Duże zmiany w ustawie o biegłych rewidentach i ich samorządzie od czerwca 2016 roku
REKLAMA
REKLAMA
Cele i powody zmian
Jak wskazuje Ministerstwo Finansów projektowane zmiany mają na celu transpozycję do krajowego porządku prawnego postanowień nowych przepisów prawa UE z zakresu audytu obejmujących:
- dyrektywę 2014/56/UE zmieniającą dyrektywę 2006/43/WE ws. ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych (Dz.U. UE L 158 z 27.5.2014, s. 196) oraz
- rozporządzenie 537/2014 ws. szczegółowych wymogów dotyczących ustawowych badań sprawozdań finansowych jednostek interesu publicznego (Dz.U. UE L 158 z 27.5.2014, s.77 wraz ze Sprostowaniem w Dz.U. UE L 170 z 11.6.2014, s. 66).
Dyrektywa zawiera bazowe przepisy dla wszystkich podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych (firm audytorskich) i biegłych rewidentów, natomiast w rozporządzeniu ujęto dodatkowe wymogi dla firm audytorskich/biegłych rewidentów badających jednostki interesu publicznego oraz samych jednostek interesu publicznego (JZP).
Pomimo faktu, iż z założenia przepisy rozporządzenia PE i Rady (UE) powinny być stosowane wprost przez podmioty, do których są one skierowane, rozporządzenie wymaga również implementacji do przepisów krajowych z uwagi na występujące w nim przepisy wymagające wdrożenia oraz liczne opcje dla kraju członkowskiego i możliwość wprowadzenia bardziej szczegółowych lub restrykcyjnych przepisów przez kraj członkowski.
Nowe przepisy wspólnotowe wprowadzają szereg zmian mających na celu:
- wzmocnienie niezależności i obiektywizmu biegłych rewidentów i firm audytorskich, poprzez znaczne ograniczanie i eliminowanie konfliktu interesów występujących pomiędzy biegłymi rewidentami, firmami audytorskimi i jednostkami badanymi (w tym obowiązkowa rotacja firmy audytorskiej dla badań ustawowych JZP, ograniczenia w świadczeniu usług innych niż badanie na rzecz klienta badanego, limity wynagrodzenia za usługi dozwolone inne niż badanie oraz limity całkowitego wynagrodzenia uzyskiwanego od jednego klienta),
- poprawę jakości badań ustawowych poprzez lepszą jakość raportowania z badania na rzecz różnych adresatów/podmiotów (jednostek badanych, komitetu audytu, rady nadzorczej, organu nadzoru finansowego i audytowego), regularny dialog pomiędzy firmami audytorskimi, a organami nadzorującymi instytucje kredytowe i zakłady ubezpieczeń, dodatkową kontrolę jakości wykonania zlecenia badania JZP przed wydaniem ostatecznej opinii z badania JZP, uszczegółowienie zasad wewnętrznej organizacji firmy audytorskiej, wzmocnienie roli i zadań komitetu audytu w procesie wyboru firmy audytorskiej oraz
- wzmocnienie nadzoru publicznego poprzez wzmocnienie jego niezależności od środowiska biegłych rewidentów (brak praktyków w organie nadzoru, bezpośrednia realizacja kontroli, dochodzeń i nakładanie kar w przypadku badań ustawowych JZP przez organ nadzoru publicznego), zwiększenie jego uprawnień nadzorczych i dochodzeniowych jak również w zakresie nakładania kar i sankcji (zwiększenie katalogu osób karanych za naruszenie przepisów dyrektywy i rozporządzenia, zaostrzenie kar), wzmocnienie instrumentów nadzorczych oraz zwiększenie ich elastyczności (dostosowanie częstotliwości kontroli firm audytorskich do wyników analizy ryzyka, monitorowanie rynku).
Przedstawione założenia mają na celu włączenie powyższych rozwiązań do krajowego porządku prawnego. Ponadto część zaproponowanych rozwiązań, wynika z konieczności dopełnienia transpozycji dotychczasowych postanowień w celu udoskonalenia obecnie obowiązujących regulacji i ułatwienia ich stosowania i interpretacji.
