Nie trzeba będzie składać wniosku o stwierdzenie nadpłaty po korekcie deklaracji podatkowej. Od 2026 r. zmiany w ordynacji podatkowej

• Zniesienie obowiązku składania wniosku o stwierdzenie nadpłaty, gdy nadpłata wynika z korekty deklaracji podatkowej
• Podniesienie do 10 tys. zł progu korekty zeznania podatkowego podatnika, której samodzielnie mogą dokonać urzędy skarbowe
• Oprocentowanie nadpłaty, która powstała w wyniku uchylenia błędnej indywidualnej interpretacji podatkowej
• Uzupełnienie przepisów dotyczących zwrotu podatku, terminów zwrotu nadpłaty oraz jej oprocentowania
• Kiedy nowe przepisy wejdą w życie

Zniesienie obowiązku składania wniosku o stwierdzenie nadpłaty, gdy nadpłata wynika z korekty deklaracji podatkowej

Aktualnie obowiązujące przepisy Ordynacji podatkowej (art. 75 § 3) wymagają, aby wraz z korektą deklaracji, z której wynika nadpłata, podatnik złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę. W takim przypadku korekta wywołuje skutki prawne (art. 75 § 4).

Ministerstwo Finansów zwróciło uwagę, że w ocenie podatników te przepisy są nazbyt sformalizowane. Warto zauważyć, że w chwili składania korekty deklaracji w postaci elektronicznej podatnik nie ma możliwości złożenia jednocześnie wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Wniosek musi złożyć oddzielnie, najczęściej w postaci papierowej. Ministerstwo Finansów uznało, że wzywanie podatnika do złożenia brakującego wniosku o stwierdzenie nadpłaty, w szczególności gdy złożona korekta nie budzi wątpliwości, jest problematyczne zarówno dla organu podatkowego, jak i dla podatnika. Czynności te nadmiernie wydłużają czas postępowania oraz generują dodatkowe koszty, często w sytuacjach gdy wysokość nadpłaty jest niższa niż koszty ponoszone przez podatnika i organ podatkowy.

Ministerstwo Finansów zwraca też uwagę, że obecny obowiązek składania wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz z korektą deklaracji z wykazaną nadpłatą nie dotyczy sytuacji, gdy podatnik koryguje deklarację jeszcze przed upływem ustawowego terminu przewidzianego na złożenie deklaracji.

Autopromocja

Bez zmian pozostanie natomiast zasada, że w przypadku wątpliwości co do wysokości nadpłaty organ podatkowy będzie uprawniony do wezwania podatnika i dokonania jej weryfikacji oraz wydania decyzji w sprawie stwierdzenia nadpłaty.

Wiceminister finansów Jarosław Neneman w wypowiedzi dla Polskiej Agencji Prasowej powiedział: „Od dawna doradcy podatkowi czy księgowi zwracają uwagę na to, że niepotrzebny jest przepis, który wymaga przy korekcie deklaracji, w której pojawiła się nadpłata, składania dodatkowego wniosku o stwierdzenie nadpłaty w konkretnej kwocie. To rzeczywiście jest mitręga dla podatników, którzy są często wzywani przez organy skarbowe, aby taki wniosek napisali o drobne kwoty, ale także dla samych urzędników. Proponujemy likwidację tego przepisu, bo to, że powstała nadpłata i co się zmieniło w rozliczeniu, wynika bezpośrednio z korekty zeznania. To jest niby drobna zmiana, ale faktycznie takich korekt jest składanych w Polsce kilkaset tysięcy rocznie. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, jeśli podatnik chce, aby wraz z korektą złożył również wyjaśnienie jej powodów”.

Podniesienie do 10 tys. zł progu korekty zeznania podatkowego podatnika, której samodzielnie mogą dokonać urzędy skarbowe

Kolejną nowością w ordynacji podatkowej, proponowaną przez resort finansów, jest podniesienie progu korekty zeznania podatkowego podatnika, której samodzielnie mogą dokonać urzędy skarbowe. Obecny próg to 5 tys. zł, a MF proponuje 10 tys. zł.
W aktualnym stanie prawnym zmiana wysokości zobowiązania podatkowego, nadpłaty, zwrotu podatku albo nadwyżki podatku do przeniesienia lub wysokości straty w wyniku korekty deklaracji z urzędu przez organ podatkowy nie może przekraczać kwoty 5.000 zł. Limit ten obowiązuje od 2016 r. Ministerstwo Finansów zauważyło, że w związku ze zmianą wartości pieniądza wynikającą z inflacji limit ten jest zbyt niski. Proponuje się podwyższenie do 10.000 zł wysokości zobowiązania podatkowego, nadpłaty, zwrotu podatku, podatku naliczonego albo nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych lub wysokości straty, która może zostać zmieniona w wyniku korekty deklaracji z urzędu przez organ podatkowy.

