REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Amortyzacja praw własności intelektualnej - zasady i stawki

Subskrybuj nas na Youtube
Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów
PwC Studio
Serwis prawno-podatkowy PwC
Amortyzacja praw własności intelektualnej - zasady i stawki
Amortyzacja praw własności intelektualnej - zasady i stawki
inforCMS

REKLAMA

REKLAMA

Na podstawie ustaw o podatkach dochodowych (CIT i PIT) prawa własności intelektualnej, takie jak prawa autorskie, patenty czy prawa do znaków towarowych, zaliczane są do wartości niematerialnych i prawnych, które podlegają amortyzacji. Zobaczmy jakie są zasady amortyzacji tych praw.

Ustawy o podatkach dochodowych (CIT i PIT) są niemal identyczne, jeśli chodzi o regulacje dotyczące amortyzacji podatkowej.

REKLAMA

Autopromocja

Różnice polegają na tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) ma pewne dodatkowe przepisy, które nie miałyby sensu w kontekście opodatkowania osób fizycznych.

Wspomniane przepisy odnoszą się m.in. do skutków otrzymywania aportów, a także innych sytuacji, w jakich mogą się znaleźć tylko osoby prawne, ze szczególnym uwzględnieniem spółek kapitałowych.

W związku z tym, że regulacja zawarta w ustawie o CIT jest pełniejsza niż regulacja zawarta w ustawie o PIT, w niniejszym artykule będę się odwoływał do tej pierwszej.   

W art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT wymienione zostały cztery kategorie praw własności intelektualnej, które podlegają amortyzacji. Należą do nich: 

Dalszy ciąg materiału pod wideo

- autorskie lub pokrewne prawa majątkowe;

- prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej (m.in. patenty na wynalazki oraz prawa ochronne na znaki towarowe);

- licencje oraz

- informacje związane z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (informacje o charakterze know-how). 

Niezależnie od tego, z problematyką własności intelektualnej ściśle związana jest kwestia amortyzowania lub odliczania kosztów prac rozwojowych.

Warunki amortyzacji 

Jeśli pominąć odrębności dotyczące kosztów prac rozwojowych, ustawa przewiduje jednolite warunki amortyzacji dla wszystkich praw własności intelektualnej.

Po pierwsze, prawa, które mają być przedmiotem amortyzacji, muszą się nadawać do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania.

Zgodnie z inną (podobną) zasadą, amortyzacja jest niemożliwa, jeżeli prawo majątkowe nie jest wykorzystywane do działalności gospodarczej podatnika (ten drugi warunek jest spełniony także wtedy, gdy przedsiębiorca oddaje swoje prawo do używania innemu podmiotowi na podstawie umowy licencyjnej, a także umowy najmu, dzierżawy lub leasingu). 

Prace rozwojowe nad nowymi produktami i technologiami – kiedy są kosztem uzyskania przychodu

Wspomniane powyżej zasady, zapisane wprost w art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, łączą się z ogólniejszymi zasadami podatkowymi, które – w pewnym uproszczeniu – uzależniają możliwość potrącania kosztów od celowości ich ponoszenia.

Kolejne warunki są ściślej związane ze specyfiką zagadnień amortyzacyjnych.

REKLAMA

Po pierwsze, amortyzacji podlegają tylko takie prawa, które zostały przez przedsiębiorcę „nabyte”. Trzeba przy tym zauważyć, że „nabycie” rozumiane jest inaczej niż na gruncie prawa cywilnego, choćby dlatego, że do przedmiotów amortyzacji należą licencje. Przez nabycie licencji należy rozumieć zawarcie umowy licencyjnej w charakterze licencjobiorcy, bądź też np. wejście w prawa licencjobiorcy na skutek cesji.

Drugim warunkiem, charakterystycznym dla zagadnień amortyzacyjnych, jest wymóg, by – w momencie rozpoczęcia amortyzacji – przewidywany okres używania praw własności intelektualnej był dłuższy niż rok


Zwykłe koszty zamiast odpisów 

Opisane zasady sprawiają, że w niektórych przypadkach prawa własności intelektualnej nie mogą być amortyzowane. To nie musi być wielka niedogodność, bo wydatki związane z takimi prawami – o ile zostały poniesione w sposób racjonalny – mogą być zaliczane do kosztów podatkowych bezpośrednio, na zasadach ogólnych.

