Czy zakup telewizora można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej

Tak uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji podatkowej z 27 lutego 2017 r. (3063.ILPB1-2.4511.75.2017.2.NK), uznając za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy.

Niewidomy kupił telewizor

Wnioskodawca jest osobą niewidomą, posiadającą orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. We wniosku o indywidualną interpretację podatkową wskazywał na zakup sprzętu elektroniczny wyposażonego w opcje ułatwiające korzystanie przez osoby niepełnosprawne, także niewidome. Jednocześnie z pisma wynikało, że wnioskodawca korzystał już uprzednio z ulgi na zakup komputera przeznaczonego do obsługi przez osoby niewidome.

Jego pytanie dotyczyło nowego sprzętu - telewizora. Jednocześnie, wnioskujący zapewniał, że telewizor, tak samo jak posiadany już komputer, ułatwiają mu życie codzienne, między innymi dzięki dostarczaniu informacji o świecie zewnętrznym. Jego zdaniem, nowozakupiony sprzęt mógł zatem otrzymać miano rehabilitacyjnego.

Tymczasem, zainteresowany pokrył zakup elektroniki całkowicie z własnych środków.

W związku z tym, wnioskodawca zwrócił się o odpowiedź na pytanie dotyczące możliwości odliczenia zakupu telewizora od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM

Ulga rehabilitacyjna

Obowiązująca ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT) zawiera definicję podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT stanowi ją dochód ustalony zgodnie z przepisami ustawy, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną. Odliczenie tego rodzaju wydatków dotyczy także podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przede wszystkim podatnik powinien mieć na uwadze, że odliczyć można zakup tylko tych sprzętów, które nie zostały sfinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Nie podlegają odliczeniu także środki, które zwrócono wnioskującemu w jakiejkolwiek formie, a w przypadku częściowego finansowania, odliczeniu podlega różnica.

W ustawie określone są ponadto rodzaje wydatków uprawniające do odliczeń. Mówi o tym art. 26 ust. 7a ustawy o PIT. Ponadto, przepisy art. 26 ust. 7b – 7g tej ustawy ustanawiają zasady i warunki dokonywania tych odliczeń.

Zasady i warunki korzystania z ulgi

Podstawowym warunkiem odliczenia wydatków jest posiadanie przez ubiegającego się orzeczenia o niepełnosprawności oraz decyzji przyznającej rentę. W przypadku osób poniżej 16 roku życia, orzeczenie jest wydawane na postawie przepisów szczególnych.

Zgodnie z wymienionymi wyżej przepisami, za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz ułatwiające wykonywanie czynności życiowych uważa się przede wszystkim koszty zakupu i naprawy indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych służących tym celom. Nie dotyczy to sprzętu gospodarstwa domowego.

Natomiast, w pojęcie rehabilitacji zostało uregulowane w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1  „rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej”.

Zakup telewizora może podlegać odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej

Określenie „indywidualne” co do wymagań sprzętu, wskazuje na jego szczególny, niestandardowy charakter oraz posiadanie określone właściwości. Aby skorzystać z ulgi ponadto należy pamiętać, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności, pozostawać musi ścisły związek, a zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany w rehabilitacji. Co oznacza, że służyć ma przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych.

Na podstawie wyżej wymienionych przepisów oraz definicji dyrektor zgodził się, że zakupiony przez pytającego telewizor może podlegać odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Telewizor, na podstawie cech opisanych przez wnioskodawcę, został uznany za sprzęt rehabilitacyjny i jednocześnie ułatwiający wykonywanie czynności życiowych.  Szczególnie, że podatnik wskazywał, że zakupiony sprzęt posiada między innymi system czytający przedstawianą treść, co zdaniem wnioskodawcy, ułatwia mu komunikację ze światem zewnętrznym.

A w myśl art. 9 ust. 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, rehabilitacja społeczna realizowana jest przede wszystkim przez wyrabianie zaradności osobistej i pobudzanie aktywności społecznej osoby niepełnosprawnej oraz umiejętności samodzielnego wypełniania ról społecznych. Ponadto poprzez likwidację barier, w szczególności architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, technicznych, w komunikowaniu się i dostępie do informacji.

Jak stwierdził Dyrektor IS w Poznaniu:

„(…) poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na zakup telewizora przystosowanego do obsługi przez osoby niepełnosprawne, wypełnia dyspozycję art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i może zostać zaliczony do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne oraz związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Telewizor ten bowiem ewidentnie stanowi indywidualne narzędzie techniczne o charakterze szczególnym konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej, ułatwiające jej wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Zakupiony przez Wnioskodawcę telewizor m.in. czyta komunikaty wyświetlane podczas przełączania kanałów, informuje o aktualnie oglądanym kanale, o regulacji głośności, odczytuje elektroniczny przewodnik po kanałach. Funkcja Auto deskrypcji pozwala na równoległe odtwarzanie przez telewizor dodatkowej ścieżki fonii, będącej ścieżką narracji „opowiadającą” osobie niepełnosprawnej co dzieje się na ekranie. Dzięki funkcji wskazówek głosowych posiadanej przez ten model telewizora osoba niewidoma może dostosować odbiornik do swoich potrzeb zmieniając np. szybkość podpowiedzi, siłę głosu, język, itp. Bez wątpienia zatem telewizor ten służyć może osobie niepełnosprawnej do poprawy jakości życia i integracji społecznej, stanowi narzędzie rehabilitacji na płaszczyźnie zarówno psychologicznej, jak i edukacyjnej i społecznej, likwiduje bowiem bariery techniczne w komunikacji i dostępie do informacji, służy wyrabianiu zaradności osobistej i pobudzaniu aktywności społecznej osoby niepełnosprawnej.”

Patrycja Szeląg