PIT 2019 a świadczenia z 500+

Podstawowe założenia finansowe programu 500 plus

Zgodnie z koncepcją ustawodawcy, 500 zł miesięcznie jest świadczeniem wychowawczym, które ma pomóc najbiedniejszym w wychowaniu dziecka, opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych. Tego rodzaju wsparcie ma przede wszystkim wskazywać na cele społeczne Państwa, w tym podporę rodziny oraz zachęcenie rodzin do rozwoju - co jest bardzo ważne w starzejącym się społeczeństwie.

Kwestie te zostały uregulowane, przede wszystkim w ustawie z dnia 11 lutego 2016 roku o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci. Ustalono odpowiednie kryteria, które aktualnie stwierdzają, że świadczenie wychowawcze przysługuje rodzinie na pierwsze dziecko, w przypadku jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekroczy kwoty 800 zł (przy dzieciach niepełnosprawnych 1200 zł). Zgodnie z najnowszymi planami rządzący zapowiadają zmiany, które mają docelowo znieść kryterium dochodowe otrzymywania świadczenia wychowawczego (w przypadku pierwszego dziecka). 500 + ma dostać każdy rodzic (na każde dziecko do 18 rok użycia), niezależnie od ilości posiadanych dzieci czy dochodów.

Zakresy podatkowe świadczenia wychowawczego

Z założenia pomoc z programu 500+ i świadczenia wychowawczego, nie podlega opodatkowaniu. Kwota ta została zwolniona z opodatkowania. Oznacza to w praktyce, że nie ma konieczności uwzględnienia samej kwoty z świadczenia 500+ w indywidualnym zeznaniu rocznym PIT za 2018 rok. W miejscu wskazywania źródeł dochodów, podatnik ma prawo pominąć dochody ze świadczeń wychowawczych 500+. W przypadku osób, których to świadczenie jest jedynym dochodem, najprawdopodobniej nie będą musiały składać odpowiedniego zeznania podatkowego wcale.

Kwota ta nie będzie więc wykazywana na przykład w formularzach PIT-36 czy PIT-37. Co więcej, nie wpłynie na kwotę wolną od podatku, ani też nie ograniczy prawa do rozliczenia wspólnie z dzieckiem.

Wpływ świadczenia 500+, a prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej

Świadczenie wychowawcze uruchomione w 2016 roku, nie jest jedyną formą Państwa wspierającą rodzinę czy osoby najbiedniejsze. Istnieją również inne programy, takie jak na przykład - funkcjonujące od dłuższego czasu ulgi podatkowe – i jedna z najpopularniejszych, czyli ulga prorodzinna.

Ulga prorodzinna pierwotnie polegała na wskazaniu konkretnej kwoty ulgi przez ustawodawcę. Obecnie Ustawodawca określił pewne kryteria,  zawężające możliwość skorzystania z ulgi - na przykład maksymalne limity dochodowe na poziomie 112 000 zł. Wprowadzono również gradację poziomu pomocy,  w zależności od ilości dzieci oraz miesięcy posiadania uprawnień do skorzystania z ulgi.

Aktualne kryteria wskazują, że podatnik może odliczyć:

• 92,67 zł miesięcznie w przypadku jednego dziecka,
• 92,67 zł miesięcznie w przypadku drugiego dziecka,
• 166,67 zł miesięcznie w przypadku trzeciego dziecka,
• 225 zł miesięcznie w przypadku czwartego i kolejnego dziecka.

Samo pobieranie świadczenia 500+ nie likwiduje możliwości skorzystania z prawa do ulgi prorodzinnej. Ulga prorodzinna posiada własne kryteria, np. dochodowe i nie ma w nim wykluczenia wprost podmiotów korzystających z innej pomocy Państwa.