Aport przedsiębiorstwa – zaliczanie do kosztów podatkowych odsetek od kredytów i pożyczek

Kiedy odsetki są kosztem uzyskania przychodu

Zobowiązania te są ściśle związane z działal­nością przedsiębiorstwa czy jego zorganizowanej części (np. posłużyły sfinanso­waniu wytworzenia lub nabycia wchodzących w skład aportowanego przedsię­biorstwa środków trwałych).

Przejęcie takich zobowiązań przez podmiot, który otrzymuje aportem przedsiębiorstwo, ma zatem istotne uzasadnienie - skoro bę­dzie on wykorzystywał składniki przedsiębiorstwa do prowadzenia działalności gospodarczej, przez co będzie generował przychody, powinien również ponosić związane z tym obciążenia.

Do przejęcia zobowiązań dochodzi najczęściej poprzez wstąpienie podmiotu otrzymującego aport w prawa i obowiązki dłużnika wynikające z umowy kredy­towej.

Na gruncie cywilnoprawnym przejmujący zobowiązanie kredytowe staje się pełnoprawną stroną umowy kredytowej, natomiast wnoszący aport zostaje z tego zobowiązania zwolniony. Jednakże podejmowane przez podatników na gruncie prawa cywilnego czynności prawne nie w każdym przypadku automatycznie i bezpośrednio oddziaływają na wynikający z przepisów prawa publicznego kształt i zakres obowiązku podatkowego, czy też szerzej ujmując stosunku prawnopodatkowego, np. cywilistyczna sukcesja prawna nie jest jednak tożsama i równoznaczna z następstwem prawnym unormowanym w zakresie i dla potrzeb prawa podatkowego (por. wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2008 r., sygn. akt II FSK 1676/06).

Uniwersalna sukcesja podatkowa, która jest unormowana art. 93 i 93a Ordynacji podatkowej nie uniemożliwia, co do zasady, potraktowania spłaty odsetek od przejętych zobowiązań kredytowych i pożyczkowych w przypadku aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części przez spółki kapitałowe.

W konsekwencji organy podatkowe stały na stanowisku, że spłata przejętych odsetek nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu przejemcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nawet w sytuacji gdy korzysta on z przedmiotów nabytych za wartość tego długu przez pierwotnego dłużnika, gdyż nie są to wydatki związane z uzyskaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 26 września 2008 roku, IP-PB-423-943/08-5/AG).

Reasumując, organy podatkowe do tej pory stały na stanowisku, że odsetki od przejętych zobowiązań w przypadku aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu bowiem w takich sytuacjach nie dochodzi do sukcesji podatkowej.

Faktury elektroniczne w 2014 roku

Zwrot VAT za materiały budowlane 2014

Faktura pro forma 2013 / 2014

Nowa, korzystniejsza interpretacja organów podatkowych

Ostatnimi czasy podejście organów podatków do kwestii rozliczania odsetek od zobowiązań przejmowanych razem z aportowanym przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią uległo jednak zmianie.

Obecnie uznaje się, że odsetki od przejętych zobowiązań kredytowych i pożyczkowych w przypadku aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części przez spółki kapitałowe nie objęte wartością wnoszonego aportu mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile będą ponoszone w celu uzyskania przychodu albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Przy czym podatkowe następstwo prawne w obrębie zobowiązań może wynikać jedynie z przejęcia, w ramach aportu, przedmiotu obciążonego takimi zobowiązaniami. Cywilistyczna instytucja przejęcia długu nie przenosi podatkowego następstwa prawnego.

Zatem, brak uniwersalnej sukcesji podatkowej nie uniemożliwia, co do zasady, potraktowania spłaty odsetek w kategoriach kosztów uzyskania przychodów spółki kapitałowej.

Kwestia ta powinna być analizowana przede wszystkim przez pryzmat art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc przepisu definiującego pojęcie kosztów uzyskania przychodów (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 czerwca 2009 roku, III SA/Wa 48/09, wyrok WSA w Białymstoku z dnia 5 maja 2010 roku, I SA/Bk 79/10). Stanowisko takie podtrzymał także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 kwietnia 2012 roku (II FSK 1687/10).

Obecne stanowisko organów podatkowych należy uznać za prawidłowe.