Zapłata za zaprzestanie produkcji jest kosztem podatkowym

Tak wynika z ustnego uzasadnienia wyroku WSA w Bydgoszczy z 19 września 2013 r. (sygn. I SA/Bd 444/13).

 Sprawa dotyczyła spółki, która  zawarła umowę ze spółką belgijską (z tej samej grupy kapitałowej) w celu  określenia relacji obu podmiotów w związku z planowanym zaprzestaniem produkcji przez zagraniczną spółkę i przeniesienia jej wraz z maszynami do spółki polskiej. Spółka polska została zobligowana do zapłaty wynagrodzenia na rzecz kontrahenta z tego tytułu. Do czasu zakończenia produkcji spółka zagraniczna była jedynym podmiotem produkującym wyroby w grupie.

W związku z tym wyroby, które trafiały na rynek Polski z Belgii miały być produkowane w Polsce przez spółkę, a nie kupowane od spółki zagranicznej, zaś podmiot zagraniczny będzie je nabywał. W efekcie spółka polska stała się jedynym producentem tych wyrobów w Polsce. Wynagrodzenie było skalkulowane w oparciu o planowany wzrost przychodów spółki polskiej.  

Na tle powyższego, spółka zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o interpretację, w którym zapytała, czy zapłacone wynagrodzenie i stanowi dla niej koszt podatkowy?

Przedstawiając własne stanowisko, spółka wskazała, że przedmiotowe wynagrodzenie jest kosztem ze względu na jego związek z przychodem, który spółka osiągnie w przyszłości.

Dyrektor Izby Skarbowej uznał to stanowisko za nieprawidłowe. W uzasadnieniu interpretacji wskazał, że w sprawie nie da się bezspornie ustalić, czy w sytuacji, gdyby podatnik nie poniósł wydatku na zapłatę wynagrodzenia na rzecz podmiotu powiązanego, nie osiągnąłby przychodów z tytułu prowadzenia działalności produkcyjnej i sprzedaży wyprodukowanych wyrobów.

Sprzedaż towarów używanych zwolniona z VAT – zmiany 2014

Limity zwrotu VAT za materiały budowlane 2013 - IV kwartał

Autopromocja

Konferencja: Kongres KSeF. Cyfrowa rewolucja w fakturowaniu

Sprawdź

Po wyczerpaniu toku instancyjnego spółka wniosła skargę do WSA w Bydgoszczy.

Sąd ten uchylił interpretację, wskazując, że skoro spółka płaci za zaprzestanie działalności spółki zagranicznej, w taki sposób, by móc być jedynym producentem, oznacza to, że spodziewa się zysku. Stanowisko organu podatkowego, zgodnie z którym skoro wydatek nie musi przynieść zysku to nie jest celowy i racjonalny, w związku z czym nie przysługuje spółce zaliczenie go do kosztów podatkowych, sąd uznał za błędne i naruszające przepisy dotyczące kosztów podatkowych. Zdaniem sądu, przedmiotowy wydatek w sposób bezsprzeczny został poniesiony w celu uzyskania przychodu.

 Wyrok nie jest prawomocny.