REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Reprezentacja rozliczana jak reklama - zaliczenie do kosztów

Subskrybuj nas na Youtube
Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów
Małgorzata Rymarz
inforCMS

REKLAMA

REKLAMA

Od ponad dwóch lat wydatki o charakterze reprezentacyjnym nie mogą figurować na liście kosztów uzyskania przychodów.

Zabrania tego wprost art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. oraz art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Pojęcie „reprezentacja” nie zyskało jednak jak dotąd legalnej definicji, co zachęca do kreatywnego spojrzenia na niektóre nakłady i szukania nowych sposobów ich rozliczenia w kosztach podatkowych.

REKLAMA

Autopromocja

Zgodnie ze słownikowym objaśnieniem, reprezentacja oznacza uzewnętrzniony wysoki standard, okazałość, wytworność lub wystawność w sposobie zachowania, ekskluzywność.

 

Jak ująć w księgach rachunkowych wydatki na organizację wyjazdów dla potencjalnych klientów>>

 

Na tych właśnie określeniach bazują organy podatkowe dokonując wykładni powołanych przepisów: „reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest m.in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów i opinii publicznej oraz ułatwienie zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 sierpnia 2008 r., nr ILPB3/423-296/08-4/MC). W praktyce wiele wydatków spełniających powyższe kryteria może jednak zostać uwzględnionych w rachunku podatkowym, pod warunkiem że podatnik będzie potrafił uwypuklić również inne aspekty poniesionych nakładów, mające wpływ na przychód lub jego źródło.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Sport i kultura w służbie firmowego wizerunku

Szczególnie atrakcyjnymi sposobami zaznaczenia przez przedsiębiorców swojej obecności w przestrzeni publicznej jest finansowanie zawodów sportowych lub poszczególnych zawodników, fundowanie nagród w rozmaitych konkursach, organizowanie konferencji naukowych, koncertów i innych podobnych imprez o dużym rozgłosie, najchętniej takich, o których mowa będzie w środkach masowego przekazu.

 

Ubiory z logo spółki dla pracowników>>

 

Działania tego typu mają zawsze na celu (niezależnie od innych możliwych funkcji) kształtowanie i utrwalanie pozytywnego wizerunku firmy, poprzez jego skojarzenie np. ze sportowym sukcesem, popularną muzyką lub prestiżem naukowym.

Nie powinno być zatem wątpliwości, że nakłady na nie mieszczą się w szeroko rozumianym pojęciu „reprezentacja”. Pomimo to, znaczna część takich przedsięwzięć znajduje odzwierciedlenie w rachunku podatkowym przedsiębiorców po stronie kosztów uzyskania, a ich kwalifikacja nie budzi sprzeciwu ani organów podatkowych, ani sądów administracyjnych. Uznają one bowiem, że funkcja reklamowa (a także promocyjna, marketingowa lub informacyjna) w istocie przeważa nad reprezentacyjną.

Sponsoring czyli zakup usług reklamowych

Najlepszym przykładem tego liberalnego podejścia jest umowa sponsoringu.

REKLAMA

Sponsoring to kontrakt nienazwany, którego istotą jest odpłatne przysporzenie majątkowe (w pieniądzach, rzeczach lub usługach), dokonywane przez podmiot gospodarczy na rzecz wybranej osoby fizycznej, prawnej lub pewnej struktury organizacyjnej, która ze swej strony zobowiązuje się do dokonywania działań mających za zadanie utrwalenie lub podniesienie renomy sponsora. Każdemu zaangażowaniu w sponsoring towarzyszy dążenie przedsiębiorcy do osiągnięcia celu zasadniczego - wzrostu zysków ze sprzedaży towarów lub usług. Jak się okazuje, intencje te są w pełni czytelne dla organów podatkowych, czego dowód dał choćby Urząd Skarbowy w Lwówku Śląskim, uznając, że przedsięwzięta przez podatnika akcja sponsorowania miejscowego klubu sportowego dodatnio wpłynie na „spotęgowanie renomy podatnika, podwyższenie stopnia jego popularności w środowisku społecznym oraz zwiększenie jego zysków (...) a promowanie nazwy podmiotu sponsorującego może zaowocować większą liczbą klientów, zwłaszcza lokalnych, prowadzących roboty budowlane na terenie powiatu, co przyczyni się do zwiększenia przychodów ze sprzedaży” (postanowienie z 19 stycznia 2007 r., nr 423/1/24/PD/5-1/06).

