Zwolnienie z PIT dla marynarzy

Komisja oczekuje zmian

W ustawie z 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2015 r. poz. 1569, z późn. zm.) wprowadzono m.in. nowy przepis art. 21 ust. 1 pkt 23c) ustawy o PIT, zgodnie z którym zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) są dochody marynarzy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, uzyskane z tytułu pracy na statkach morskich o polskiej przynależności używanych do przewozu ładunku lub pasażerów w żegludze międzynarodowej, w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, wykonywanej łącznie przez okres przekraczający 183 dni w roku podatkowym, z wyjątkiem marynarzy zatrudnionych na:

a) holownikach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez holownik w ciągu roku stanowił przewóz ładunku lub pasażerów drogą morską,

b) pogłębiarkach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez pogłębiarkę w ciągu roku stanowił przewóz wydobytego materiału drogą morską.

Przepis ten jednak nie jest dotąd stosowany - bowiem zgodnie z art. 132 ww. ustawy z 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu to nowe zwolnienie z PIT stosuje się do dochodów uzyskanych począwszy od roku, w którym Komisja Europejska wydała pozytywną decyzję o zgodności pomocy publicznej (czyli tego zwolnienia podatkowego) z rynkiem wewnętrznym, i obowiązuje w okresie obwiązywania tej pozytywnej decyzji.

W toku uzyskiwania przez Polskę tej „pozytywnej decyzji” Komisja Europejska wyraziła opinię, że ww. przepis należy rozszerzyć na statki morskie o przynależności państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego, celem zapobieżenia dyskryminacji tych państw. Takie rozwiązanie stosowane jest również w innych państwach członkowskich.

Polecamy: INFORLEX Ekspert

Polecamy: INFORLEX Biznes

Dlatego Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej przygotował projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o pracy na morzu, który ma wprowadzić zmiany do art. 21 ust. 1 pkt 23c) ustawy o PIT, zgodne z ww. opinią Komisji Europejskiej.

Wskutek tej nowelizacji nastąpi rozszerzenie aktualnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o PIT o statki o przynależności państw członkowskich UE oraz EOG. Dzięki temu możliwość uzyskania zwolnienia z PIT uzyskają marynarze pracujący nie tylko na statkach pod polską banderą ale również pod banderami państw UE i EOG.

Konsekwencją rozszerzenia zakresu zwolnienia na inne niż Polska bandery jest zmiana art. 21 ust. 35 ustawy o PIT, zgodnie z którym fakt wykonywania pracy na statku potwierdza się na podstawie zaświadczenia wydanego przez armatora lub agencję zatrudnienia lub na podstawie wpisów w książeczce żeglarskiej.

Ponadto, zaproponowano doprecyzowanie okresów pracy na statkach (jak okres podróży na statek, czy też repatriacji – które zgodnie z Konwencją o pracy na morzu są okresami zatrudnienia) oraz wskazanie okresów równoważnych, podczas których marynarz nie z własnej winy nie przebywa na statku – jak np. okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, jeżeli marynarska umowa o pracę została rozwiązana z winy armatora. Brak przedmiotowych okresów spowodowałby pozbawienie marynarza możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia podatkowego z przyczyn niezależnych od marynarza.

Omawiana nowelizacja ma wejść w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. Ale przedmiotowy art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o PIT (oczywiście w nowym brzmieniu) stosowany ma być do dochodów uzyskanych począwszy od roku, w którym Komisja Europejska wydała pozytywną decyzję o zgodności pomocy publicznej z rynkiem wewnętrznym. Decyzja KE określi także termin do kiedy można stosować to zwolnienie podatkowe. Należy zakładać, że po uchwaleniu omawianej nowelizacji przez polski parlament, również KE wyda (jeszcze w 2019 roku) oczekiwaną pozytywną decyzję. Pozwoliłby to na skorzystanie z omawianego zwolnienia już od dochodów uzyskanych w 2019 roku.

Pełna treść projektowanej nowelizacji ustawy o PIT:

Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz.1509, z późn. zm. w art. 21:

1)   w ust. 1 pkt 23c otrzymuje brzmienie:

„23c)  dochody marynarzy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, uzyskane z tytułu pracy na statkach morskich o przynależności państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego używanych do przewozu ładunku lub pasażerów
w żegludze międzynarodowej w rozumieniu art. 85 ust. 1a ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz.U. 2018 r., poz. 616 i 2245), jeżeli była ona w danym roku podatkowym wykonywana łącznie przez okres co najmniej 183 dni, z wyjątkiem pracy wykonywanej na:

a)  holownikach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez holownik w ciągu roku stanowił przewóz ładunku lub pasażerów drogą morską,

b)  pogłębiarkach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez pogłębiarkę w ciągu roku stanowił przewóz wydobytego materiału drogą morską;";

2) ust. 35 otrzymuje  brzmienie:

„35. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 23c, ma zastosowanie pod warunkiem złożenia urzędowi skarbowemu, o którym mowa w art. 45 ust. 1b, nie później niż przed upływem terminu określonego w art. 45 ust. 1, zaświadczenia lub zaświadczeń wydanych przez armatora lub agencję zatrudnienia lub na podstawie  wpisów w książeczce żeglarskiej, potwierdzających wykonywanie pracy na statkach morskich.”;

3) dotychczasowy ust. 35a oznacza się jako ust. 35b  i dodaje się ust. 35a w brzmieniu:

„35a . Do okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 23c zalicza się okres:

1) podróży do miejsca rozpoczęcia pracy na statku;

2) podróży z miejsca zakończenia pracy na statku do miejsca zamieszkania lub innego miejsca wskazanego w marynarskiej umowie o pracę;

3) repatriacji i oczekiwania na repatriację, jeżeli marynarska umowa o pracę została rozwiązana z winy armatora lub w sytuacji, o której mowa w art. 33 ust.1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r.  o pracy na morzu - jeśli jest dłuższy niż okresy, o których mowa w pkt 1 oraz 2;

4)  pobierania zasiłku chorobowego lub zasiłku macierzyńskiego, o których mowa w ustawie z dnia z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2017 r., poz.1368 z późn. zm.) oraz okres niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy lub choroby, które miały miejsce w okresie zatrudnienia na statku, wynikający z przedstawionych zaświadczeń lekarskich;

5)  szkolenia lub przeszkolenia w morskich jednostkach edukacyjnych, o których mowa w art. 74 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2018 r., poz. 181 i 1669) lub w innych jednostkach, do których marynarz został skierowany przez armatora;

6)  pobierania zasiłku dla bezrobotnych, jeżeli marynarska umowa o pracę została rozwiązana z winy armatora lub w sytuacji, o której mowa w art. 33 ust.1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r.  o pracy na morzu;

7) pracy na statkach morskich, o których mowa w ust. 1 pkt 23c, powyżej 183 dni w poprzednim roku podatkowym.”.