Monitor Księgowego – prenumerata
Zakres zmian
Zakres przewidywanej regulacji jest bardzo szeroki. Już wymienienie samych nowelizowanych zagadnień pozwala ocenić skalę zmian.
Nowelizacja obejmuje następujące zagadnienia wynikające z:
A. Dyrektywy
1) wprowadzenie pojęcia badania ustawowego;
2) doprecyzowanie obowiązku badania dla oddziałów instytucji kredytowych, oddziałów banków zagranicznych, oddziałów zakładów ubezpieczeń i oddziałów zakładów reasekuracji oraz głównych oddziałów zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji;
3) doprecyzowanie pojęcia czynności rewizji finansowej;
4) wprowadzenie definicji jednostki audytorskiej pochodzącej z państwa trzeciego oraz biegłego rewidenta pochodzącego z państwa trzeciego;
5) zmiana w zakresie definicji sieci;
6) wprowadzenie definicji międzynarodowych standardów badania oraz krajowych standardów badania;
7) określenie definicji krajowych standardów wykonywania zawodu;
8) zmiana w zakresie definicji jednostek zainteresowania publicznego;
9) doprecyzowanie pojęcia kluczowego biegłego rewidenta (kluczowego partnera firmy audytorskiej);
10) wprowadzenie definicji małej i średniej jednostki;
11) wprowadzenie definicji państwa członkowskiego pochodzenia;
12) wprowadzenie definicji przyjmującego państwa członkowskiego;
13) zatwierdzanie biegłych rewidentów i firm audytorskich;
14) zmiana zasad zgłaszania przez organ nadzoru publicznego (KNA) sprzeciwu od uchwał o wpisie do rejestru biegłych rewidentów oraz uchwał o wpisie na listę podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych;
15) zmiana zasad dotyczących zaskarżania decyzji o sprzeciwie do sądu administracyjnego;
16) uchylenie art. 10 ust. 5 ustawy o biegłych rewidentach;
17) komisja egzaminacyjna – wzmocnienie procesu nadzorczego na postępowaniem kwalifikacyjnym, procedura wyboru członków;
18) forma firmy audytorskiej i skład jej organów;
19) wymóg nieposzlakowanej opinii firmy audytorskiej;
20) zadania organów samorządu zawodowego biegłych rewidentów (KRBR, KKN);
21) uznawanie firm audytorskich zatwierdzonych w innych państwach członkowskich;
22) umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej;
23) zakres egzaminów;
24) zakres informacji ujętych w rejestrze biegłych rewidentów i na liście podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych;
25) zawodowy sceptycyzm;
26) zasady bezstronności i niezależności;
27) zatrudnianie przez badane jednostki byłych biegłych rewidentów lub pracowników firm audytorskich;
28) przygotowywanie do badania ustawowego i ocena zagrożeń dla niezależności;
29) obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej;
30) zmiana firmy audytorskiej – dostęp do dokumentacji;
31) zastąpienie definicji jednostki powiązanej definicją podmiotu powiązanego z podmiotem uprawnionym;
32) organizacja wewnętrzna firm audytorskich;
33) organizacja pracy;
34) wynagrodzenie za badanie;
35) badanie skonsolidowanego sprawozdania finansowego;
36) zakres kontroli zapewniania jakości w firmach audytorskich;
37) kontrole w podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych badających nie-JZP oraz quasi-JZP;
38) wprowadzenie procedury uzgodnieniowej zgłaszania umotywowanych zastrzeżeń przez KNA w stosunku do uchwał organów KIBR podlegających zatwierdzeniu;
39) tryb zaskarżania uchwał KIBR przez KNA;
40) obowiązek KIBR doręczania uchwał;
41) zasady podejmowania rozstrzygnięć przez KNA;
