Ewidencja bilansowa rezerw na świadczenia pracownicze

Tworzenie biernych rozliczeń międzyokresowych na świadczenia pracownicze powoduje, że koszt wypłaty świadczenia odniesiony jest na wynik finansowy jednostki przez lata zatrudnienia tego pracownika. Natomiast w przypadku, gdyby takiego biernego rozliczenia nie utworzono, koszt wypłaty tego świadczenia obciążyłby tylko okres, w którym stało się ono należne.

Odstąpienie od obowiązku tworzenia rezerw na świadczenia pracownicze może mieć miejsce tylko wtedy, gdy wartości te nie wpłyną na rzetelność i jasność przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej przedsiębiorstwa oraz nie mają wpływu na ustalenie wyniku finansowego przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorca może odstąpić od tworzenia rezerw na świadczenia pracownicze. Przesłanką do tego może być brak układów zbiorowych pracy oraz innych regulaminów wewnętrznych, w których regulowane są obowiązki wypłat nagród jubileuszowych i innych świadczeń lub zatrudnianie w przedsiębiorstwie młodych pracowników z krótkim stażem pracy.

Wycena rezerw na świadczenia pracownicze – ujmowanie zysków i strat aktuarialnych

Tworzenie rezerw na świadczenia pracownicze odbywa się na zasadzie szacowania. Technikę szacowania określają Międzynarodowe Standardy Rachunkowości (MSR 19).

Świadczenia, jakich najczęściej dotyczy tworzenie biernych rozliczeń, to:

● odprawy emerytalne, rentowe i pośmiertne,

● wynagrodzenia za czas urlopu niewykorzystanego w bieżącym roku,

●nagrody jubileuszowe,

● premie zależne od wypracowanego zysku,

● odprawy z tytułu rozwiązania umów z pracownikami zajmującymi stanowiska kierownicze.

Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów utworzone na odprawy emerytalne i rentowe wpływają na wynik bilansowy w momencie ich utworzenia w księgach rachunkowych. Natomiast na wynik podatkowy wpłynie dopiero faktycznie poniesiony wydatek na świadczenia pracownicze.

Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata

Wartość rezerw na świadczenia pracownicze wykazywana jest w pasywach w zobowiązaniach w punkcie B.I.2 z podziałem na:

● długoterminowe – rezerwy, których przewidywany termin wykorzystania jest dłuższy niż 12 miesięcy, licząc od dnia bilansowego,

● krótkoterminowe – rezerwy, których przewidywany termin wykorzystania jest krótszy niż 12 miesięcy licząc od dnia bilansowego.