W ubiegłym roku utworzyłam rezerwę urlopową, którą zaksięgowałam: Wn konto 761 "Pozostałe koszty operacyjne", Ma konto 839 "Rezerwa urlopowa". Następnie dla tej rezerwy obliczyłam odroczony podatek dochodowy: Wn konto 870 ,,Odroczony podatek dochodowy", Ma konto 860 "Wynik finansowy", a następnie: Wn konto 640 "Rozliczenia międzyokresowe", Ma konto 870 "Odroczony podatek dochodowy". Czy dotychczas dokonane księgowania są poprawne? Jak i kiedy rozwiązać podatek odroczony oraz rezerwy?
Dokonane przez Panią księgowania są poprawne. Proponuję rozwiązanie tej rezerwy poprzez zapis odwrotny, a więc Wn konto „Rezerwa urlopowa” oraz Ma konto „Pozostałe przychody operacyjne”. Również rozwiązanie aktywów z tytułu podatku odroczonego należy skorygować ewidencyjnie w sposób odwrotny do pierwotnych zapisów jego utworzenia.
Naliczenie „rezerwy” na koszty związane z urlopem jest bardzo dobrym posunięciem, zgodnym z przepisami art. 6 ustawy o rachunkowości, dotyczącym współmierności przychodów i kosztów oraz art. 35d związanym z rezerwami.
W następnym roku obrotowym proponuję rozwiązanie w całości tej rezerwy poprzez zapis odwrotny, czyli:
Dekretacja
Wn konto „Rezerwa na świadczenia urlopowe”,
Ma konto „Pozostałe przychody operacyjne”.
Jednocześnie wszystkie poniesione rzeczywiste koszty związane z wykorzystaniem urlopów przez pracowników obciążą koszty działalności jednostki.
Naliczenie tzw. rezerwy urlopowej powoduje, że w roku naliczenia koszty te nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, ale w momencie ich poniesienia uzyskają taki status, dzięki czemu istnieją podstawy do utworzenia – w tym przypadku – „Aktywów z tytułu podatku odroczonego”. Przedstawione w pytaniu księgowania są prawidłowe, gdyż aktywa z tytułu podatku odroczonego są ewidencjonowane jako „Rozliczenia międzyokresowe kosztów”.
Zlikwidowanie zapisu podatku odroczonego następuje w sposób odwrotny do utworzenia, czyli:
Proponuję korygowanie w całości zapisów dotyczących utworzonych aktywów na podatek odroczony z tytułu przewidywanych kosztów urlopów, przy jednoczesnym tworzeniu tego zapisu w całości na koniec roku.
Dzięki temu uniknie się bałaganu związanego ze stałym analizowaniem, które pozycje zostały zrealizowane, a które jeszcze nie.
• art. 6, art. 35d ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654; ost.zm. Dz.U. z 2004 r. Nr 210, poz. 2135
