Zaliczenie zwrotu VAT na poczet innego podatku

Z takim stanowiskiem nie zgadza się część organów podatkowych. Twierdzą, że zaliczenie zwrotu podatku od towarów i usług nie może zostać dokonane z naruszeniem właściwości organu podatkowego. Oznaczałoby to, że zwrotu VAT nie można będzie zaliczyć na poczet podatku akcyzowego czy podatku od nieruchomości, ale także podatku dochodowego w sytuacji, gdy właściwe będą inne organy podatkowe.

Takie stanowisko trudno uznać za uzasadnione, co wynika z przepisów samej Ordynacji podatkowej.

Przepis art.76 § 1 o.p. stanowi, że nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Na podstawie art. 76b o.p. zasady dotyczące dysponowania nadpłatą określone w przepisach art. 76, art. 76a, art. 77b, i art. 80 o.p. mają odpowiednie zastosowanie do zwrotu podatku. Na mocy z art. 3 pkt 7 o.p. pod pojęciem zwrotu podatku rozumie się m.in. zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług na poczet bieżącego zobowiązania podatkowego dokonuje się z mocy samego prawa i następuje z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku.

Na organie podatkowym spoczywa obowiązek wydania postanowienia w przedmiocie zaliczenia, ale takie postanowienie stwierdza tylko dokonane już z mocy samego prawa zaliczenie na poczet zaległości podatkowej.

Skutkiem zaliczenia zwrotu jest m.in. wygaśnięcie zobowiązania podatkowego, z tytułu którego powstała zaległość podatkowa (art. 59 § 1 pkt 4 o.p.).

Trzeba podkreślić, że powyższych uprawnień podatnika wynikających z przepisów o.p. ustawodawca w żaden sposób nie ogranicza właściwością rzeczową organu podatkowego. Skoro przepis o.p. nie przewiduje ograniczenia dotyczącego zaliczenia zwrotu podatku na poczet należności podatkowej, to sam organ podatkowy nie może takiego ograniczenia wprowadzać.

Rolą organu podatkowego jest jedynie wydanie postanowienia o charakterze deklaratoryjnym, stwierdzającego dokonane zaliczenie. Właściwość rzeczowa organów podatkowych jest sprawą technicznej organizacji pracy i w żaden sposób nie może wykluczyć skorzystanie przez podatnika z jego ustawowego uprawnienia do zaliczenia zwrotu.

Wobec braku ograniczenia zaliczania zwrotu podatku pozostającego we właściwości jednego organu na zobowiązanie podatkowe pozostające we właściwości innego organu, obowiązkiem organów jest ustalenie pomiędzy sobą odpowiedniego postępowania przy tego rodzaju zaliczeniu.

Organ we właściwości, którego pozostaje zobowiązanie podatkowe, na które zaliczany będzie zwrot podatku obowiązany jest do wydania postanowienia w przedmiocie zaliczenia zwrotu. Podatnik nie może ponosić negatywnych konsekwencji określonej organizacji aparatu skarbowego.

To rzeczą organów podatkowych jest taka organizacja pracy, aby realizacja ustawowych uprawnień była możliwa.