Kwestia ta trafiła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej za sprawą wniosku osoby niepełnosprawnej w stopniu umiarkowanym (II grupa inwalidzka) z dysfunkcją kończyn dolnych. Dotychczas jej dom, w którym mieszka sama, ogrzewany był piecem na węgiel i drewno. Skład opału znajdował się jednak w pewnej odległości od domu, co – ze względu na charakter jej niepełnosprawności – było dużym utrudnieniem, a nawet przyczyniło się do poważnego wypadku. Dlatego też wnioskodawczyni zdecydowała się na założenie instalacji gazowej, kupno grzejników i pieca c.o.), której koszt pokryła całkowicie z własnej kieszeni. Powstało zatem pytanie, czy poniesione wydatki może ona odliczyć od podatku dochodowego od osób fizycznych w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.
W wydanej 13 grudnia 2017 r. interpretacji indywidualnej wskazano, że jest to możliwe, jednak po spełnieniu kilku konkretnych warunków.
reklama
reklama
Ulga rehabilitacyjna
Sama ulga rehabilitacyjna regulowana jest przez art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Stanowi on, że od podstawy obliczenia podatku odlicza się wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Podlegają one odliczeniu od dochodu pod warunkiem, że nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie, ani sfinansowane lub dofinansowane ze środków: zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Jeśli wydatki te zostały częściowo sfinansowane z powyższych źródeł, podatnik ma prawo odliczyć różnicę pomiędzy rzeczywiście poniesionymi wydatkami, a kwotą dofinansowaną.
Konieczne jest jednak posiadanie dokumentów potwierdzających poniesienie odliczanych wydatków. Każdy dokument powinien zawierać: dane kupującego i sprzedającego, rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.
Ponadto, aby można było mówić o uldze rehabilitacyjnej, osoba ubiegająca się o taką ulgę powinna dysponować orzeczeniem o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, decyzją przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, albo orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia.
Adaptacja i wyposażenie – znaczenie terminów ustawowych
Zgodnie z definicją słownikową, „adaptacja” to przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, zaś „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś. Adaptacja i wyposażenie muszą więc umożliwiać lub ułatwiać osobie niepełnosprawnej mieszkanie w danym lokalu czy budynku, z uwzględnieniem rodzaju jej niepełnosprawności. To właśnie rodzaj niepełnosprawności będzie miał kluczowe znaczenie, ponieważ w przypadku każdego niepełnosprawnego ta kwestia będzie się prezentowała inaczej. Wydatki na adaptację i wyposażenie mogą być inne w przypadku każdego niepełnosprawnego, będą bowiem odpowiadały na indywidualne potrzeby wynikające z charakteru niepełnosprawności. Dlatego też możliwość odliczenia tych wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej powinna być rozpatrywana odrębnie w każdej sytuacji: należy wykazać, że u podstaw danej adaptacji czy wyposażenia leżą uzasadnione potrzeby osoby niepełnosprawnej.
W rozpatrywanym przypadku zastosowanie ulgi rehabilitacyjnej będzie jak najbardziej uzasadnione – orzekł Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Wnioskodawczyni posiada dysfunkcję kończyn dolnych, wskutek czego zmiana systemu ogrzewania domu z pieca na węgiel i drewno na piec gazowy i instalację gazową ułatwia jej egzystencję i odpowiada jej uzasadnionym potrzebom wynikającym z niepełnosprawności.
Żródło: Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 grudnia 2017 r., sygn. 0115-KDIT2-2.4011.353.2017.1.IL.
Ernestyna Pachała