Oprocentowanie nadpłaty z tytułu niezgodności prawa krajowego z prawem UE, która nie została stwierdzona wyrokiem TSUE
REKLAMA
REKLAMA
Tak wynika z wyroków NSA z 2 lutego 2017r., II FSK 535/16, II FSK 536/16, II FSK 758/16, II FSK 759/16, II FSK 506/16.
REKLAMA
Sprawa dotyczyła spółki, wobec której organ stwierdził nadpłatę w zryczałtowanym podatku CIT pobranym od dywidendy przez płatnika – bank. Naczelnik nie miał wątpliwości, że w sprawie przepisy ustawy o CIT dyskryminowały zagraniczne fundusze emerytalne w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego. Spółka wystąpiła do naczelnika US z wnioskiem o wypłatę niezwróconej kwoty nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób prawnych wraz z niewypłaconą kwotą oprocentowania. Spółka wywiodła swoje uprawnienia z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE. Naczelnik US odmówił zwrotu wnioskowanej kwoty wskazując, że przepisy podatkowe nie dają podstawy prawnej do wypłaty oprocentowania od zwracanej nadpłaty.
Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata
Dyrektor IS utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Zdaniem organu, brak jest podstawy prawnej, aby w przedmiotowym przypadku zwrócić oprocentowanie.
Sprawa trafiła do WSA we Wrocławiu, który nie przychylił się do stanowiska organów. Sąd wskazał, że skoro zasada ciążącego na państwach członkowskich obowiązku zwrotu wraz z odsetkami kwot podatków pobranych z naruszeniem prawa wspólnotowego wynika z tego właśnie prawa, a TSUE wprost sformułował moment powstania uprawnienia zwrotu odsetek wskazując na moment jego zapłaty w sytuacji pobrania podatku niezgodnie prawem wspólnotowym, to należy w sprawie zastosować standard wspólnotowy (unijny) wynikający z orzecznictwa TSUE. W konsekwencji, podatnikowi będzie przysługiwało oprocentowanie od dnia powstania nadpłaty, czyli z dniem pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.
NSA przekazał sprawę sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu wskazał, że zgadza się z twierdzeniem, że oprocentowanie powinno przysługiwać za okres, w którym podatnik pozbawiony jest możliwości rozporządzania środkami nienależnie pobranymi. Ta formuła, przyjęta przez TSUE, uprawnia do wyprowadzenia wniosków, że okres oprocentowania powinien być odniesiony do czasu, którego punktem początkowym jest pobranie podatku.
Punktem końcowym powinien być zaś (odmiennie od stanowiska WSA we Wrocławiu) moment, kiedy zaistnieje możliwość skutecznego domagania się zwrotu nadpłaty przez podatnika. Od tego bowiem momentu podatnik nie jest już pozbawiony możliwości rozporządzania pobranymi środkami, jako że ich dostępność, a więc możliwość rozporządzenia nimi, zależna jest już od jego woli i aktywności, tj. złożenia stosownych wniosków. Dlatego NSA przekazał sprawę sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.
Patrycja Łukasiewicz
Taxonline.pl 7.02.2017 r.
REKLAMA
REKLAMA