42) organ właściwy w sprawach skarg i wniosków w zakresie KNA;
43) skreślenie biegłego z rejestru na wniosek;
44) skreślenie z listy podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych;
45) sprawozdanie z badania;
46) określenie zasad odpowiedzialności zawodowej biegłych rewidentów i podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych za naruszenie przepisów prawa, w tym rozporządzenia (UE) nr 537/2014, standardów wykonywania zawodu oraz zasad etyki zawodowej oraz odpowiedzialności osób trzecich z tytułu naruszenia przepisów ustawy oraz rozporządzenia (UE) nr 537/2014;
47) organy właściwe do przeprowadzenia postępowań administracyjnych mających na celu ustalenie odpowiedzialności z tytułu nienależytego wykonywania czynności rewizji finansowej lub z tytułu innych naruszeń przepisów ustawy oraz rozporządzenia (UE) nr 537/2014;
48) środki i kary stosowane w przypadku nienależytego przeprowadzenia czynności rewizji finansowej oraz w przypadku innych naruszeń przepisów ustawy lub rozporządzenia (UE) nr 537/2014;
49) określenie katalogu osób, w stosunku do których można nałożyć administracyjną karę pieniężną;
50) wprowadzenie rozwiązań stawiających wymóg określenia przedmiotu postępowania w sprawie ustalenia odpowiedzialności z tytułu nienależytego przeprowadzenia czynności rewizji finansowej oraz w przypadku innych naruszeń przepisów ustawy lub rozporządzenia (UE) nr 537/2014;
51) regulacje dotyczące przedawnienia wszczęcia i prowadzenia postępowania w sprawie ustalenia odpowiedzialności z tytułu nienależytego przeprowadzenia czynności rewizji finansowej oraz w przypadku innych naruszeń przepisów ustawy lub rozporządzenia (UE) nr 537/2014;
52) status osoby zawiadamiającej organ nadzoru publicznego lub organ KIBR o podejrzeniu naruszenia przepisów ustawy i innych ustaw implementujących dyrektywę 2006/43/WE oraz rozporządzenia UE nr 537/2014;
53) ujawnianie zastosowanych środków i kar opinii publicznej;
54) możliwość prowadzenia postępowania w sprawie ustalenia odpowiedzialności z tytułu nienależytego przeprowadzenia czynności rewizji finansowej oraz w przypadku innych naruszeń przepisów ustawy lub rozporządzenia (UE) nr 537/2014 wobec kilku stron;
55) uchylenie przepisów dotyczących odpowiedzialności dyscyplinarnej biegłych rewidentów;
56) powołanie organu Komisji Odpowiedzialności Zawodowej i zniesienie organów KSD i KRD;
57) sankcja z tytułu nieopłacenia składek członkowskich oraz opłat z tytułu nadzoru;
58) postępowanie dowodowe;
59) nadzór nad samorządem biegłych rewidentów;
60) skład, obsługa i obowiązek zachowania tajemnicy służbowej oraz finansowanie KNA;
61) nadzór KNA nad zadaniami powierzonymi do realizacji KIBR;
62) kontrole tematyczne;
63) roczna opłata z tytułu nadzoru;
64) wzajemne uznawanie rozwiązań regulacyjnych pomiędzy państwami członkowskimi;
65) współpraca między państwami członkowskimi;
66) nieważność klauzul umownych ograniczających możliwość wyboru podmiotu do przeprowadzenia badania;
67) nieważność badania sprawozdania finansowego;
68) rozwiązanie umowy z podmiotem uprawnionym do badania sprawozdania finansowych;
69) odwołanie podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych na drodze sądowej;
70) komitety audytu;
71) rejestracja i nadzór nad biegłymi rewidentami i podmiotami uprawnionymi do badania sprawozdań finansowych z państwa trzeciego;
72) współpraca z właściwymi władzami z państw trzecich.
VAT po zmianach od 1 lipca 2015 r.