Proponowane przez MF zmiany w art. 274 § 2 i 3 Ordynacji podatkowej polegają na rezygnacji z doręczenia podatnikowi uwierzytelnionej kopii korekty deklaracji sporządzonej przez organ podatkowy na rzecz przekazywania wyłącznie informacji o skorygowaniu deklaracji. W obecnym stanie prawnym organ podatkowy, który dokonał korekty deklaracji z urzędu doręcza podatnikowi uwierzytelnioną kopię skorygowanej deklaracji wraz z informacją o związanej z korektą deklaracji zmianie wysokości zobowiązania podatkowego, nadpłaty lub zwrotu podatku albo nadwyżki podatku do przeniesienia lub wysokości straty, albo informacją o braku takich zmian, oraz pouczeniem o prawie wniesienia sprzeciwu. MF ocenia obecne rozwiązanie jako zbyt czasochłonne i generujące koszty po stronie organu podatkowego związane ze sporządzaniem kserokopii i wydruków deklaracji skorygowanych przez organy podatkowe, które obecnie muszą być doręczane podatnikowi. Obecnie przytłaczająca większość deklaracji składana jest drogą elektroniczną i nie jest możliwe sporządzenie jej „kserokopii”. Konieczne jest drukowanie dokumentów elektronicznych (deklaracji) w celu naniesienia na nich poprawek.

Nowe rozwiązanie zakłada uproszczenie, w ramach czynności sprawdzających, polegające na możliwości korygowania z urzędu deklaracji, bez konieczności doręczenia podatnikowi uwierzytelnionej kopii skorygowanej deklaracji. Procedura korygowania deklaracji z urzędu ma zastosowanie w przypadku stwierdzenia przez organ podatkowy oczywistych omyłek i błędów rachunkowych oraz wypełnienia deklaracji niezgodnie z ustalonymi wymogami, co nie wymaga jakiegokolwiek udziału podatnika. Większość błędów stwierdzonych w trakcie czynności sprawdzających nie ma wpływu na wysokość zobowiązania podatkowego lub wpływa na wysokość zobowiązania podatkowego w stopniu minimalnym. Projektowane rozwiązanie z jednej strony pozwoli zmniejszyć nakłady poniesione na funkcjonowanie organów podatkowych, z drugiej natomiast ograniczy obowiązki organów podatkowych do niezbędnego minimum. Organ podatkowy, po skorygowaniu deklaracji z urzędu, będzie zobligowany jedynie do doręczania podatnikowi informacji o przyczynie korekty oraz związanej z korektą zmianie wysokości zobowiązania podatkowego, nadpłaty, zwrotu podatku, podatku naliczonego albo nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych, wysokości straty lub podatku do zapłaty, albo informacji o braku takich zmian. Informacja będzie zawierać pouczenie o prawie wniesienia sprzeciwu.

„Z perspektywy podatnika efekt będzie taki, że nie będzie musiał chodzić do urzędu skarbowego po to, aby poprawić jakąś oczywistą pomyłkę rachunkową czy też źle postawiony przecinek. Teraz jest tak, że podatnika trzeba wezwać, aby przyszedł do urzędu i poprawił błąd lub złożył korektę, tymczasem po zmianie urząd samodzielnie poprawi zeznanie i wyśle podatnikowi korektę” – powiedział wiceminister Neneman.

Ponadto wskutek tej nowelizacji ma nastąpić uwzględnienie wspólników rozwiązanej spółki osobowej prawa handlowego (spółki jawnej, partnerskiej, komandytowej lub komandytowo-akcyjnej) w przepisach dotyczących legitymacji wspólników rozwiązanej spółki cywilnej do złożenia korekty deklaracji, z której wynika nadpłata i określających zasady zwrotu takiej nadpłaty. Usunąć to ma wątpliwości związane z uprawnieniem do złożenia korekty deklaracji spółki osobowej prawa handlowego i uzyskania nadpłaty z tytułu zobowiązań spółki. W wyniku wprowadzonej zmiany, sytuacja prawna wspólników rozwiązanej spółki osobowej prawa handlowego zostanie ujednolicona z sytuacją wspólników rozwiązanej spółki cywilnej.