Warto zaznaczyć, że sponsoring nie dotyczy tylko sportowców. Sponsorowanym może być każda inna osoba, ciesząca się w określonym środowisku (do którego chciałby dotrzeć sponsor) wystarczającą popularnością lub prestiżem. Może ona działać na rzecz sponsora także w mniej typowych, a nawet dyskretnych formach, np. poprzez publikację podziękowań lub przez tzw. lansowanie produktów sponsora, czyli ich propagowanie bez ujawniania na zewnątrz finansowych powiązań ze sponsorem.

REKLAMA

W zgodnej opinii urzędów skarbowych i sądów administracyjnych, sponsoring to usługa reklamowa świadczona przez sponsorowanego sponsorowi. Tak też uważa Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, który w postanowieniu z 23 maja 2007 r. (nr 1472/ROP1/423-122/07/KUKM) stwierdził: „Sponsoring z uwagi na charakter usług świadczonych przez sponsorowanego ogólnie definiuje się jako usługi reklamowe. W przypadku, gdy w ramach sponsoringu nie jest promowany towar czy usługa, mogłaby pojawić się wątpliwość, czy nie mamy do czynienia z działaniem o charakterze reprezentacyjnym. Jednak w praktyce i orzecznictwie przyjmuje się, że samo ograniczenie działań sponsorowanego do informowania o sponsorze (...) już może być odbierane jako swego rodzaju reklama - reklama marki lub firmy”.

Skoro zatem nakłady sponsora wiążą się z reklamą, powinny być bez przeszkód uznane za koszt uzyskania przychodów. Trzeba jednak zaznaczyć, że wydatki te mogą zostać uwzględnione w rachunku podatkowym tylko do wysokości ceny usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. Jak wynika z wyjaśnień Krajowej Informacji Podatkowej, zamieszczonych w Biuletynie Skarbowym 5/2007, w przypadku gdy świadczenia (sponsoringu i reklamy) nie są równej wartości, nadwyżka świadczeń ze strony sponsora stanowi darowiznę na rzecz sponsorowanego, która nie jest zaliczana do kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.f. i art. 16 ust. 1 pkt 14 u.p.d.o.p.). Również w przypadku przekazania przez sponsora na rzecz sponsorowanego towarów (np. koszulek, butów itp.), za koszt uzyskania przychodów można uznać jedynie tę wartość przekazanych towarów, która stanowi równowartość ceny za reklamę sponsora.

Aby zatem umowa sponsoringu nie rodziła żadnych wątpliwości fiskusa (w szczególności nie została uznana za sponsoring niewłaściwy utożsamiany z darowizną), warto w każdym przypadku zawrzeć ją na piśmie i szczegółowo określić obowiązki obydwu stron oraz wycenić wzajemne świadczenia.

 

Konferencje, sympozja, prezentacje

Wymierne korzyści ekonomiczne może dać także przedsiębiorcom organizowanie (finansowanie) imprez służących przekazaniu pewnych treści intelektualnych. Nakłady z tego tytułu będą mogły zostać zrekompensowane pod względem podatkowym, jeśli organizator zatroszczy się o odpowiednie rozłożeniu akcentów. Jak to zrobić wyjaśnia Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (interpretacja indywidualna z 26 listopada 2008 r., nr ITPB3/423-468b/08/MT): „należy zbadać, czy zorganizowanie konferencji miało kształtować popyt na usługi spółki, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć budowaniu relacji z kontrahentami i wywoływaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu jednostki. A zatem, w sytuacji gdy głównym celem organizacji konferencji (szkolenia) była reklama usług oferowanych przez wnioskodawcę (...), a niewielka liczba uczestników była wynikiem małego zainteresowania, a nie ich selekcji, to wydatki na organizację części merytorycznej tego spotkania mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Również wynagrodzenie za usługi gastronomiczne można wówczas uznać za koszt podatkowy, o ile zapewnienie poczęstunku stanowi przejaw gościnności nie wykraczający poza główny cel tego spotkania, tj. reklamę usług spółki”.