REKLAMA

W szczególności, dotyczy to rzadkich przypadków, kiedy przedsiębiorca nabywa prawa majątkowe, których przewidywany okres używania nie przekracza roku. Trzeba jednak pamiętać, że w takiej sytuacji, bezpośrednie potrącenie kosztu może doprowadzić do niekorzystnych skutków, jeżeli okaże się, że faktyczny okres używania będzie dłuższy niż rok.

Podatnik będzie wówczas obowiązany do wstecznej korekty kosztów (z możliwością uwzględnienia zaniechanej amortyzacji) i do zapłacenia odsetek karnych, naliczonych od różnicy między potrąconym kosztem a wysokością rocznych odpisów amortyzacyjnych (obowiązki, o których tutaj mowa, zostały szczegółowo opisane w art. 16e ustawy o CIT). 

Jak już wspomniałem, prawa własności intelektualnej podlegają amortyzacji tylko wtedy, kiedy były przedmiotem „nabycia”.

Nie są zatem amortyzowane, jeżeli zostały wytworzone przez samego przedsiębiorcę -podatnika. Przykładem, który ilustruje tę zasadę, są programy komputerowe stworzone przez pracowników przedsiębiorcy w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych.

Zgodnie z art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, majątkowe prawa autorskie do takich programów przysługują pracodawcy, o ile umowa o pracę nie stanowi inaczej. Jeżeli nie stanowi, pracodawca może korzystać z tych praw, ale – z uwagi na brak „nabycia” – nie może ich amortyzować. Dlatego wydatki związane z wytworzeniem takich praw powinny być zaliczane do kosztów bezpośrednio. 

Są jednak przypadki szczególne, kiedy tworzenie praw własności intelektualnej we własnym zakresie prowadzi do powstania składników majątkowych podlegających amortyzacji.

Pozwalają na to przepisy dotyczące wspomnianych już kosztów prac rozwojowych; czyli prac związanych z nowymi produktami i technologiami. Trzeba jednak podkreślić, że zgodnie z tymi przepisami, przedsiębiorca nie amortyzuje praw własności intelektualnej (np. patentów), ale właśnie szczególny rodzaj aktywów, jakim są koszty prac rozwojowych.

Podstawa amortyzacji: wartość początkowa 

Po ustaleniu, że doszło do nabycia prawa, które powinno być przedmiotem amortyzacji, przedsiębiorca powinien ustalić wartość początkową, która jest podstawą obliczania odpisów.

W sytuacji standardowej wartością początkową jest cena nabycia, czyli kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia oddania prawa majątkowego do używania. W tym zakresie, ustalanie wartości początkowej oparte jest na takich samych zasadach, jakie dotyczą wszystkich składników majątku trwałego.  

Jednakże, w odniesieniu do praw majątkowych, ustawodawca przewidział ważną modyfikację, która wynika z art. 16g ust. 14 ustawy o CIT. Dotyczy ona nabycia licencji lub innych praw w sytuacji, gdy wynagrodzenie uiszczane przez nabywcę (licencjobiorcę) jest uzależnione od przychodów, jakie uzyskuje on z nabytego prawa. Taka część wynagrodzenia nie jest uwzględniana przy obliczaniu wartości początkowej, a co za tym idzie – może być zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. 

Co prawda w dzisiejszych czasach nie budzi to większych wątpliwości, ale na wszelki wypadek zaznaczę, że wydatki uwzględniane przy obliczaniu wartości początkowej, a także w kosztach uzyskania przychodów, to – co do zasady – wydatki netto, bez VAT.

Zasada przeciwna dotyczyć może tylko tych wydatków, które nie dają prawa do odliczania podatku naliczonego w ramach systemu VAT i dlatego – na gruncie podatków dochodowych – mogą być ujmowane w wartościach brutto.

Może się też zdarzyć, że przedsiębiorca działa w formie spółki kapitałowej i otrzymuje prawa majątkowe drogą aportu. W takiej sytuacji sam ustala ich wartość początkową, z tym zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa od wartości rynkowej (art. 16g ust 1 pkt 4 ustawy o CIT). 


Aktywa o niskiej wartości 

Przepisy o amortyzacji służą zasadzie współmierności przychodów i kosztów. Innymi słowy, realizują myśl, wedle której wydatki na aktywa trwałe nie powinny być potrącane jednorazowo, skoro służą osiąganiu przychodów w dłuższym okresie.

Niemniej jednak, rygorystyczne stosowanie tej zasady do wszystkich aktywów, niezależnie od ich wartości, byłoby niecelowe. Dlatego ustawodawca wprowadził zasady uproszczone dla tzw. aktywów niskowartościowych.  

