Zaciągnięcie pożyczki za granicą jest wolne od pcc

Tak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji podatkowej z 20 marca 2014 r..

Zaciągnięcie pożyczki za granicą przez polskiego rezydenta podatkowego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Planuje on zaciągnięcie pożyczki od spółki z siedzibą na Cyprze. Umowa ów ma zostać zaciągnięta w siedzibie spółki, za granicą.

Pieniądze, będące przedmiotem pożyczki, mają zostać wypłacone z zagranicznego rachunku bankowego. Podkreślenia wymaga również fakt, że zarówno na moment zawarcia umowy pożyczki, jak i na moment wypłaty środków, pieniądze będące przedmiotem umowy znajdować się będą na zagranicznym rachunku bankowym.

Pojawiły się zatem wątpliwości, czy ów umowa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Czynności prawne rodzące obowiązek podatkowy

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649, z późn. zm.) podatkowi temu podlegają m.in. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 1 ust. 4 ww. ustawy, umowa ta może podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli jej przedmiotem są:

• rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

• rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, czyli w momencie zawarcia umowy pożyczki. Obowiązek ów spoczywa na biorącym pożyczkę (art. 4 pkt 7).

Pieniądze jako przedmiot umowy

Aby móc określić, czy przedmiotowa umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, konieczne jest przede wszystkim stwierdzenie, co jest przedmiotem umowy pożyczki - tj. czy są nią rzeczy/prawa majątkowe oraz jakie jest miejsce położenia rzeczy/wykonywania prawa majątkowego w momencie dokonania czynności cywilnoprawnej oraz gdzie jest dokonywana czynność cywilnoprawna.

Pieniądze w doktrynie prawa cywilnego traktowane są jako rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznającego je za prawny środek płatniczy.

Na potrzeby podatku od czynności cywilnoprawnych Dyrektor Izby Skarbowej - w swej interpretacji - nakazuje traktować pieniądze jako rzecz.

Zakres opodatkowania umowy pożyczki jest więc zdeterminowany miejscem ulokowania pieniędzy będących przedmiotem umowy.

Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 25 listopada 2010 r. o sygn. akt II FSK 1301/09 orzekł, że w przypadku określania miejsca położenia pieniędzy znajdujących się na rachunku bankowym „należy wziąć pod uwagę miejsce, w którym rachunek ten jest prowadzony, to jest siedzibę banku (oddziału) pożyczkodawcy”. Oznacza to, że w tym przypadku miejscem ulokowania pieniędzy jest Cypr.

Sprzedaż samochodów używanych – nie będzie zwolnienia z VAT

PIT-11 w 2015 r. w formie papierowej - składany do 31 stycznia

Deklaracje PIT i CIT wyłącznie przez internet od 2015 roku

Podyskutuj o tym na naszym FORUM

Umowa pożyczki jako źródło opodatkowania

Umowa pożyczki jest czynnością prawną dochodzącą do skutku przez złożenie przez strony zgodnych oświadczeń woli. Miejsce ich złożenia jest jednocześnie miejscem zawarcia umowy.

Z uwagi na art. 1 ust. 4 ustawy należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, (w tym wypadku pieniądze) znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.