Z powyższego wynika, że fiskus zaakceptuje nakłady poniesione na zorganizowanie imprezy kształtującej image danej firmy, pod warunkiem że organizator w pierwszym rzędzie zapozna uczestników z pochlebnymi informacjami o tej firmie i o zaletach wytwarzanych przez nią produktów. Jak wskazuje natomiast treść innej urzędowej opinii (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 października 2008 r., nr ILPB3/423-450/08-4/MC), kosztowy charakter będą miały również wydatki (np. wyżywienie, przewóz, nocleg) związane z przygotowaniem panelu dyskusyjnego, podczas którego zaproszeni goście (wybrani kontrahenci) uzyskają informacje na temat nowoczesnych rozwiązań technologicznych stosowanych przez firmę, a firma dowie się o oczekiwaniach wobec jej produktów. W tym przypadku funkcja informacyjna została znacznie bardziej wyeksponowana od reprezentacyjnej.

Jak cię widzą, tak cię cenią

Na odpowiedni wizerunek firmy istotnie wpływa wygląd budynków, w których ona funkcjonuje. Dotyczy to zwłaszcza pomieszczeń służących przyjmowaniu interesantów i kontrahentów. Nie bez znaczenia jest również zadbane i estetyczne otoczenie.

Kwiaty we wnętrzach i przystrzyżony trawnik na zewnątrz stały się już standardem, a nie przejawem wystawności: „wydatki poniesione na wystrój wnętrza (zakup kwiatów doniczkowych, kompozycji kwiatowych, kwiatów ciętych, donic, ziemi, środków ochrony roślin oraz wydatki na ich comiesięczną pielęgnację przez firmę zewnętrzną), jako koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami będą stanowić koszty uzyskania przychodów stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 kwietnia 2008 r., nr IBPB3/423-65/08/NG).

Do kosztów podatkowych można też bez przeszkód zaliczyć wydatki na ozdoby okolicznościowe (np. bożonarodzeniowe) lub inne, całoroczne elementy dekoracyjne: „umieszczenie przed siedzibą spółki, czy też w czasie prezentacji i szkoleń flag narodowych (oraz proporczyków) krajów powszechnie kojarzonych z wysoką jakością, solidnością, precyzją i niezawodnością, z których spółka nabywa produkty i technologie stanowi określone zachowanie nakierowane na kształtowanie opinii i preferencji potencjalnych klientów, niewątpliwie wywołuje pozytywne reakcje i skojarzenia, wzbudza zainteresowanie, jak również nakłania do zakupu reklamowanych towarów” (decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 października 2007 r., nr 1401/BP-II/4210-63/07/ZO).

Inaczej rzecz się będzie miała, jeśli przedsiębiorca zechce dodać sobie prestiżu przedmiotami ekskluzywnymi: zabytkowym zegarem, obrazem znanego malarza, czy perskim dywanem. Zaliczenie tego rodzaju wydatków do kosztów podatkowych z pewnością nie znajdzie akceptacji fiskusa, który podkreśla potrzebę zachowania umiaru: „gdyby dekoracje przekraczały zwyczajowo przyjęte normy w danej branży czy okolicy, były nadzwyczaj wystawne, bardziej ekskluzywne, wytworne, odpowiednio drogie, poprawiały znacząco estetyczny wizerunek firmy oraz były umieszczane wyłącznie w pomieszczeniach, gdzie przyjmowani są zazwyczaj tylko określeni klienci (np. sala konferencyjna, biura osób reprezentujących spółkę), wtedy zastosowanie znalazłby art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, tj. wydatki spółki na wystawne dekoracje nie mogłyby zostać uznane za koszty uzyskania przychodów” (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 lutego 2008 r., nr ILPB3/423-235/07-2/MC).

Problemów nie powinno być natomiast z rozliczeniem drogich mebli, stanowiących wyposażenie biurowych pomieszczeń. Meble spełniają bowiem funkcję użytkową i to wyłącznie do podatnika należy decyzja o celowości takiego wydatku. Jedynym mankamentem związanym z zakupem ekskluzywnego umeblowania może być konieczność poddania go amortyzacji.

Elegancja w każdym calu

Na ogólną ocenę firmy wpływa również elegancki wygląd jej pracowników. Dlatego wielu pracodawców stara się odziać swój personel (dotyczy to zwłaszcza pracowników punktów handlowych) w rodzaj uniformu, ujednoliconego krojem i kolorem. Na odzieży tej umieszcza się, w sposób raczej dyskretny, logo firmowe. Jakość i walory estetyczne takiego ubioru służbowego są przeważnie dostosowane do specyfiki produktu, który oferuje dana firma. Oczywistym jest, że inaczej powinien wyglądać kasjer w hipermarkecie, a inaczej ekspedientka w sklepie z biżuterią.