Przez aktywa niskowartościowe rozumieć należy składniki majątkowe, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł. Przedsiębiorca może je amortyzować na zasadach ogólnych, ale nie musi. Jeżeli uważa, że amortyzacja prowadziłaby do niepotrzebnych komplikacji, może ograniczyć się do zaliczenia wydatków na takie składniki do kosztów uzyskania przychodów – w miesiącu, w którym składnik majątkowy (np. licencja) jest oddawany do używania (art. 16d ust. 1 ustawy o CIT). 

Podobne skutki ma operacja, o której mowa w art. 16f ust. 3 ustawy o CIT, który pozwala na dokonanie tzw. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, obejmującego całą wartość początkową aktywów o niskiej wartości. Drobna różnica polega na tym, że przedsiębiorca może wybrać, czy dokonać takiego odpisu w miesiącu oddawania prawa majątkowego do używania, czy też w miesiącu następnym. 

Trzeba przy tym pamiętać, że niezależnie od wybranej drogi postępowania, składniki o niskiej wartości, podobnie jak inne składniki majątku trwałego, powinny być wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Amortyzacja na zasadach ogólnych: przygotowania do wyboru stawki 

Wprowadzenie do ewidencji powinno być dokonane najpóźniej w miesiącu oddania wartości niematerialnej do używania (art. 16d ust. 2 ustawy o CIT). W miesiącu następnym – a więc w miesiącu, który nastąpi po miesiącu wprowadzenia do ewidencji – przedsiębiorca może rozpocząć amortyzację podatkową na zasadach ogólnych. Jej zakończenie nastąpi wtedy, gdy suma odpisów dorówna wartości początkowej (art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).

Prawa własności intelektualnej, jak też inne wartości niematerialne, mogą być amortyzowane tylko jedną metodą (jeśli pominąć metody uproszczone, dotyczące aktywów o niskiej wartości). Jest to metoda liniowa, polegająca na dokonywaniu comiesięcznych odpisów o równych wartościach.

Stawki amortyzacji są zróżnicowane w zależności od rodzaju umarzanego prawa. Niemniej jednak, dwie zasady odnoszące się do stawek są identyczne dla wszystkich wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na rodzaj.

Po pierwsze, stawki wskazane dla tego typu aktywów są jedynie stawkami maksymalnymi. Oznacza to, że przedsiębiorca, który chciałby wolniejszego tempa amortyzacji, może stosować stawki obniżone; o ile chodzi o obniżanie (a nie podwyższanie), ustawodawca przewidział pełną dowolność.

Po drugie, ustalenie stawki w stosunku do konkretnego składnika wartości niematerialnych może być dokonane tylko raz – przed dokonaniem pierwszego odpisu (art. 16m ust. 3 ustawy o CIT).

Amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych

Jak amortyzować znaki towarowe?

Amortyzacja praw nabytych nadających się do gospodarczego wykorzystania

Stawka ogólna i stawki preferencyjne 

W odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych, ustawodawca odstąpił od podawania stawek amortyzacji w formie procentowej. Zamiast tego zastosował (w art. 16m ust. 1 i 2 ustawy o CIT) metodę opisową, wskazując minimalny okres amortyzacji różnych aktywów w zależności od ich rodzaju. Jest to wyłącznie kwestia stylu, więc w dalszej części tekstu będę stosował obydwie metody. 

Jeżeli prawa majątkowe nabyte przez przedsiębiorcę nie zostały objęte przepisem szczególnym, to podlegają amortyzacji według maksymalnej stawki 20% w skali roku (minimalny okres amortyzacji wynosi 5 lat). 

Kilka rodzajów praw majątkowych podlega amortyzacji według stawki 50%. Należą do nich prawa autorskie oraz niektóre rodzaje licencji. Są to licencje na programy komputerowe, a także licencje na wyświetlanie filmów oraz emisję programów radiowych i telewizyjnych.

Ustawodawca wziął też pod uwagę, że okres korzystania licencji na wyświetlanie filmów oraz emisję programów radiowych i telewizyjnych może być – zgodnie z umową licencyjną – krótszy niż 24 miesiące (odpowiadające 50% stawce amortyzacji); w takim przypadku przedsiębiorca może podwyższyć stawkę, by okres dokonywania odpisów odpowiadał okresowi korzystania z licencji. 

Jest jeszcze stawka szczególna, która dotyczy kosztów zakończonych prac rozwojowych. Tego rodzaju koszty mogą być zamortyzowane w całości w ciągu 12 miesięcy. 