Autopromocja

Webinar:
KSeF – na co warto przygotować firmę?

Sprawdź

Polecamy: MONITOR księgowego (miesięcznik) - abonament

Polecamy: Podatki 2025 (komplet) 

Polecamy: Instrukcje księgowego. 100 praktycznych procedur z bazą narzędzi online

Oprocentowanie nadpłaty, która powstała w wyniku uchylenia błędnej indywidualnej interpretacji podatkowej

Innym przykładem zmiany korzystnej dla podatnika, jest kwestia oprocentowania nadpłaty, która powstała w wyniku uchylenia błędnej interpretacji indywidualnej. Obecnie takie oprocentowanie nie przysługuje.

„Zwykle jest tak, że kiedy podatnik dostaje negatywną dla siebie interpretację podatkową, to jednocześnie stosuje się do niej i idzie do sądu, aby doprowadzić do zmiany tej interpretacji. I jeśli wygrywa w sądzie, to nie otrzymuje odsetek. Tymczasem sprawiedliwość wymaga, aby podatnik, który zachował się, tak jak należy i zastosował się do niekorzystnej dla siebie interpretacji, otrzymał w takiej sytuacji pełne odsetki od wykazanej przez sąd nadpłaty” – powiedział Neneman.

Uzupełnienie przepisów dotyczących zwrotu podatku, terminów zwrotu nadpłaty oraz jej oprocentowania

Przepis art. 76b § 1 zdanie drugie Ordynacji podatkowej w obecnym brzmieniu jako datę zaliczenia zwrotu wskazuje datę złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku lub datę złożenia korekty takiej deklaracji. Nie uregulowano w tym przepisie daty zaliczenia zwrotu w sytuacji, gdy został on określony decyzją (a nie był wcześniej wykazany w deklaracji). W praktyce organów podatkowych przyjęło się, że w takiej sytuacji zaliczenie zwrotu jest dokonywane z datą wydania decyzji jako aktu administracyjnego, w którym określono zwrot podatku.
Z tego względu Ministerstwo Finansów uznało za konieczne doprecyzowanie przepisu art. 76b § 1 zdanie drugie Ordynacji podatkowej poprzez wskazanie jako daty zaliczenia zwrotu także daty wydania decyzji określającej zwrot.
W opinii MF, tak jak w przypadku instytucji nadpłaty, przepisy Ordynacji podatkowej powinny zawierać kompletne normy ogólne dotyczące terminu zwrotu podatku przewidzianego w przepisach prawa podatkowego, a także oprocentowania tego zwrotu. Ma to odzwierciedlenie w projektowanym art. 76b § 1a-1d Ordynacji podatkowej. Proponowane regulacje będą miały zastosowanie do zwrotu podatków i opłat, do których stosuje się przepisy tej ustawy wprost lub odpowiednio. Zasadnym byłoby zawarcie stosownych przepisów w ustawie materialnej tylko wtedy, gdy istotne jest specyficzne uregulowanie zasad zwrotu określonej daniny.

Przepis art. 76b § 1 Ordynacji podatkowej rozszerza na przypadki zwrotu podatku stosowanie odpowiednio tylko niektórych przepisów dotyczących nadpłaty. Zakresem tego odesłania nie są objęte przepisy art. 77 i art. 78 tej ustawy określające terminy zwrotu nadpłat oraz prawo do oprocentowania nadpłaty. Przepisy te w sposób niewystarczający zabezpieczają zatem interesy podatników w zakresie terminu zwrotu podatków i opłat w tych przypadkach, w których ustawy regulujące te daniny nie regulują tych kwestii. Tak jest m.in. w przypadku zwrotu podatku od czynności cywilnoprawnych oraz zwrotu opłaty skarbowej. Przepisy ustaw regulujących te daniny określają jedynie materialne przesłanki uzasadniające zwrot podatku od czynności cywilnoprawnych/opłaty skarbowej, nie precyzując terminu, w jakim organ podatkowy powinien dokonać tego zwrotu, i nie wskazując na możliwość jego oprocentowania.

