Opodatkowanie budowli wniesionych aportem do spółki

Zasady jej określania przez podatnika będącego osobą prawną (spółkę z o.o.) zawiera art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (u.p.d.o.p.). Przy przeniesieniu do spółki z o.o. części majątku w drodze aportu zastosowanie ma art. 16g ust. 1 pkt 4 (gdy budowla wniesiona w drodze aportu nie jest elementem wnoszonego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części) lub art. 16g ust. 10 u.p.d.o.p. (gdy doszło do nabycia majątku stanowiącego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część).

W pierwszym przypadku wartością początkową jest wartość ustalona przez podatnika na dzień wniesienia wkładu, nie wyższa jednak od jego wartości rynkowej. Chodzi zatem o wartość wyrażoną w umowie, która powinna być określona na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia.

W przypadku natomiast wniesienia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części i wystąpienia w wyniku tego wniesienia u spółki nabywającej dodatniej wartości firmy łączną wartość początkową środków trwałych stanowi suma ich wartości rynkowej. W sytuacji kiedy wystąpi ujemna wartość firmy, łączną wartość początkową środków trwałych stanowi różnica pomiędzy nominalną wartością wydanych akcji lub udziałów a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi. Ustalając wartość początkową danego środka trwałego, podatnik powinien na podstawie tak ustalonej łącznej wartości początkowej nabytych środków trwałych określić jego wartość rynkową (tak również Ministerstwo Finansów w piśmie z 24 lipca 2003 r. nr LK-1362/MM/03).

Należy także pamiętać, że jeżeli obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości od budowli powstał w ciągu roku podatkowego – podstawą opodatkowania jest wartość stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji na dzień powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli natomiast od budowli lub ich części nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa określona przez podatnika.

Podobnie jak w przypadku budynków, także w przypadku budowli wysokość stawek podatku od nieruchomości jest określana przez radę danej gminy w drodze uchwały. Wysokość ta nie może jednak przekraczać limitu określonego w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Dla budynków ta maksymalna stawka nie może przekroczyć rocznie 2 proc. ich wartości określonej w sposób opisany powyżej.
Mieczysław Wójcik

Podstawa prawna:

• art. 4 ust. 1 pkt 3 i ust. 3 i 5 oraz art. 5 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 z późn.zm.),

• art. 14 oraz art. 16g ust. 1 pkt 4, ust. 10 i 12 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn.zm.).