Jakie są skutki nie naliczenia przez jednostkę budżetową podatku VAT od sprzedaży?

Stan faktyczny

Jednostka budżetowa rozlicza swoje dochody i wydatki z budżetem państwa. Nie od wszystkich świadczonych przez siebie usług odprowadzała podatek VAT.

Zgodnie z załącznikiem nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.04.54.535) te usługi, które nie były wykonywane po to, żeby regularnie otrzymywać zysk - a jeśli zysk wystąpił to był przeznaczany przede wszystkim na poprawę jakości, dalsze realizowanie tych usług - nie podlegały do końca 2010 roku opodatkowaniu VAT (np. niektóre usługi związek z kulturą).

Od 1.01.2011 roku załącznik ten nie obowiązuje, jego przepisy zostały uchylone. Niemniej jednak, zanim to się stało jednostka budżetowa niesłusznie mogła uznać, że jej usługi spełniają kryteria przedstawione w załączniku i rozliczać tylko podatek należny od sprzedaży, odprowadzając kwotę podatku do właściwego Urzędu Skarbowego.

Od momentu uznania swojego błędu, jednostka prawidłowo rozliczała faktury, uwzględniając podatek należny od sprzedaży i naliczony przy zakupach związanych ze sprzedażą objętą podatkiem.

Jak powinna wyglądać korekta faktur VAT?

Jednostka budżetowa powinna poprawić błędne rozliczenia, na których była określona nieprawidłowa stawka VAT poprzez wystawienie faktur korygujących. Są one wystawiane w wypadku:

- podwyższenia ceny po wystawieniu faktury

- stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku

- stwierdzenia pomyłki w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Błąd, będący podstawą dokonania korekty, może być stwierdzony także za pomocą dokumentów innych w niż faktura bądź paragon fiskalny.

Fakturę korygującą wystawia tylko sprzedawca. Oznacza ją umieszczając wyraz „KOREKTA” albo „FAKTURA KORYGUJĄCA”. Oprócz oznaczenia powinna zawierać takie elementy jak:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca

- imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich

  adresy;

- numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;

- numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;

- dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty

sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym

podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem

podania daty wystawienia faktury;

3. kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.