy podatników należy zagraniczny kontrahent. Nie ma także znaczenia to, za jakie czynności polski płatnik wypłaca wynagrodzenie zagranicznemu kontrahentowi. Prowadzi to do wniosku, że wyłączenie stosowania przepisu ustawy o CIT jest wyłączeniem uniwersalnym, które ma zastosowanie w każdej sytuacji objętej art. 26 ust. 2e. Tymczasem upoważnienie ustawowe przewiduje wyłączenie stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT tylko w stosunku do niektórych grup podatników. W związku z tym pojawia się pytanie, czy dopuszczalne jest uznanie uprawnienia dla Ministra Finansów do wydania rozporządzenia obejmującego wszystkich podatników? Innymi słowy, czy może znaleźć w tym miejscu zastosowanie reguła wykładni a minori ad maius, która pozwala wnioskować z mniejszego na większe, bądź też reguła a contrario, która pozwala na wnioskowanie z przeciwieństwa?

W myśl pierwszej z wymienionych reguł, skoro Minister Finansów jest uprawniony do wydania rozporządzenia w odniesieniu do niektórych kategorii podatników, to może być również uprawniony do wydania rozporządzenia w szerszym zakresie? Wydaje się, że na przeszkodzie temu stoi cel rozporządzenia określony w upoważnieniu ustawowym. Zgodnie z art. 26 ust. 9 ustawy o CIT wyłączenie ma uwzględniać m.in. specyficzny status niektórych grup podatników i płatników. Trudno doszukać się w ogólnym wyłączeniu, aby zrealizowało cel wyznaczony w upoważnieniu, to znaczy, aby uwzględniało specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz specyfikę dokonywania niektórych czynności. Dlatego zastosowanie reguły a minori ad maius nie wydaje się w tym przypadku uzasadnione. Nie wydaje się, aby zastosowanie mogła tutaj znaleźć druga z wymienionych reguł, tj. wnioskowanie z przeciwieństwa. Posługując się tą regułą wykładni, należałoby uznać, że intencją ustawodawcy było przyznanie Ministrowi Finansów upoważnienia do wydania rozporządzenia dotyczącego wszystkich podatników, natomiast w art. 26 ust. 9 ustawy o CIT zawarto warunki, które musi spełniać rozporządzenie dotyczące jedynie niektórych grup podatników. Taki wniosek byłby sprzeczny z celem art. 26 ust. 2e UDOPD. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z 24 listopada 1998 r. sygn. III CZP 44/98 „Niedopuszczalne jest wnioskowanie a contrario również wtedy gdy wnioskowanie a contrario pozostaje w oczywistej sprzeczności z zasadami konstytucyjnymi, regułami wykładni systemowej i celowościowej lub prowadzi do rezultatów nieracjonalnych.”

Czy Minister Finansów przekroczył uprawnienia przyznane mu w art. 26 ust. 9 ustawy o CIT wydając rozporządzenie w sprawie wyłączenia stosowania ustawy o CIT? Wszystko na to wskazuje.

Maciej Górski, Manager w RSM Poland

Zapisz się na newsletter
Chcesz uniknąć błędów? Być na czasie z najnowszymi zmianami w podatkach? Zapisz się na nasz newsletter i otrzymuj rzetelne informacje prosto na swoją skrzynkę.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

REKLAMA

Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
KSeF 2.0: firmy będą miały tylko 4 miesiące na testy. Co trzeba zrobić już teraz?

W czerwcu 2025 r. – zgodnie z harmonogramem – Ministerstwo Finansów udostępniło dokumentację interfejsu API KSeF 2.0. Jest to jednak materiał dla integratorów systemów i dostawców oprogramowania. Firmy wciąż czekają na udostępnienie środowiska testowego, które zaplanowano na koniec września. Konkretne testy będą więc mogły zacząć się dopiero w październiku. Tymczasem obowiązek korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur dla części firm wchodzi już w lutym – oznacza to niewiele czasu na przygotowanie.

Projekt ustawy wdrażającej obowiązkowy KSeF po pierwszym czytaniu w Sejmie. Co się zmienia a co pozostaje bez zmian [komentarz eksperta]

W dniu 9 lipca 2025 r., Sejm przeprowadził pierwsze czytanie i skierował do prac w komisji finansów projekt ustawy zakładającej wdrożenie obowiązkowego Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF). Wszystkie kluby i koła poselskie zapowiedziały dalsze prace nad projektem. Prace legislacyjne wchodzą w końcową fazę. Z coraz większą pewnością możemy więc stwierdzić, że obowiązkowy KSeF będzie wdrażany w dwóch etapach - od 1 lutego 2026 i od 1 kwietnia 2026 r.