50 Ściąg Księgowego z aktualizacją online
IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
B. Rozporządzenia
1) przepisy rozporządzenia stosowane bezpośrednio przez odpowiednio firmy audytorskie badające JZP lub JZP;
2) badania ustawowe banków spółdzielczych;
3) definicje mające zastosowanie na potrzeby stosowania rozporządzenia;
4) limit na wynagrodzenie firmy audytorskiej za dozwolone usługi niebędące badaniem sprawozdań finansowych świadczone na rzecz badanego klienta (tj. usług z tzw. „białej listy”);
5) limit na wynagrodzenie za usługi podlegające warunkowemu zwolnieniu z zakazu świadczenia;
6) limit za wynagrodzenie od jednego klienta;
7) „biała lista” dozwolonych usług niebędących badaniem sprawozdań finansowych;
8) usługi podlegające warunkowemu zwolnieniu z zakazu świadczenia;
9) dodatkowe wymogi związane ze świadczeniem dodatkowych dozwolonych usług niebędących badaniem (tj. usług z „białej listy” oraz usług warunkowo zwolnionych z zakazu świadczenia);
10) ocena zagrożeń dla niezależności biegłego rewidenta w przypadku świadczenia niedozwolonych usług przez członka jego sieci na rzecz podmiotu z państwa trzeciego kontrolowanego przez badaną jednostkę;
11) przekazywanie informacji nt. podejrzeń wystąpienia nieprawidłowości, w tym oszustwa, w badanej jednostce;
12) kontrola jakości wykonania zlecenia;
13) sprawozdanie z badania;
14) sprawozdanie dodatkowe dla komitetu audytu;
15) raportowanie informacji przez firmę audytorską do KNF;
16) obowiązek współpracy między KNF a biegłymi rewidentami i firmami audytorskimi badającymi instytucje kredytowe i ubezpieczeniowe;
17) obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej;
18) sprawozdanie z przejrzystości;
19) raportowanie informacji przez firmę audytorską do KNA;
20) przechowywanie dokumentacji;
21) wybór firmy audytorskiej przez JZP;
22) minimalny okres zawarcia pierwszego zlecenia badania;
23) rotacja firmy audytorskiej;
24) rotacja kluczowego biegłego rewidenta;
25) przekazywanie dokumentacji z badania nowej firmie audytorskiej;
26) rola i zadania KNA;
27) zadania wykonywane przez KNF na potrzeby nadzoru audytowego;
28) kontrole zapewniania jakości w firmach audytorskich badających JZP;
29) monitorowanie rynku usług badania;
30) sprawozdanie z działalności KNA;
31) obowiązek współpracy między organami państw członkowskich;
32) współpraca w zakresie kontroli zapewniania jakości oraz dochodzeń;
33) poufność i tajemnica zawodowa w zakresie współpracy z KEONA;
34) ochrona danych osobowych;
35) umowy ws. wymiany informacji z organami nadzoru z państwa trzeciego;
36) ujawnianie poufnych informacji otrzymywanych od organu nadzoru publicznego z państwa trzeciego;
37) ujawnianie poufnych informacji otrzymanych przez organy nadzoru publicznego z państwa trzeciego;
38) przepisy przejściowe.
1) Wprowadzenie pojęcia badania ustawowego
Propozycja:
Zdefiniowanie pojęcia badanie ustawowe, poprzez wskazanie, iż przez badanie ustawowe rozumie się badanie rocznego sprawozdania finansowego i skonsolidowanego sprawozdania finansowego, którego obowiązek przeprowadzania wynika z art. 64 ustawy o rachunkowości lub innych przepisów.
Uzasadnienie proponowanego działania:
Z uwagi, iż dyrektywa 2014/56/UE (art. 1 pkt 2 lit. a)) wprowadza nową definicję badania ustawowego konieczne jest włączenie tego pojęcia również do krajowych regulacji. Dyrektywa wskazuje, iż obligatoryjnie badanie ustawowe powinno obejmować badania obowiązkowe wymagane prawem unijnym lub krajowym. Na gruncie prawa krajowego będą to badania rocznego sprawozdania finansowego i skonsolidowanego sprawozdania finansowego, którego obowiązek przeprowadzania wynika z art. 64 ustawy o rachunkowości lub innych przepisów. Przykładem takich innych przepisów może być art. 268 ustawy o finansach publicznych nakładający obowiązek poddania badaniu przez biegłego rewidenta rocznego sprawozdania jednostki samorządu terytorialnego, której liczba mieszkańców przekracza 150 tys. Fakultatywnie dyrektywa pozostawia możliwość uznania przez państwa członkowskie za badania ustawowe również badań dobrowolnych małych jednostek. Jednakże z uwagi na przyjętą koncepcję zawężenia zakresu nadzoru publicznego tylko do minimalnego zakresu przedmiotowego wymaganego dyrektywą, brak jest uzasadnienia do włączenia dobrowolnych badań do definicji badania ustawowego.