Z powyższych względów, MF uznało za konieczne uregulowanie w Ordynacji podatkowej terminu do dokonania zwrotu podatku, a także przypadków, w których będzie przysługiwało oprocentowanie tego zwrotu. O ile bowiem uregulowane jest w Ordynacji podatkowej zagadnienie momentu zaliczenia zwrotu podatku na poczet zaległości podatkowych, to przepisy te nie dają ochrony w postaci wypłaty oprocentowania przy zwrocie podatku bezpośrednio podatnikowi.

Zgodnie z art. 77 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, nadpłata podlega zwrotowi w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji o zmianie, uchyleniu albo stwierdzeniu nieważności decyzji – jeżeli w związku z uchyleniem albo stwierdzeniem nieważności decyzji nie wystąpi obowiązek wydania nowej decyzji. Obecnie przepis ten nie przewiduje sytuacji, gdy sąd administracyjny wyda wyrok uchylający zarówno decyzję organu drugiej, jak i pierwszej instancji (nie ma wtedy konieczności wydawania kolejnej decyzji organu drugiej instancji o uchyleniu decyzji organu pierwszej instancji). Proponuje się uwzględnić tę sytuację w treści art. 77 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.

W art. 78 Ordynacji podatkowej MF proponuje uregulować sposób naliczania oprocentowania nadpłaty powstałej w wyniku zastosowania się do interpretacji indywidualnej, która następnie została zmieniona lub której wygaśnięcie stwierdzono albo która została uchylona prawomocnym orzeczeniem sądu administracyjnego. W takim przypadku oprocentowanie nadpłaty będzie naliczane od dnia jej powstania (proponowane przepisy art. 78 § 3 pkt 3 lit. b, pkt 3a lit. b i pkt 7 lit. b Ordynacji podatkowej). Proponowana zmiana ma na celu rozwiązanie problemu luki prawnej, zidentyfikowanej w ugruntowanym orzecznictwie sądów administracyjnych. W ocenie sądów administracyjnych, w celu urzeczywistnienia tzw. zasady nieszkodzenia wyrażonej w art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej, lukę tę należy uznać za możliwą do usunięcia per analogiam legis.

Autopromocja

Jak przygotować się do zmian 2025.
Podatki. Rachunkowość. ZUS

Sprawdź

Ministerstwo Finansów wyjaśnia, że uregulowanie w Ordynacji podatkowej terminu do dokonania zwrotu podatku, a także przypadków, w których będzie przysługiwało oprocentowanie tego zwrotu usunie związane z tym wątpliwości w przypadkach, gdy ustawa właściwa dla danego podatku tych kwestii nie reguluje. Tak jak w przypadku instytucji nadpłaty, przepisy Ordynacji podatkowej będą zawierać kompletne normy ogólne dotyczące terminu zwrotu podatku przewidzianego w przepisach prawa podatkowego, a także oprocentowania tego zwrotu.
Mają zostać wyeliminowane wątpliwości, w jakim terminie powinna zostać zwrócona nadpłata w przypadku, gdy sąd administracyjny wyda wyrok uchylający zarówno decyzję organu drugiej, jak i pierwszej instancji.
Uregulowanie sposobu naliczania oprocentowania nadpłaty powstałej w wyniku zastosowania się do interpretacji indywidualnej, która następnie została zmieniona lub której wygaśnięcie stwierdzono albo która została uchylona prawomocnym orzeczeniem sądu administracyjnego, rozwiąże problem luki prawnej, zidentyfikowanej w ugruntowanym orzecznictwie sądów administracyjnych, bez konieczności stosowania analogii.

Kiedy nowe przepisy wejdą w życie

Podstawowym terminem wejścia w życie tej nowelizacji ma być 1 stycznia 2026 r.
Od tej zasady przewidziano wyjątki dotyczące zmian w zakresie przedawnienia zobowiązań podatkowych zabezpieczonych hipoteką przymusową lub zastawem skarbowym, zmian w p.p.s.a. oraz zmian w ustawie o Krajowej Administracji Skarbowej w zakresie funkcjonowania e-Urzędu Skarbowego, dla których proponuje się wejście w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia ustawy.

Źródło: Projekt ustawy o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw.