Koszty podatkowe pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy

Za pracownika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Źródłami przychodów w rozumieniu tej ustawy są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1. wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;

2. nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;

3. wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;

4. nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Odliczenie kwot tytułem kosztów uzyskania przychodów zostało uzależnione uzyskaniem przez pracownika przychodu. Jednocześnie warunkiem ich odliczenia nie jest faktyczne ponoszenie przez osobę zatrudnioną jakichkolwiek kosztów związanych z zatrudnieniem.

Polecamy: Limity ulg i odliczeń w PIT

Polecamy: Najczęstsze błędy w PIT-ach

Podkreślenia wymaga okoliczność, iż żaden przepis powołanej ustawy nie uzależnia prawa do odliczenia zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów od rzeczywistego świadczenia pracy. Z ustawy nie wynika również obowiązek zmniejszania wysokości tych kosztów, np. w odniesieniu do sytuacji, gdy pracownik przebywa na urlopie bądź nastąpiło obniżenie wymiaru etatu. W takich przypadkach źródłem uzyskiwanego przychodu nadal jest stosunek pracy.

Dlatego wypłata pracownikowi wynagrodzenia, w sytuacji zwolnienia go z obowiązku świadczenia pracy, nadal korzystać będzie ze zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości. Przy czym mogą to być zarówno koszty w wysokości podstawowej lub nawet podwyższonej, o ile zachodzić będą wskazane w przepisach warunki.

Stąd pracodawca wypłacający wynagrodzenie pracownikowi w okresie wypowiedzenia jest obowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów.

Będą to koszty podstawowe lub podwyższone, jeżeli spełnione są warunki do stosowania kosztów podwyższonych.

Podstawa prawna: art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 i ust. 4, art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.