Umorzenie zaległości podatkowej

Pewnym rozwiązaniem jest złożenie przez podatnika do urzędu skarbowego wniosku o umorzenie zaległości podatkowej.

Na podstawie art. 67 Ordynacji podatkowej organ podatkowy może umorzyć zaległość podatkową, jeżeli przemawia za tym uzasadniony ważny interes podatnika lub interes publiczny. Rolą podatnika jest wykazanie w składanym wniosku, że przynajmniej jedna z tych dwóch przesłanek w jego przypadku ma miejsce. Praktyka w tym zakresie jest bardzo bogata, ponieważ decyzja organu podatkowego jest uznaniowa, a przywołane pojęcia określające przesłanki umorzenia są nieostre, tj. słabo sprecyzowane. Jak stwierdził NSA w wyroku z 11 czerwca 2003 r. (sygn. akt I SA/Łd 638/02; niepublikowany), instytucję umorzenia stosuje się w wyjątkowych i szczególnie uzasadnionych przypadkach, a ocena szczególności tych wypadków należy do kompetencji organów podatkowych. Podatnik musi w złożonym wniosku wykazać, że faktycznie jego sytuacja majątkowa jest bardzo trudna, a konsekwencją zapłaty zaległości będzie likwidacja źródła przychodu, utrata dachu nad głową itp. Praktyka organów podatkowych pokazuje, że instytucję umorzenia stosują one najczęściej, gdy trudna sytuacja finansowa podatnika spowodowana jest zdarzeniem losowym, np. pożarem, powodzią. Natomiast, jak stwierdził NSA w jednym z wyroków, nie jest to jedyna okoliczność prowadząca do nadzwyczajnie trudnej sytuacji finansowej podatnika. We wniosku warto również wskazać, że umorzenie zaległości będzie miało wpływ na utrzymanie źródła przychodu i pozwoli na wyjście z trudnej sytuacji.

PODSTAWA PRAWNA:

Agnieszka Ziółkowska