Podatek u źródła 2025: Objaśnienia podatkowe ministra finansów dot. statusu rzeczywistego właściciela. Praktyczne szanse i nieoczywiste zagrożenia

Po latach oczekiwań i licznych postulatach ze strony środowisk doradczych oraz biznesowych, Ministerstwo Finansów opublikowało długo zapowiadane objaśnienia dotyczące statusu rzeczywistego właściciela w kontekście podatku u źródła (WHT). Teraz nadszedł czas, by bardziej szczegółowo przyjrzeć się poszczególnym zagadnieniom. Dokument z 3 lipca 2025 r., opublikowany na stronie MF 9 lipca, ma na celu rozwianie wieloletnich wątpliwości dotyczących stosowania klauzuli „beneficial owner”. Choć sam fakt publikacji należy ocenić jako krok w stronę większej przejrzystości i przewidywalności, nie wszystkie zapisy spełniły oczekiwania.

Polski podatek cyfrowy jeszcze w tym roku? Rząd nie ogląda się na Brukselę

Choć Komisja Europejska wycofała się z planów nałożenia podatku cyfrowego, Polska idzie własną drogą. Minister cyfryzacji Krzysztof Gawkowski zapowiada, że projekt ustawy będzie gotowy do końca roku.

REKLAMA

KSeF 2026: koniec z papierowymi fakturami, zmiany w obiegu dokumentów i obsłudze procesu sprzedaży w firmie

W przyszłym roku w Polsce zostanie uruchomiony obowiązkowy system fakturowania za pomocą Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF). Obowiązek ten wejdzie w życie na początku 2026 roku i wynika z procedowanego w Parlamencie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług. Aktualny postęp prac legislacyjnych nad projektem, oznaczonym numerem druku 1407, można śledzić na stronach Sejmu.

Składki ZUS dla małych firm w 2025 roku - preferencje: ulga na start, mały ZUS plus i wakacje składkowe

Ulga na start, preferencyjne składki, czy „Mały ZUS plus”, a także wakacje składkowe – to propozycje wsparcia dla małych przedsiębiorców. Korzyści to możliwość opłacania niższych składek lub ich brak. Warto też zwrócić uwagę na konsekwencje z tym związane. ZUS tłumaczy kto i z jakich ulg może skorzystać oraz jakie są zagrożenia z tym związane.

Zwracasz pracownikom wydatki na taksówki – czy musisz pobrać zaliczkę na podatek PIT? Najnowsze wyjaśnienia fiskusa (taksówki w podróży służbowej i w czasie wyjścia służbowego)

Pracodawcy mają wątpliwości, czy w przypadku zwracania pracownikom wydatków na taksówki (kiedy to pracownicy wykonują obowiązki służbowe – zarówno w podróży służbowej jak i w czasie tzw. wyjścia służbowego), trzeba od tych kwot pobierać zaliczki na podatek dochodowy? Pod koniec czerwca 2025 r. wyjaśnił to dokładnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Kilka miesięcy wcześniej odpowiedzi na to pytanie udzielił Minister Finansów.

Minister Majewska chce uproszczenia ZUS dla firm – konkretne propozycje zmian już na stole

Minister Agnieszka Majewska zaproponowała szereg zmian w przepisach dotyczących ubezpieczeń społecznych, które mają ułatwić życie mikro, małym i średnim przedsiębiorcom. Wśród postulatów znalazły się m.in. podniesienie limitu Małego ZUS Plus, likwidacja składki rentowej dla emerytów-przedsiębiorców, uproszczenia przy wakacjach składkowych oraz ułatwienia dla łączących biznes z rodzicielstwem.

REKLAMA

Miliardy z KPO usprawniają kolejową infrastrukturę

Prawie 11,5 mld zł warte są inwestycje realizowane ze środków Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększenia Odporności (KPO) przez PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Zarządzająca infrastrukturą kolejową spółka, która jest największym beneficjentem KPO, zawarła już ponad 120 umów z wykonawcami na kwotę 8 mld zł. Przeszło 160 prowadzonych zadań ma przyczynić się do zwiększenia prędkości pociągów, a także zwiększenia przepustowości tras oraz usprawnienia zarządzania ruchem kolejowym. Inwestycje poprawiają bezpieczeństwo ruchu i komfort obsługi podróżnych. Na stacjach i przystankach budowany jest nowoczesny system informacji pasażerskiej, a ich infrastruktura - dopasowywana do potrzeb osób o ograniczonej mobilności.

Darowizna od brata ponad limit 36 120 zł. Jakie warunki muszą zostać spełnione, aby nie stracić prawa do zwolnienia podatkowego?

Co robić gdy darowizna przekazana przez brata przekracza limit kwoty wolnej w wysokości 36 120 zł? Czy podlegała zwolnieniu od podatku od spadków i darowizn, pomimo że jest dokonywana z majątku wspólnego brata i jego małżonki? Jakie warunki muszą zostać spełnione, żeby nie stracić prawa do zwolnienia?

REKLAMA