Właściwa klasyfikacja i problemy z know-how 

Prawidłowe zastosowanie stawki zależy w znacznym stopniu od właściwej klasyfikacji nabytych praw. Zdarza się tymczasem, że granice między niektórymi formami własności intelektualnej bywają płynne albo trudne do uchwycenia dla osoby, która nie specjalizuje się w tej dziedzinie.

Dla przykładu, praktyczne trudności mogą dotyczyć postawienia granicy między nabyciem praw autorskich oraz nabyciem informacji o charakterze know-how. W świetle prawa podatkowego różnica jest niezwykle istotna.

Po pierwsze, jak już wspomniałem, prawa autorskie mogą być amortyzowane według stawki 50% rocznie, a do informacji o charakterze know-how stosuje się ogólną stawkę 20%.

Po drugie, zaliczenie wartości niematerialnej do kategorii know-how może być wyjątkowo niekorzystne także z innego powodu. Chodzi o przypadki, kiedy przedsiębiorca działający w formie spółki kapitałowej otrzymuje informacje o charakterze know-how jako wkład niepieniężny (aport). Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 64 ustawy o CIT – odpisy amortyzacyjne od takiego przedmiotu aportu nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.  

Problem rozróżnienia między know-how i prawami autorskimi występuje dość często przy okazji nabywania baz danych, które dotyczą klientów przejmowanego przedsiębiorstwa. Bazy danych, które nie mają charakteru twórczego, stanowią informacje o charakterze know-how.

Jednakże niektóre bazy danych są przedmiotem prawa autorskiego zgodnie z art. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych; są to bazy „spełniające cechy utworu”, a więc takie, które charakteryzują się tym, że przyjęte w nich zestawienia „mają twórczy charakter”. Organy podatkowe przyjmują do wiadomości, że nabycie praw do takich baz jest równoznaczne z nabyciem praw autorskich, co pociąga za sobą korzystne zasady amortyzacji; potwierdzono to m.in. w interpretacji z 10 marca 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-682/10/MK).  

Trzeba jednak zauważyć, że w tego rodzaju sprawach uzyskanie korzystnej interpretacji jest relatywnie łatwe, jako że podstawą rozstrzygnięcia jest stan faktyczny, jaki został opisany we wniosku.

Jeżeli w opisie stanu faktycznego znajdzie się ocena, że baza danych ma „twórczy i oryginalny charakter”, to organ podatkowy jest praktycznie zmuszony do uznania, że mamy do czynienia z prawami autorskimi.

Wykazanie tego samego w zwykłym postępowaniu podatkowym (wymiarowym) może być trudniejsze, bo w takim postępowaniu organ bada stan faktyczny na własną rękę i może podważać oceny podatnika.

Piotr Kaim, doradca podatkowy

Zapisz się na newsletter
Chcesz uniknąć błędów? Być na czasie z najnowszymi zmianami w podatkach? Zapisz się na nasz newsletter i otrzymuj rzetelne informacje prosto na swoją skrzynkę.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Źródło: INFOR

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

REKLAMA

Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Kto i kiedy może ponieść odpowiedzialność karną za niezłożenie wniosku o upadłość spółki handlowej (np. sp. z o.o.)

Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki handlowej to obowiązek, który spoczywa na barkach między innymi członków zarządu i likwidatorów. Niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki pomimo powstania warunków uzasadniających upadłość spółki jest przestępstwem, które zostało uregulowane nie w Kodeksie karnym, a w Kodeksie spółek handlowych.

Komunikat ZUS: 2 czerwca 2025 r. mija ważny termin dla przedsiębiorców. Chodzi o zwrot nadpłaconej składki zdrowotnej

Zakład Ubezpieczeń Społecznych przypomina przedsiębiorcom, że do 2 czerwca 2025 r. należy zweryfikować i odesłać przez PUE/eZUS wniosek o zwrot nadpłaconej składki zdrowotnej.

ZUS odbiera zasiłki za błędy dotyczące składek sprzed 2022 roku – Rzecznik MŚP interweniuje

Do Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców wpływa coraz więcej dramatycznych spraw dotyczących decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w których organ odmawia wypłaty świadczeń zasiłkowych, wskazując, że przedsiębiorcy nie podlegają ubezpieczeniu chorobowemu za okres sprzed 2022 roku.