Mimo że służbowa odzież ma (lub może mieć) walor reprezentacyjny, zarówno fiskus, jak i sądy administracyjne na ogół przychylnie traktują wydatki na jej zakup. WSA w Warszawie, w wyroku z 27 kwietnia 2007 r. (III SA/Wa 2644/06) stwierdził, że „jednolity, atrakcyjny ubiór pracowników powoduje lepszy odbiór danego podmiotu wśród osób stykających się z jego pracownikami. Wyróżnia on pracowników firmy spośród innych osób. Jeżeli jednak wygląd noszonych przez nich strojów jednocześnie może być bezpośrednio kojarzony z konkretną firmą (np. poprzez umieszczenie na nich stosownego logo), nie sposób im odmówić charakteru reklamowego”.

Dla uznania, że strój służbowy posiada charakter reklamowy, konieczne jest wyposażenie go w charakterystyczne dla firmy elementy (zwykle jest to logo trwale umieszczone w widocznym miejscu) oraz przydzielenie wyłącznie tym pracownikom, którzy mają stały kontakt z klientami.

Elegancki wygląd powinien charakteryzować także samego przedsiębiorcę, jest bowiem powszechnie wiadomym, że odpowiedni stój pomaga zdobyć zaufanie partnerów biznesowych i ułatwia kontakt z klientami. Jeżeli chodzi o ubrania, takie jak: garnitur, garsonka czy nawet smoking, to fiskus od lat stoi na tym samym stanowisku, że uzyskiwanie przychodów z działalności gospodarczej nie jest uzależnione od rodzaju noszonej odzieży, a schludny wygląd niezbędny jest w każdej profesji i w życiu prywatnym. Szansę na rozliczenie w kosztach podatkowych wydatków na odzież mają tylko ci nieliczni podatnicy, dla których strój jest narzędziem pracy (np. frak u dyrygenta, suknia wieczorowa u wokalistki estradowej).

Podstawa prawna:

• ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm.),

• ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn.zm.).

Zapisz się na newsletter
Chcesz uniknąć błędów? Być na czasie z najnowszymi zmianami w podatkach? Zapisz się na nasz newsletter i otrzymuj rzetelne informacje prosto na swoją skrzynkę.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Źródło: Prawo Przedsiębiorcy

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

REKLAMA

Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Podatnik zapłacił zaległy podatek ale nie zatrzymało to egzekucji. Urząd skarbowy wykorzystał pomyłkę w przelewie. Winą obarczył podatnika i automatyzację systemu

Absurdów podatkowych nie brakuje. Dla przykładu można podać historię przedsiębiorcy, który nie uregulował w terminie podatku, za co otrzymał upomnienie z urzędu skarbowego. Dokonując wpłaty, popełnił niezamierzony błąd, który spowodował kolejne konsekwencje. W efekcie na jego koncie jednocześnie wystąpiła niedopłata i nadpłata podatku. Ministerstwo Finansów, komentując ww. sprawę, wskazuje obowiązujące przepisy, zaś eksperci przekonują, że urzędnicy mogli zachować się inaczej. Resort zaznacza, że proces obsługi wpłat podatników jest zautomatyzowany, a w opisywanej sytuacji nie można mówić o błędzie systemowym. Wśród znawców tematu nie brakuje opinii, że zbyt sztywne przepisy i procedury podatkowe mogą właściwie stanowić pułapkę dla przedsiębiorców.

PKWiU 2025 - będzie nowa klasyfikacja statystyczna wyrobów i usług

W wykazie prac legislacyjnych rządu opublikowano niedawno Projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Nowa PKWiU 2025 zastąpi obecnie obowiązującą PKWiU 2015.

Bezpłatny webinar: Rozliczanie branży budowlanej i deweloperskiej. Jak uniknąć najczęstszych błędów?

Branża budowlana i deweloperska to sektory, w których każdy szczegół w rozliczeniach finansowych ma znaczenie, a konsekwencje popełnianych błędów mogą być daleko idące. Zarówno w księgach rachunkowych, jak i w rozliczeniach podatkowych precyzyjna klasyfikacja realizowanych prac jest kluczowa.

Usługi dietetyczne są zwolnione z VAT. Ale nie te świadczone na rzecz osób zdrowych. Dlaczego?