2) Doprecyzowanie obowiązku badania dla oddziałów instytucji kredytowych, oddziałów banków zagranicznych, oddziałów zakładów ubezpieczeń i oddziałów zakładów reasekuracji oraz głównych oddziałów zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji
Propozycja:
Doprecyzowanie przepisów art. 64 ustawy o rachunkowości w taki sposób by obowiązek badania wynikający z tego art. dotyczył oddziałów instytucji kredytowych, oddziałów banków zagranicznych oraz głównych oddziałów i oddziałów zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji.
Uzasadnienie proponowanego działania:
W celu uniknięcia wątpliwości interpretacyjnych, wskazane jest doprecyzowanie zapisów art. 64 ustawy o rachunkowości poprzez jednoznaczne wskazanie, iż obowiązek badania dotyczy oddziałów instytucji kredytowych, oddziałów banków zagranicznych, głównych oddziałów i oddziałów zakładów ubezpieczeń i głównych oddziałów i oddziałów zakładów reasekuracji.
3) Doprecyzowanie pojęcia czynności rewizji finansowej
Propozycja:
Doprecyzowanie pojęcia czynności rewizji finansowej poprzez wskazanie, iż czynności te obejmują badanie ustawowe, badania dobrowolne inne niż ustawowe, a także przeglądy sprawozdań finansowych oraz pozostałe usługi atestacyjne inne niż badanie i przegląd.
Uzasadnienie proponowanego działania:
W związku z wprowadzeniem definicji badania ustawowego istnieje konieczność doprecyzowania obecnie obowiązującej definicji czynności rewizji finansowej poprzez wskazanie, iż rewizja finansowa obejmuje zarówno badanie ustawowe, jak również pozostałe dobrowolne badania, a także przeglądy sprawozdań finansowych oraz inne usługi atestacyjne. Zmiana nazewnictwa z „usług poświadczających” na „usługi atestacyjne” będzie również zgodna z terminologią używaną w nowo przyjętych krajowych standardach wykonywania zawodu przyjętych przez Krajową Radę Biegłych Rewidentów, a zatwierdzonych przez Komisję Nadzoru Audytowego 1 kwietnia 2015 r.
6) Wprowadzenie definicji międzynarodowych standardów badania oraz krajowych standardów badania
Propozycja:
Przyjęcie definicji międzynarodowych standardów badania (MSB), poprzez które należałoby rozumieć międzynarodowe standardy badania , międzynarodowy standard kontroli jakości (ISQC1) oraz inne powiązane standardy wydane przez Międzynarodową Federację Księgowych (IFAC) za pośrednictwem Rady Międzynarodowych Standardów Rewizji Finansowej i Usług Atestacyjnych (IAASB) w zakresie w jakim odnoszą się one do badań.
Wprowadzenie definicji krajowych standardów badania, które oznaczałyby:
- odpowiednie MSB przyjęte do prawa UE w postaci rozporządzeń KE
- pozostałe, niezastąpione przez MSB, standardy badania, standardy kontroli jakości lub inne powiązane standardy wykonywania zawodu w zakresie w jakim odnoszą się one do badania, a także
- odpowiednie procedury lub wymogi dotyczące badania stanowiące uzupełnienie niezastąpionych przez MSB standardów badania lub standardów kontroli jakości lub innych powiązanych standardów wykonywania zawodu w zakresie w jakim odnoszą się one do badania oraz
- odpowiednie procedury lub wymogi dotyczące badania stanowiące uzupełnienie MSB przyjętych do prawa UE w postaci rozporządzeń KE, pod warunkiem, że te dodatkowe procedury i wymogi w zakresie badania będące uzupełnieniem MSB przyjętych do prawa UE w formie rozporządzeń KE są konieczne by nadać moc obowiązującym krajowym wymogom prawnym związanym z zakresem badań ustawowych lub by zwiększyć wiarygodność i jakość sprawozdań finansowych.
