Nowe narzędzia do walki z wyłudzeniami VAT

Komisja ma zająć się wyłudzeniami podatku od towarów i usług, do jakich doszło w latach 2007–2017, głównie za rządów koalicji PO-PSL. Minister Finansów szacuje, że budżet państwa utracił w tamtym okresie od 200 do 250 miliardów złotych. Morawiecki jest oburzony procederem i indolencją ówczesnych władz, licząc w myślach pieniądze, które teraz mogłyby sfinansować budowy dróg i program 500 plus. W jego opinii odnalezienie winnych pomoże również wyjaśnić społeczeństwu, dlaczego rząd nie ma pieniędzy na realizację wyborczych obietnic. O krok dalej idzie Prokurator Generalny.

Instrukcja dla prokuratorów

10 sierpnia b.r. Zbigniew Ziobro wydał specjalne Wytyczne Prokuratora Generalnego w sprawie zasad prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa związane z procederem wyłudzania nienależnego zwrotu podatku od towarów i usług (VAT) oraz innych oszukańczych uszczupleń w tym podatku. Przestępstwa te określił mianem najgroźniej uderzających w interesy finansowe państwa. Za główny cel minister wskazuje prokuratorom doprowadzenie do postawienia w stan oskarżenia „osób odgrywających wiodącą rolę w przestępczym procederze”. Tym samym Ziobro nie chce, by jego podwładni skupiali się na tzw. płotkach. Priorytetem jest odzyskanie pieniędzy utraconych przez skarb państwa. Prokuratorzy mają w tym celu szybko i skutecznie doprowadzać do ogłoszenia zarzutów i postanowień o zabezpieczeniu majątkowym, a w przypadku podejrzanych nadal prowadzących lub zarządzających działalnością gospodarczą – do zakazania im tego.

Główny cel nowych pomysłów ministra Ziobry:

- ustalenie i oskarżenie winnych wyłudzeń VAT;

- pozbawienie ich uzyskanych korzyści;

- odzyskanie wyłudzonych należności.

Wyspecjalizowane służby ścigania

Pomysł Zbigniewa Ziobry nie przewiduje udziału laików, wyraźnie zastrzegając, by nie włączać do jego realizacji jednostek policji niższych szczebli. Sprawami wyłudzeń VAT mają zajmować się prokuratorzy wyspecjalizowani w zwalczaniu przestępczości gospodarczej z prokuratur regionalnych i okręgowych. Postępowania prowadzone przeciwko grupom zorganizowanym mają być delegowane do Wydziałów Zamiejscowych Departamentu do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej.

Ale to tylko wierzchołek góry lodowej – siatka funkcjonariuszy obejmować ma bowiem włączenie i koordynację działań zarządów CBŚ, wydziałów do spraw przestępczości gospodarczej Komend Wojewódzkich Policji, delegatur ABW, CBA oraz naczelników urzędów celno-skarbowych. Prokuratorzy mają w szczególności nadzorować kooperację tych służb ze służbami Krajowej Administracji Skarbowej. Armia urzędników ma być tak dalece wyspecjalizowana, że minister sugeruje nawet prokuratorom stałe uczestnictwo w ukierunkowanych na zagadnienie wyłudzeń podatkowych szkoleniach.

Organy delegowane do ścigania wyłudzeń VAT:

- prokuratorzy regionalni i okręgowi,

- Prokuratura Krajowa (w sprawach przestępczości zorganizowanej),

- CBŚ,

- Komendy Wojewódzkie Policji,

- ABW,

- CBA,

- urzędy celno-skarbowe,

- Krajowa Administracja Skarbowa.

Odebranie majątku nawet bez wyroku

Prokuratorzy i funkcjonariusze wspomnianych służb już na wstępnym etapie postępowania mają za zadanie dążyć do ustalenia majątku podejrzanych. Wszystko po to, by móc następnie ustanowić na nim zabezpieczenie. W przypadku podejrzanych o uzyskanie korzyści majątkowej znacznej wartości (ponad 200 tys. zł) w wyniku wyłudzenia nienależnego VAT, pod lupę będzie brany cały ich majątek, uzyskany w czasie popełniania przestępstwa, po nim oraz nawet do 5 lat przed nim. Ciężar udowodnienia, że majątek został nabyty legalnie spoczywać będzie na podejrzanym. Służby przyjrzą się także operacjom majątkowym podejrzanych, dokonanych w tym okresie na rzecz osób trzecich. Podejrzenie przestępstwa prania pieniędzy w powiązaniu z uszczupleniem VAT ma skutkować niezwłocznym wstrzymaniem takiej transakcji i blokadą rachunku.

Polecamy książkę: Jednolity Plik Kontrolny

W tej sytuacji uzasadnione są obawy, że tak jednoznaczne wytyczne ministra Ziobry mogą prowadzić do nadużyć przynoszących w ostatecznym rozrachunku więcej strat niż korzyści. W czasach PRL władze, zagarniając majątki, nazywały przedwojennych arystokratów wyzyskiwaczami i reakcyjną szlachtą. Gdy po latach pokrzywdzeni mogli dochodzić swoich roszczeń – upomnieli się o nie, a uszczerbek na tym poniósł przede wszystkim skarb państwa.