Usługi dietetyczne, które nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego (związanego z celem medycznym), w szeregu przypadków nie mogą również korzystać ze zwolnienia podmiotowego (limit obrotów do 200 000 zł rocznie). Oznacza to, że dietetycy świadczący usługi doradztwa w zakresie dietetyki (konsultacji indywidualnych) opodatkowane VAT muszą zarejestrować się jako czynni podatnicy VAT, niezależnie od wysokości swoich obrotów i doliczać do ceny swoich usług netto podatek VAT w stawce 23%. Problem w tym, że wiele usług dietetyków ma charakter złożony (szkolenia z zakresu diet, podawanie w internecie pakietów diet dla osób zaliczanych do określonych kategorii wiekowych itp). Dlaczego usługi dietetyków świadczone na rzecz osób zdrowych nie korzystają ze zwolnienia z VAT wyjaśnił WSA w Gliwicach w wyroku z 29 stycznia 2025 r.

REKLAMA

Niższe grzywny za niektóre przestępstwa skarbowe od 2026 roku. Nowelizacja Kks i Ordynacji podatkowej przyjęta przez rząd

W dniu 27 maja 2025 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy (kks) oraz ustawy - Ordynacja podatkowa, przedłożony przez Ministra Finansów. Ta nowelizacja ma na celu uproszczenie administracyjnych obowiązków podatkowych oraz złagodzenie kar za przestępstwa skarbowe, które nie powodują bezpośrednich strat w podatkach.

JPK_KR_PD już nadchodzi – nowy obowiązek dla podatników CIT. Czy Twoja firma jest gotowa?

Nowy plik JPK_KR_PD to nie tylko kolejne wymaganie fiskusa, ale prawdziwa rewolucja w raportowaniu księgowym. Od 2025 roku obowiązek ten obejmie duże firmy, od 2026 – podmioty zobowiązane do przesyłania ewidencji JPK VAT, a od kolejnego roku – pozostałych podatników CIT. Zmiany w planie kont, nowe struktury danych, testy, audyty – przygotowań jest sporo, a czasu coraz mniej. Zobacz, co musisz zrobić, by nie obudzić się z ręką w księgowym chaosie.

Kiedy członek rodziny współpracujący przy rodzinnym biznesie musi być zgłoszony do ZUS?

Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych nakłada obowiązek zgłoszenia do ZUS i odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność i z szeroko rozumianymi zleceniobiorcami. Podobnie czyni ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego. Analizy wymaga zatem, kto spełnia definicję takiej osoby współpracującej i czy jej sytuacja uzależniona jest od formy tej współpracy - umownej bądź bezumownej. Spory z ZUS w przedmiocie obowiązku objęcia osób współpracujących ubezpieczeniami społecznymi trafiają aż do Sądu Najwyższego, warto więc wziąć pod uwagę również aktualne orzecznictwo w tej materii.

Francuska Administracja Celna wprowadza nowy system Obligatoryjnej Koperty Logistycznej (ELO). Co muszą wiedzieć przewoźnicy? Uproszczenie procedur dla kierowców

ELO to cyfrowe rozwiązanie, które usprawni proces odprawy celnej na granicy między Francją a Wielką Brytanią. Jest to francuski odpowiednik GMR - system będzie wymagać utworzenia jednej elektronicznej „koperty logistycznej” dla każdego pojazdu, zawierającej wszystkie niezbędne dane celne oraz deklaracje bezpieczeństwa.

REKLAMA

Stracił rodzinę w wypadku i miał zapłacić zaległy podatek. WSA kontra skarbówka

Mimo że jako dziecko stracił całą rodzinę w tragicznym wypadku, a wypłacone mu po latach odszkodowanie miało choć częściowo złagodzić tę krzywdę, organy skarbowe domagały się od Huberta zapłaty blisko 150 tys. zł podatku od odsetek. Sprawa trafiła aż do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który uznał stanowisko fiskusa za niesprawiedliwe. Teraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie przyznał rację Rzecznikowi Praw Obywatelskich i uchylił decyzje skarbówki — choć wyrok wciąż nie jest prawomocny.

Opłata skarbowa od pełnomocnictwa - zmiany od 2025 roku

Krajowa Informacja Skarbowa przypomniała w komunikacie, że od 1 stycznia 2025 r. zmianie uległy przepisy regulujące zasady wnoszenia opłaty skarbowej od pełnomocnictw składanych w formie elektronicznej za pośrednictwem systemu teleinformatycznego.

REKLAMA