Moment utraty przez budynek statusu pierwszego zasiedlenia w związku z jego ulepszeniem a VAT

Tak wynika z wyroku WSA w Warszawie z 22 stycznia 2018 r., III SA/Wa 758/15.

Sprawa dotyczyła spółki, która posiada wiele nieruchomości na terytorium kraju i zamierza dokonać dostawy posiadanych nieruchomości. Spółka posiada budynki i budowle lub ich części, które po ich pierwszym zasiedleniu wielokrotnie ulepszała w ten sposób, że poszczególne ulepszenia nie przekraczały poziomu 30% wartości początkowej budynku, zaś suma wszystkich ulepszeń dla danego budynku w niektórych sytuacjach przekroczyła poziom 30% wartości początkowej. Spółka wynajmuje/wydzierżawia/oddaje w użytkowanie budynki, budowle lub ich części. Niektórzy najemcy dokonują wydatków na środki trwałe będące przedmiotem wynajmu.

Polecamy: Biuletyn VAT

Polecamy: VAT 2018. Komentarz

Na tym tle spółka zapytała organ podatkowy:

1) W jakim momencie budynek traci status pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT w wyniku jego ulepszenia, a w konsekwencji nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawie o VAT?

2) Czy wydatki poniesione przez najemców, w tym przekraczające 30% wartości początkowej zabudowania, których to wydatków nie poniósł właściciel zabudowania (spółka), wpływają na ocenę pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT i na ocenę możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Prezentując własne stanowisko spółka wskazała, że dany budynek, budowla lub ich część tracą przymiot pierwszego zasiedlenia wyłącznie w sytuacji, gdy dane konkretne ulepszenie przekroczyło poziom 30% wartości początkowej budynku, przy czym za wartość początkową budynku, na potrzeby tego przepisu, należy przyjąć wartość początkową w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych na dzień rozpoczęcia tego ulepszenia (tj. obejmującą także wartość wcześniejszych ulepszeń), a zatem dokonanie dostawy tych budynków budowli lub ich części dopiero po takim ulepszeniu nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Ponadto spółka wskazała, że wydatki poniesione przez najemców, w tym przekraczające 30% wartości początkowej zabudowania, których to wydatków nie poniósł właściciel zabudowania (spółka), nie mogą wpływać na ocenę pierwszego zasiedlenia.

Organ uznał to stanowisko w zakresie określenia momentu, w jakim budynek traci status pierwszego zasiedlenia za nieprawidłowe. Organ podkreślił, że jeżeli wartość nakładów przekroczyła 30% wartości i obiekt był wydany w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem, dzierżawa) wówczas jego dostawa w okresie krótszym niż 2 lata od zdarzenia, w którym wartość ulepszeń przekroczyła 30%, nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Ponadto organ podkreślił, że wydatki poniesione przez najemców (w tym również wydatki przekraczające 30% wartości początkowej zabudowania) nie mogą stanowić u spółki wydatków na ulepszenie środka trwałego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Sprawa trafiła do WSA w Warszawie, który zawiesił postępowanie czekając na wyrok TSUE w sprawie C‑308/16 (Kozuba Premium Selection sp. z o.o.) wydany w związku z pytaniem prejudycjalnym zadanym przez NSA. Z wyroku TSUE wynika, że przepisy nie sprzeciwiają się, aby przepisy krajowe, będące przedmiotem postępowania głównego, uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 Dyrektywy 112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.

Wobec tego WSA w Warszawie zgodził się ze stanowiskiem spółki. Zdaniem sądu, z wyroku TSUE wynika, że oceniając prawo do zwolnienia od VAT należy badać jeszcze jeden warunek, a mianowicie „istotność” zmian przeprowadzonych w ramach tego ulepszenia. TSUE mówi, że mają to być istotne zmiany przeprowadzone w celu zmiany wykorzystania budynku lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. Ze względu na powyższą tezę wyroku TSUE zaskarżona interpretacja podlega uchyleniu.

Sąd rozpoznając przedmiotową sprawę podzielił również poglądy wyrażone w wyroku NSA z 23 listopada 2017 r., I FSK 312/16, w którym ww. wyrok TSUE został przez sąd uwzględniony.

Patrycja Łukasiewicz

Źródło: taxonline.pl