Koszty postępowania
REKLAMA
REKLAMA
Do kosztów postępowania zalicza się:
1) koszty podróży i inne należności świadków, biegłych i tłumaczy, ustalone zgodnie z przepisami o należnościach świadków i biegłych w postępowaniu sądowym;
2) koszty podróży i inne należności związane z osobistym stawiennictwem strony, jeżeli postępowanie zostało wszczęte z urzędu albo gdy strona została błędnie wezwana do stawienia się;
3) wynagrodzenie przysługujące biegłym i tłumaczom;
4) koszty oględzin;
5) koszty doręczenia pism urzędowych.
REKLAMA
Organ podatkowy może zaliczyć do kosztów postępowania także inne wydatki bezpośrednio związane z rozstrzygnięciem sprawy.
Stronę obciążają koszty:
1) które zostały poniesione w jej interesie albo na jej żądanie, a nie wynikają z ustawowego obowiązku organów prowadzących postępowanie;
2) stawiennictwa uczestników postępowania na rozprawę, która nie odbyła się w wyniku nieusprawiedliwionego niestawiennictwa strony, która złożyła wniosek o przeprowadzenie rozprawy;
3) sporządzonych na prośbę strony odpisów i kopi akt sprawy;
4) przewidziane w odrębnych przepisach;
5) powstałe z jej winy, a w szczególności koszty:
a) związane z niestawiennictwem, odmową zeznań i nieuprawnionego opuszczenia miejsca przeprowadzania czynności,
b) wynikłe wskutek zatajenia lub nieprzedstawienia dowodu w wyznaczonym terminie,
c) wynikłe wskutek złożenia wyjaśnień lub zeznań niezgodnych z prawdą.
Jeżeli strona usprawiedliwi swoje niestawiennictwo i zostanie zwolniona z kary porządkowej, wówczas nie jest ona także obciążana kosztami wynikłymi na skutek jej nieobecności.
Strona nie może być obciążona chociażby kosztami przeprowadzenia dowodów, chyba że wnosi o przeprowadzenie środka dowodowego w celu udowodnienia okoliczności już wcześniej zweryfikowanych.
Jeżeli dodatkowe koszty spowodowało kilka osób, odpowiadają one solidarnie. W grę wchodzić mogą tu pełnomocnicy, świadkowie, biegli itp.
W uzasadnionych przypadkach organ podatkowy może zażądać od strony złożenia zaliczki w określonej wysokości na pokrycie kosztów postępowania.
Obciążenie dodatkowymi kosztami postępowania następuje w formie postanowienia, na które służy zażalenie.
Organ podatkowy ustala, w drodze postanowienia, wysokość kosztów postępowania, które obowiązana jest ponieść strona, oraz termin i sposób ich uiszczenia.
Jeżeli osoba obciążona kosztami nie jest w stanie ich uiścić, organ podatkowy może na jej wniosek rozłożyć koszty postępowania na raty albo umorzyć w całości lub w części. Konieczne jest przy tym wykazanie istnienia ważnego interesu strony lub interesu publicznego.
W sprawie kosztów postępowania wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie.
Jeśli postanowienie w sprawie obowiązku uiszczenia kosztów zostanie doręczone po upływie 3 lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym zakończono postępowanie, obowiązek zapłaty nie powstaje, a powstały przedawnia się.
Bezwzględnie natomiast obowiązek uiszczenia kosztów przedawnia się po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin ich płatności.
Koszty postępowania podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
REKLAMA
REKLAMA