Jak opodatkować usługi sortowania materiałów świadczone na rzecz zagranicznego podatnika

Przed przystąpieniem do określenia właściwej w omawianej sytuacji stawki VAT należy rozważyć, czy wskazane w pytaniu usługi podlegają opodatkowaniu w Polsce. Miejscem świadczenia jest siedziba świadczącego usługę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania.

Od zasady tej kolejne przepisy przewidują wyjątki. Jednym z nich jest przepis art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy, przewidujący, że miejscem opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym jest miejsce, gdzie usługi te są faktycznie świadczone. Jednocześnie przepis art. 28 ust. 7 ustawy przewiduje możliwość opodatkowania tych usług w państwie członkowskim podatnika będącego nabywcą tych usług.

Nie jest do końca jasne, czy wskazane w pytaniu usługi polegające na sortowaniu materiałów można uznać za usługi na rzeczach ruchomych. O ile bowiem w przypadku usług tzw. przerobu uszlachetniającego czy usług remontowych kwestia ich zakwalifikowania do usług na rzeczach ruchomych nie podlega dyskusji, o tyle w omawianym przypadku można mieć pewne wątpliwości. Tym niemniej względy celowościowe oraz praktyka pierwszych miesięcy obowiązywania ustawy wskazują, że pojęcie usług na rzeczach ruchomych należy rozumieć szeroko i objąć nim wszelkie usługi, które są związane z majątkiem rzeczowym nabywcy usług. Oznacza to, że przedmiotowe usługi polegające na sortowaniu materiałów można uznać za usługi na ruchomym majątku rzeczowym i skorzystać z wyłączenia ich opodatkowania w Polsce na podstawie art. 28 ust. 7 ustawy.

Nie dotyczy to jednak omawianego przypadku. Jednym z warunków stosowania przepisu art. 28 ust. 7 ustawy jest bowiem wywiezienie towarów będących przedmiotem usług na ruchomym majątku rzeczowym poza terytorium Polski. Co więcej, musi to nastąpić, nie później niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług (art. 28 ust. 8 ustawy). Aczkolwiek nie wynika to wprost z przepisów ustawy, nie ulega wątpliwości, że ewentualny ciężar dowodowy wykazania faktu wywiezienia ich z terytorium kraju spoczywa na podatniku świadczącym usługi na ruchomym majątku rzeczowym.