Doprecyzowanie przepisów przejściowych (art. 120 uobr) w taki sposób by wynikało z nich, że do czasu wejścia w życie poszczególnych MSB do prawa UE w postaci rozporządzeń KE, przez krajowe standardy badania rozumie się przyjęte przez KRBR standardy badania oraz inne powiązane standardy wykonywania zawodu – w zakresie w jakim odnoszą się one do badań, a także standardy kontroli jakości oraz inne procedury lub wymogi uzupełniające te standardy.
Jednocześnie wskazane jest usunięcie z uobr definicji standardów rewizji finansowej.
Uzasadnienie proponowanego działania:
Z uwagi, iż dyrektywa 2006/43/WE w art. 26 (w jego nowym brzmieniu) posługuje się definicją międzynarodowych standardów badania konieczne jest zdefiniowanie tego pojęcia również na gruncie prawa krajowego.
Ponadto ww. artykuł dyrektywy wymaga od państw członkowskich nałożenia obowiązku przeprowadzania badań ustawowych zgodnie z międzynarodowymi standardami badania przyjętymi do prawa UE w drodze wydania przez KE odpowiednich rozporządzeń. Do czasu przyjęcia przez KE tych standardów dyrektywa zezwala państwom członkowskim by badania ustawowe mogły być przeprowadzane wg krajowych standardów badania swobodnie kształtowanych przez państwa członkowskie. Dodatkowo dyrektywa zezwala państwom członkowskim na nałożenie wymogów i procedur uzupełniających międzynarodowe standardy badania, w sytuacji gdy są one już przyjęte do prawa UE.
Z tego względu należy również zdefiniować pojęcie krajowych standardów badania, które powinny obejmować zarówno międzynarodowe standardy badania, jak i przyjęte przez KRBR standardy badania niezastąpione przez MSB, a także odpowiednie procedury lub wymogi dotyczące badania stanowiące uzupełnienie krajowych standardów badania lub uzupełnienie MSB przyjętych do prawa UE. Jednakże z uwagi na fakt, iż obecnie KE nie przyjęła jeszcze do prawa UE międzynarodowych standardów badania zasadne jest określenie również, iż do czasu przyjęcia międzynarodowych standardów obowiązują krajowe standardy przyjęte przez KRBR.
7) Określenie definicji krajowych standardów wykonywania zawodu
Propozycja:
Wprowadzenie regulacji określających definicję standardów wykonywania zawodu rozumianych jako: krajowe standardy badania, krajowe standardy przeglądu, krajowe standardy pozostałych usług atestacyjnych innych niż badanie i przegląd oraz krajowe standardy usług pokrewnych.
Uzasadnienie proponowanego działania:
Obecnie obowiązująca ustawa posługuje się pojęciem standardy rewizji finansowej (art. 2 ust. 10) obejmującym zgodnie ze słowniczkiem de facto standardy badania. Jednakże z interpretacji niektórych artykułów wynika, iż czasami ustawodawca pod tym pojęciem miał na myśli, nie tylko standardy badania, ale również przeglądu, innych usług atestacyjnych oraz usług pokrewnych. Zatem w celu ujednolicenia stosowanej w ustawie terminologii zasadne wydaje się przyjęcie, iż jako krajowe standardy wykonywania zawodu należy rozumieć: krajowe standardy badania, krajowe standardy przeglądu, krajowe standardy pozostałych usług atestacyjnych innych niż badanie i przegląd oraz krajowe standardy usług pokrewnych.
10) Wprowadzenie definicji małej i średniej jednostki
Propozycja:
Określenie jako małej jednostki – jednostki, która w poprzednim roku obrotowym, za który sporządzono sprawozdanie finansowe podlegające badaniu, nie przekroczyła co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości:
a) 4 000 000 EUR ( 17 000 000 zł) – w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego;
b) 8 000 000 EUR (34 000 000 zł) – w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy;
c) 50 osób – w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty.