Podatnik zapłacił zaległy podatek ale nie zatrzymało to egzekucji. Urząd skarbowy wykorzystał pomyłkę w przelewie. Winą obarczył podatnika i automatyzację systemu

Absurdów podatkowych nie brakuje. Dla przykładu można podać historię przedsiębiorcy, który nie uregulował w terminie podatku, za co otrzymał upomnienie z urzędu skarbowego. Dokonując wpłaty, popełnił niezamierzony błąd, który spowodował kolejne konsekwencje. W efekcie na jego koncie jednocześnie wystąpiła niedopłata i nadpłata podatku. Ministerstwo Finansów, komentując ww. sprawę, wskazuje obowiązujące przepisy, zaś eksperci przekonują, że urzędnicy mogli zachować się inaczej. Resort zaznacza, że proces obsługi wpłat podatników jest zautomatyzowany, a w opisywanej sytuacji nie można mówić o błędzie systemowym. Wśród znawców tematu nie brakuje opinii, że zbyt sztywne przepisy i procedury podatkowe mogą właściwie stanowić pułapkę dla przedsiębiorców.

REKLAMA

PKWiU 2025 - nowa klasyfikacja statystyczna wyrobów i usług jeszcze w 2025 roku

W wykazie prac legislacyjnych rządu opublikowano niedawno Projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Nowa PKWiU 2025 zastąpi obecnie obowiązującą PKWiU 2015. Od kiedy?

Bezpłatny webinar: Rozliczanie branży budowlanej i deweloperskiej. Jak uniknąć najczęstszych błędów?

Branża budowlana i deweloperska to sektory, w których każdy szczegół w rozliczeniach finansowych ma znaczenie, a konsekwencje popełnianych błędów mogą być daleko idące. Zarówno w księgach rachunkowych, jak i w rozliczeniach podatkowych precyzyjna klasyfikacja realizowanych prac jest kluczowa.

Usługi dietetyczne są zwolnione z VAT. Ale nie te dla osób zdrowych. Dlaczego?

Usługi dietetyczne, które nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego (związanego z celem medycznym), w szeregu przypadków nie mogą również korzystać ze zwolnienia podmiotowego (limit obrotów do 200 000 zł rocznie). Oznacza to, że dietetycy świadczący usługi doradztwa w zakresie dietetyki (konsultacji indywidualnych) opodatkowane VAT muszą zarejestrować się jako czynni podatnicy VAT, niezależnie od wysokości swoich obrotów i doliczać do ceny swoich usług netto podatek VAT w stawce 23%. Problem w tym, że wiele usług dietetyków ma charakter złożony (szkolenia z zakresu diet, podawanie w internecie pakietów diet dla osób zaliczanych do określonych kategorii wiekowych itp). Dlaczego usługi dietetyków świadczone na rzecz osób zdrowych nie korzystają ze zwolnienia z VAT wyjaśnił WSA w Gliwicach w wyroku z 29 stycznia 2025 r.

Niższe grzywny za niektóre przestępstwa skarbowe od 2026 roku. Nowelizacja Kks i Ordynacji podatkowej przyjęta przez rząd

W dniu 27 maja 2025 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy (kks) oraz ustawy - Ordynacja podatkowa, przedłożony przez Ministra Finansów. Ta nowelizacja ma na celu uproszczenie administracyjnych obowiązków podatkowych oraz złagodzenie kar za przestępstwa skarbowe, które nie powodują bezpośrednich strat w podatkach.

REKLAMA

JPK_KR_PD już nadchodzi – nowy obowiązek dla podatników CIT. Czy Twoja firma jest gotowa?

Nowy plik JPK_KR_PD to nie tylko kolejne wymaganie fiskusa, ale prawdziwa rewolucja w raportowaniu księgowym. Od 2025 roku obowiązek ten obejmie duże firmy, od 2026 – podmioty zobowiązane do przesyłania ewidencji JPK VAT, a od kolejnego roku – pozostałych podatników CIT. Zmiany w planie kont, nowe struktury danych, testy, audyty – przygotowań jest sporo, a czasu coraz mniej. Zobacz, co musisz zrobić, by nie obudzić się z ręką w księgowym chaosie.

Kiedy członek rodziny współpracujący przy rodzinnym biznesie musi być zgłoszony do ZUS?

Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych nakłada obowiązek zgłoszenia do ZUS i odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność i z szeroko rozumianymi zleceniobiorcami. Podobnie czyni ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego. Analizy wymaga zatem, kto spełnia definicję takiej osoby współpracującej i czy jej sytuacja uzależniona jest od formy tej współpracy - umownej bądź bezumownej. Spory z ZUS w przedmiocie obowiązku objęcia osób współpracujących ubezpieczeniami społecznymi trafiają aż do Sądu Najwyższego, warto więc wziąć pod uwagę również aktualne orzecznictwo w tej materii.

REKLAMA