Czy od odszkodowania otrzymanego na podstawie wyroku sądu należy zapłacić PIT?

Zgodnie z przepisami podatkowymi podatek należy odprowadzić od wszystkich uzyskanych dochodów. Od zasady tej przewidziane są jednak wyjątki.

Przepis art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o PIT, przewiduje, że od dochodów wskazanych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, podatek nie jest uiszczany.

Przepisy dotyczące odszkodowań przewidują następujące rozwiązania:

1. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT stanowi, że kwoty otrzymane z odszkodowania lub zadośćuczynienia - jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw – nie są opodatkowane. Zasada ta przewiduje jednak pewne wyjątki wskazane w  art. 21 ust.1 pkt 3) tej ustawy.

2. Przepis Art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT przewiduje, że inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej  do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie podlegają zwolnieniu podatkowemu.

Ustawodawca i w tym przypadku przewidział wyjątek, ponieważ przepis ten nie dotyczy kwot uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Polecamy: Czy można zapłacić podatek dochodowy przed rozpoczęciem działalności

Polecamy: Czy można rozliczyć podatek dochodowy razem z samotnie wychowywanym dzieckiem mimo braku orzeczenia rozwodu?

Zadośćuczynienie jest wynagrodzeniem krzywd niematerialnych, zaś odszkodowanie zasadniczo stanowi naprawienie szkód materialnych.

W opisywanej sytuacji przyznanie odszkodowania za zaniżenie wysokości emerytury nastąpiło poprzez wydanie wyroku przez sąd. Podstawę stanowiły przepisy kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), zwana dalej kodeksem).

Sąd uznał, że odszkodowanie powinno być przyznane w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy prawidłową wysokością emerytury a kwotą zaniżoną, rzeczywiście otrzymaną.

Po pierwsze, oznacza to, że odszkodowanie dotyczyło tylko powstałej straty spowodowanej błędem pracodawcy. Po drugie, sprawa nie dotyczyła utraty przez pracownika zarobku, który mógł uzyskać, gdyby zdarzenie wywołujące szkodę nie nastąpiło.