Całość wynagrodzeń pracowników może być odliczona w uldze B+R
Czy całość wynagrodzeń pracowników może być odliczona w uldze B+R - istota sporu
Wydatki na koszty pracownicze mogą być uznane za koszty kwalifikowane jedynie w tej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu. Jednak stan prawny nie precyzuje jasno, czy czas usprawiedliwionej nieobecności (choroby lub urlopu) należy uznawać za pośrednio związany z faktyczną realizację prac B+R czy nie.
Istota dylematu sprowadza się zatem do rozstrzygnięcia, czy z katalogu kosztów kwalifikowanych należy wyłączyć wydatki wynikające ze stosunku pracy danego pracownika ze względu na brak bezpośredniego i faktycznego powiązania z realizacją B+R.
Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
Zgodnie z dominującą linią interpretacyjną ukształtowaną w 2018 r. i utrzymaną do dziś, dla celów kalkulacji ulgi B+R podatnicy zobowiązani są do wyłączania z podstawy kalkulacji ulgi B+R wynagrodzeń dotyczących czasu, w którym pracownik nie zajmował się realizacją zadań spełniających podatkowe definicje działalności B+R. Dotyczy to również czasu nieobecności pracownika w zakładzie pracy w związku z np. przebywaniem na płatnym urlopie.
Podobne stanowisko, niekorzystne dla Spółki, zajął również Dyrektor KIS w sprawie będącej przedmiotem omawianego wyroku. Dyrektor uznał, że stanowisko Spółki w części dotyczącej możliwości uwzględnienia w kalkulacji ulgi B+R wynagrodzeń należnych za czas urlopów i innych usprawiedliwionych nieobecności oraz sfinansowanych przez płatnika składek z tytułu tych należności, określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, jest nieprawidłowe.
W uzasadnieniu interpretacji, Dyrektor KIS wskazał na znowelizowane brzmienie art. 18d ust. 2 pkt 1, wskazując, że jedynie faktyczne prowadzenie działalności B+R przesądza o tym czy dane wynagrodzenie (w części lub całości) stanowi koszt kwalifikowany dla potrzeb ulgi B+R.
Tym samym, zdaniem organu, na potrzeby kalkulacji odliczenia w ramach ulgi B+R, należy dokonywać wyłączenia wszelkich kwot wynagrodzenia oraz składek, które proporcjonalnie przypadają na dni i okresy nieobecności pracownika w pracy (w tym z powodu urlopu lub innej usprawiedliwionej nieobecności).
Wyrok NSA
Spółka zdecydowała się zaskarżyć stanowisko Dyrektora KIS. W odpowiedzi na wniesioną skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 13 lutego 2019 r. (sygn. akt I SA/Sz 835/18) stanął po stronie Spółki.
Jak zauważył WSA w Szczecinie, skoro z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wskazani pracownicy zajmują się wyłącznie działalnością B+R, to tym samym cały czas ich pracy w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, poświęcony jest wyłącznie tej działalności. W konsekwencji, Sąd rozstrzygnął, że za okres urlopu, choroby czy innej usprawiedliwionej nieobecności, pracownik dedykowany działalności B+R uzyskuje wynagrodzenie stanowiące koszt kwalifikowany dla potrzeb ulgi B+R.
Wyrok WSA został następnie zaskarżony przez Dyrektora KIS.
Dnia 5 lutego 2021 r. NSA ostatecznie rozstrzygnął sprawę podtrzymując wyrok WSA w Szczecinie.
Wynagrodzenie za czas urlopu jest nierozerwalną częścią wynagrodzenia za pracę i nie powinno być wyłączane z ulgi B+R - komentarz PwC
Należy przyznać słuszność rozstrzygnięciu NSA. Nie powinno być bowiem wątpliwości, że wynagrodzenie za czas urlopu jest nierozerwalną częścią wynagrodzenia za pracę i nie powinno być wyłączane z ulgi B+R. Przepisy bowiem mówią wyłącznie o wyłączeniu wynagrodzenia dotyczącego czasu pracy dotyczącego działalności innej niż B+R.
Zatem jeśli pracownik 100 proc. swojego czasu pracy poświęca na działalność B+R, to również 100 proc. jego wynagrodzenia stanowi koszt kwalifikowany i powinno wejść do ulgi B+R. Niemniej, wyrok ten nie zmienia tego, że jeśli dany pracownik zajmuje się w swoim czasie B+R i inną działalnością, to należy dokonać odpowiedniego wyłączenia w tym zakresie.
W tym kontekście, rozstrzygnięcie to może wpłynąć na rozliczenie ulgi B+R za 2020 r. i za przyszłe lata okresy. Jest również argumentem za wstecznym skorygowaniem rozliczeń.
Jest to pierwsze rozstrzygnięcie NSA podtrzymujące w mocy korzystny dla podatników wyrok wojewódzkiego sądu administracyjnego, w tym wypadku w Szczecinie.
Podobnie wyroki zapadły przed innymi sądami wojewódzkimi, m.in.: w Warszawie z 19 czerwca 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 2665/18) i z 25 października 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 2898/16) oraz w Rzeszowie z 7 listopada 2019 r. (sygn. akt I SA/Rz 609/19).
Grzegorz Kuś, Senior Manager
Maciej Klimczyk, Senior Associate
PwC Polska
Źródło: Wyrok NSA z 5 lutego 2021 r., sygn. II FSK 1038/19.
Komentarze(0)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarsze