W jakiej podziałce ująć fakturę za eksploatację lokalu

Dotychczas kwalifikowaliśmy każdą pozycję z faktury, tj.:

- eksploatację podstawową i garażu - § 4300,

- centralne ogrzewanie - § 4260,

- legalizację ciepłomierzy - § 4390.

Czy jest to prawidłowe, czy też wszystkie pozycje powinny być zakwalifikowane jako opłaty z tytułu czynszu - § 4400?

Udzielenie odpowiedzi wymaga przypomnienia, że sektor finansów publicznych składa się z jednostek organizacyjnych sektora publicznego działających na podstawie ustawy z 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (dalej: uofp) lub ustaw szczególnych i wyłącznie w celu wykonywania zadań publicznych, które finansowane są ze środków publicznych, podlegających planowaniu, bilansowaniu, kontroli, rachunkowości i sprawozdawczości oraz dyscyplinie finansów publicznych według zasad określonych w ustawie. Do podmiotów tworzących sektor finansów publicznych należą m.in. państwowe i samorządowe fundusze celowe (art. 4 ust. 1 pkt 4 uofp). Funduszem celowym jest fundusz powołany ustawowo, którego przychody pochodzą ze środków publicznych, a wydatki są przeznaczone na realizację wyodrębnionych zadań. Fundusz może działać jako osoba prawna lub stanowić wyodrębniony rachunek bankowy, którym dysponuje organ wskazany w ustawie go tworzącej.

Fundusz prowadzi gospodarkę finansową na podstawie planu finansowego ustalanego według zasad i norm określonych ustawą, a w szczególności na podstawie przepisów ustaw powołujących poszczególne fundusze oraz w zakresie nieuregulowanym ustawami - zgodnie z przepisami rozporządzenia ministra nadzorującego dany fundusz w porozumieniu z Ministrem Finansów. Wydatki mogą być dokonywane przez fundusz wyłącznie w ramach posiadanych środków obejmujących bieżące przychody, w tym dotacje z budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego, a także pozostałych środków z okresów poprzednich. Źródłem przychodów funduszu celowego mogą być m.in. dotacje z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Plany finansowe funduszy celowych obejmują stan początkowy i końcowy funduszu, w tym:

• środków pieniężnych, należności i zobowiązań,

• przychodów własnych,

• dotacji z budżetu państwa oraz innych jednostek sektora finansów publicznych,

• wydatków na realizację zadań, w tym wydatków na wynagrodzenia i składek naliczanych od wynagrodzeń.

Plany przychodów i wydatków samorządowych funduszy celowych zawiera uchwała budżetowa (art. 165 ust. 4 uofp).

Ujmowane w planach finansowych przychody i wydatki funduszy klasyfikuje się, stosując przepisy rozporządzenia Ministra Finansów 14 czerwca 2006 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych (dalej: rozporządzenie w sprawie klasyfikacji budżetowej). Stosowanie klasyfikacji budżetowej dotyczy wszystkich jednostek sektora finansów publicznych gromadzących środki publiczne i dokonujących z nich wydatków lub rozchodów. Powołane przepisy określają jednolite zasady, wspólne dla całego systemu, i obejmują wszystkie podmioty sektora finansów publicznych i jego jednostki organizacyjne.

Udzielając odpowiedzi na pytanie, warto przywołać wyjaśnienia Ministerstwa Finansów z 19 kwietnia 2007 r. (pismo nr BA. I. 3014-64/07) dotyczące stosowania przepisów rozporządzenia w sprawie szczegółowej klasyfikacji budżetowej, zgodnie z którymi:

1) usługi związane z administrowaniem oraz czynsze (zgodnie z ustawą z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - w przypadku umowy najmu, dzierżawy) za pomieszczenia należy klasyfikować w § 440 Opłaty za administrowanie i czynsze za budynki, lokale i pomieszczenia garażowe (z odpowiednią czwartą cyfrą dodaną do paragrafu),

2) pozostałe, związane z utrzymaniem pomieszczeń - w odpowiednich paragrafach z grupy wydatków bieżących, stosownie do rodzaju ponoszonych kosztów, z odpowiednią czwartą cyfrą, np.:

• centralne ogrzewanie i ciepła woda w § 426 „Zakup energii”,

• wywóz śmieci, dowóz obiektu i sprzątanie w § 430 „Zakup usług pozostałych”,

• ubezpieczenie w § 443 „Różne opłaty i składki”,

• konserwacja i remonty w § 427 „Zakup usług remontowych”.

Dla rozstrzygnięcia sposobu ujmowania wydatków związanych z legalizacją ciepłomierzy niezbędne jest odwołanie do przepisów ustawy z 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (dalej: Prawo o miarach), jak i przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki z 21 grudnia 2007 r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać ciepłomierze i ich podzespoły, oraz szczegółowego zakresu sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych. Przez legalizację należy rozumieć zespół czynności obejmujących sprawdzenie, stwierdzenie i poświadczenie dowodem legalizacji, że przyrząd pomiarowy spełnia wymagania (art. 4 pkt 13 Prawa o miarach).

Prawna kontrola metrologiczna przyrządów pomiarowych jest wykonywana przez:

• zatwierdzenie typu przyrządu pomiarowego na podstawie badania typu - przed wprowadzeniem typu przyrządu pomiarowego do obrotu, lub

• legalizację pierwotną albo legalizację jednostkową - przed wprowadzeniem danego egzemplarza przyrządu pomiarowego do obrotu lub użytkowania, a także

• legalizację ponowną - w stosunku do przyrządów pomiarowych wprowadzonych do obrotu lub użytkowania

(art. 8 ust. 2 Prawa o miarach).

Legalizacja ponowna przyrządu pomiarowego jest dokonywana na wniosek użytkownika bądź wykonawcy naprawy lub instalacji przyrządu pomiarowego (art. 8k Prawa o miarach). Za czynności urzędowe wykonywane przez organy administracji miar i podległe im urzędy, określone w ustawie i jej przepisach wykonawczych oraz wynikające z wykonywania przez nie zadań przewidzianych w odrębnych ustawach, pobierane są opłaty, w tym za wydanie dowodu legalizacji albo za wykonane czynności sprawdzenia w przypadku, gdy przyrząd pomiarowy nie spełnia wymagań i nie może być zalegalizowany. Wskazany w pytaniu sposób zastosowanej klasyfikacji budżetowej w zakresie wydatków związanych z legalizacją ciepłomierzy moim zdaniem jest prawidłowy.

Zgodnie z załącznikiem nr 4 „Klasyfikacja paragrafów wydatków i środków (z objaśnieniami)” do rozporządzenia w § 439 „Zakup usług obejmujących wykonanie ekspertyz, analiz i opinii” obejmuje wydatki na usługi świadczone na rzecz jednostki przez przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 4 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, z wyłączeniem ekspertyz, analiz, opinii i innych materiałów sporządzanych i opłacanych w ramach realizowanej przez jednostkę inwestycji. Wyłączeniu z tego paragrafu podlegają wydatki za ekspertyzy, analizy i opinie wykonywane przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, ujmowane w § 417 „Wynagrodzenia bezosobowe”.

Podstawy prawne

• Ustawa z 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 249, poz. 2104; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 19, poz. 100)

• Ustawa z 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (j.t. Dz.U. z 2004 r. Nr 243, poz. 2441; ost.zm. Dz.U. z 2008 r. Nr 227, poz. 1505)

• Rozporządzenie Ministra Finansów z 14 czerwca 2006 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych (Dz.U. Nr 107, poz. 726; ost.zm. Dz.U. z 2008 r. Nr 229, poz. 1526)

• Rozporządzenie Ministra Gospodarki z 21 grudnia 2007 r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać ciepłomierze i ich podzespoły, oraz szczegółowego zakresu sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych (Dz.U. z 2008 r. Nr 2, poz. 2)