Natomiast odnośnie definicji średniej jednostki należy przyjąć następujące kryteria:
a) 20 000 000 EUR (85 000 000 zł) - w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego;
b) 40 000 000 EUR (40 000 000 zł) - w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy;
c) 250 - w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty.
Uzasadnienie proponowanego działania:
Dyrektywa 2014/56/UE w art. 1 pkt 2 lit. h) wskazuje, iż w przypadku definicji małej i średniej jednostki należy odwołać się do definicji z dyrektywy 2013/34/UE. Jednakże przepisy implementujące dyrektywę 2013/34/UE, tj. ustawa o rachunkowości zawierają szerszą definicję małej jednostki niż ta zawarta w dyrektywie (dodane są jednostki o innej formie prawnej niż te wskazane jako minimum w dyrektywie 2013/34/UE), a ponadto w ustawie o rachunkowości nie została wprowadzona wprost definicja średniej jednostki.
Zatem w celu zachowania jednolitości przepisów oraz uniknięcia ewentualnych wątpliwości interpretacyjnych, którą z definicji należy stosować, w przypadku gdy przepisy ustawy posługują się określeniem mała lub średnia jednostka wskazane jest zawarcie w przepisach uobr definicji zarówno małej jak i średniej jednostki, która będzie obowiązywała na potrzeby tego aktu prawnego oraz będzie bazowała na definicji zawartej w dyrektywie 2013/34/UE.
13) Zatwierdzanie biegłych rewidentów i firm audytorskich
Propozycja:
Wyznaczenie jako właściwego organu odpowiedzialnego za zatwierdzanie biegłych rewidentów i firm audytorskich Krajowej Rady Biegłych Rewidentów, która realizuje zadania we współpracy z Komisją Egzaminacyjną. Natomiast KNA ponosi ostateczną odpowiedzialność za nadzorowanie procesu zatwierdzania. Utrzymanie obecnie funkcjonującej procedury, iż KRBR podejmuje uchwałę o wpisie biegłego rewidenta do rejestru oraz firmy audytorskiej na listę podmiotów uprawnionych, natomiast KNA w ramach nadzoru nad realizacją tego zadania przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu względem tych uchwał oraz kontrola dokumentów.
Uzasadnienie proponowanego działania:
Dyrektywa 2014/56/UE w art. 1 pkt 3 lit. a) nakłada obowiązek wyznaczenia przez państwo członkowskie właściwego organu, który będzie odpowiedzialny za zatwierdzanie biegłych rewidentów i firm audytorskich. Zgodnie z obecnie obowiązującym w Polsce modelem, biegłym rewidentem jest osoba wpisana do rejestru biegłych rewidentów. Rejestr ten prowadzi KRBR, która również podejmuje uchwałę o wpisie do rejestru. Do rejestru biegłych rewidentów może zostać wpisana osoba, która spełnia warunki wskazane w ustawie (art. 5 ust. 2 uobr), w tym pomyślnie zakończyła postępowanie kwalifikacyjne (tj. złożyła z wynikiem pozytywnym egzaminy dla kandydatów na biegłych rewidentów oraz egzamin dyplomowy, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 6 i 7 uobr). Przeprowadzenie ww. egzaminów należy do zadań Komisji Egzaminacyjnej powoływanej przez Ministra Finansów. KRBR dokonuje również wpisu oraz prowadzi listę podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych. Natomiast ostateczną odpowiedzialność za nadzorowanie procesu zatwierdzania biegłych rewidentów i firm audytorskich ponosi KNA (poprzez uprawnienie do zaskarżania uchwał KRBR w przedmiocie wpisu do rejestru czy na listę, możliwość zgłaszania sprzeciwu, kontroli dokumentacji dotyczącej wpisu). Proponuje się zachowanie obecnego modelu i wyznaczenie KRBR na organ odpowiedzialny za zatwierdzanie biegłych rewidentów i firm audytorskich, przy czym KNA w ramach ostatecznej odpowiedzialności przysługiwać będzie nadal sprzeciw od uchwał KRBR, kontrola dokumentów.
Więcej o proponowanych zmianach:
REKLAMA
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat