Strona główna » Księgowość » Poradniki » Jak przyspieszyć amortyzację

Jak przyspieszyć amortyzację

15 marca 2006, 00:00

REKLAMA

Kiedy stosować amortyzację jednorazową? Jak najkorzystniej amortyzować nowe środki trwałe? Kiedy stosować indywidualne stawki amortyzacyjne? Jak najszybciej zamortyzować firmowe komputery? Kiedy auto amortyzować według wyższej stawki? Jak amortyzować inwestycje w obcych obiektach?

SPIS TREŚCI

Zalety przyspieszenia amortyzacji

PORADY PRAWNE

W jaki sposób księgować przyspieszoną amortyzację
Jak obliczyć wysokość rezerwy na podatek odroczony
Jednorazowe odpisy amortyzacyjne
Czy prywatny komputer można zaliczyć w koszty firmy

AKTY PRAWNE

Ustawy i rozporządzenia

WYJAŚNIENIA

Czy uwzględniać 30-proc. odpis w latach amortyzacji
Czy auto wykupione po leasingu spełnia definicję używanego
Czy auta testowane amortyzować wyższą stawką
Czy ciągnik siodłowy można amortyzować metodą degresywną

Różne możliwości przyspieszenia amortyzacji

Największe korzyści mogą odnieść podatnicy kupujący fabrycznie nowy środek trwały. W takim przypadku przepisy przewidują możliwość dokonania 30-proc. odpisu już w pierwszym roku używania zakupionego urządzenia. Przykładowo, kupując w marcu 2006 roku nową obrabiarkę za 100 000 zł firma zaliczy do kosztów tego roku aż 30 000 zł z tytułu odpisu amortyzacyjnego. Co więcej, odpis wynosiłby tyle samo w przypadku dokonania zakupu pod koniec roku podatkowego. Warto pamiętać, że podstawowa stawka amortyzacyjna wynosi w tym przypadku tylko 14 proc.

Niestety 30-proc. odpisu nie można dokonać w przypadku zakupu samochodu. Ale także w tym przypadku istnieje kilka możliwości przyspieszenia amortyzacji. Po pierwsze, można dwukrotnie podwyższyć stawkę, jeśli samochód spełnia definicję używanego środka trwałego. Wystarczy, aby był użytkowany przez poprzedniego właściciela przez 6 miesięcy, co daje podstawę stosowania podwyższonej 40-proc. stawki zamiast wynikającej z wykazu, czyli 20-proc. Jeśli firma kupuje nowy samochód, to warto sprawdzić, czy jest to pojazd ciężarowy w rozumieniu ustaw o podatkach dochodowych. Jeśli tak, to można zastosować degresywną metodę amortyzacji, która także znacznie skraca okres dokonywania odpisów.

Kolejna możliwość skrócenia amortyzacji dotyczy maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych poddanych szybkiemu postępowi technicznemu. W takim przypadku stawkę z wykazu można podwyższyć nawet dwukrotnie. Przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.

Indywidualną stawkę można także przyjąć w przypadku inwestycji w obcych obiektach. Przykładowo chodzi o sytuację, gdy podatnik dokonuje przebudowy budynku eksploatowanego na podstawie umowy najmu. W takim przypadku okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Warto pamiętać, że jeśli wcześniej podatnik zaprzestanie używania lokalu (np. z powodu upływu terminu umowy), to pozostałej części wartości początkowej nie będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Możliwość wyboru metod i stawek

Przepisy podatkowe dotyczące amortyzacji pozostawiają firmom możliwość wyboru stosowanych metod i stawek. Warto z nich korzystać, ponieważ dzięki przyjęciu najkorzystniejszych rozwiązań można znacznie skrócić czas amortyzacji. A to oznacza, że cała wartość początkowa środka trwałego zostanie zaliczona do kosztów szybciej niż gdyby firma stosowała amortyzację liniową przy zastosowaniu stawki z wykazu.

Regulacje dotyczące amortyzacji zawarte są w art. 22a – 22o ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm. – dalej ustawa o PIT) oraz art. 16a – 16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zawierają one analogiczne rozwiązania. Różnice wynikają jedynie z odmiennych zasad opodatkowania osób fizycznych i prawnych (np. z faktu, że osoby fizyczne są podatnikami podatku od spadków i darowizn).

Kiedy można stosować jednorazową amortyzację

Najprostsza sytuacja występuje w przypadku zakupu składników majątku o wartości początkowej nieprzekraczającej 3500 zł. W takim przypadku podatnicy mają do wyboru trzy sposoby postępowania. Po pierwsze, mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych. W takim wypadku poniesione wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania składników majątku do używania. Po drugie, możliwe jest dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej albo w miesiącu następnym. Jest też trzecia możliwość. Podatnik ma prawo dokonywać amortyzacji na zasadach ogólnych.

Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

WAŻNE

Podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Od kiedy rozpocząć naliczanie amortyzacji

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji. Zakończenie naliczania amortyzacji następuje w miesiącu, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową lub w którym środek trwały postawiono w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Amortyzacja liniowa to podstawowa metoda, którą mogą przyjąć podatnicy. Co do zasady, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie będącym załącznikiem do ustawy o PIT lub ustawy o CIT. Jednak w pewnych przypadkach podatnicy mogą podane w wykazie stawki podwyższać.

Amortyzacji podlegają również niezależnie od przewidywanego okresu używania:

• przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych,

• budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

• składniki majątku niestanowiące własności podatnika, ale spełniające pozostałe przesłanki do uznania ich za środki trwałe, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy leasingu finansowego.

Kiedy można przyspieszyć amortyzację budynków

Zgodnie z art. 22i ustawy o PIT oraz odpowiadającym mu co do treści art. 16i ustawy o CIT dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych, stawkę wynikającą z wykazu można podwyższyć przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,2. Za pogorszone warunki używania budynków i budowli uważa się używanie tych środków trwałych pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu. Jako przykład tego rodzaju budowli można podać kompostownię. Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu w wyjaśnieniu z 22 lipca 2005 r. nr ZD/406-92/CIT/05 potwierdził, że amortyzacja linii technologicznej, w skład której wchodzą: budynek pasteryzatorni (KŚT – 101), wiata do produkcji kompostu zielonego (KŚT – 104), place służące do mieszania kompostu i drogi, jako ciągi komunikacyjne, służące do przemieszczania kompostu pomiędzy poszczególnymi fazami produkcji (KŚT-220) może zostać przyspieszona przy zastosowaniu współczynnika 1,2. W opinii urzędu, w takim przypadku spełnione zostały przesłanki uzasadniające dokonanie stosownego podwyższenia stawek amortyzacyjnych, albowiem środki trwałe wchodzące w skład tzw. kompostowni używane są pod ciągłym działaniem par wodnych, nagłych zmian temperatur, szkodliwych środków chemicznych, które wydzielając się w procesie produkcji kompostu powodują przyspieszenie zużycia wskazanego obiektu.

SZCZEGÓŁOWY PODZIAŁ ŚRODKÓW TRWAŁYCH

Grupa 0 – Grunty

Grupa 1 – Budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego

Grupa 2 – Obiekty inżynierii lądowej i wodnej

Grupa 3 – Kotły i maszyny energetyczne

Grupa 4 – Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania

Grupa 5 – Specjalistyczne maszyny, urządzenia i aparaty

Grupa 6 – Urządzenia techniczne

Grupa 7 – Środki transportu

Grupa 8 – Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie

Grupa 9 – Inwentarz żywy

W sytuacji gdy budynki lub budowle użytkowane są w warunkach złych, stawka może zostać podwyższona przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4. Ustawy o podatkach dochodowych precyzują, że za złe warunki używania budynków i budowli uważa się używanie tych środków trwałych pod wpływem niszczących środków chemicznych, a zwłaszcza gdy służą one produkcji, wytwarzaniu lub przechowywaniu żrących środków chemicznych. Dotyczy to również przypadków silnego działania na budynek lub budowlę niszczących środków chemicznych rozproszonych w atmosferze, wodzie lub wydzielających się w postaci oparów, których źródłem są inne obiekty znajdujące się w pobliżu.

WAŻNE

Podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Z możliwości tej warto skorzystać, jeśli firma kilka lat z rzędu ponosi straty.

W razie wystąpienia bądź ustania opisanych warunków uzasadniających podwyższenie stawek dla nieruchomości, ulegają one podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Jak wybrać najkorzystniejsze zasady amortyzacji samochodu

4 KROKI

1. Sprawdź, czy samochód spełnia definicję samochodu używanego. Jeśli przed zakupem był eksploatowany przez co najmniej pół roku, to możliwa jest amortyzacja przy zastosowaniu stawki 40 proc. Czyli cała wartość samochodu zostanie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w dwa i pół roku. Warto podkreślić, że dotyczy to tylko samochodów osobowych.

2. Ustal, czy samochód nie spełnia kryteriów ulepszonego środka trwałego. W praktyce takie przypadki występują rzadko. Konieczne jest w tym celu poniesienie wydatków przed wprowadzeniem do ewidencji w wysokości co najmniej 20 proc. wartości początkowej. Jeśli jednak samochód spełnia te warunki, to można go amortyzować metodą liniową przy zastosowaniu stawki 40 proc.

3. Sprawdź, czy samochód spełnia definicję samochodu ciężarowego. W przypadku spełnienia zawartych w niej warunków możliwa jest amortyzacja degresywna. Co do zasady, podstawową stawkę, czyli 20 proc., można podwyższyć przy zastosowaniu współczynnika 2. Jednak w przypadku używania samochodu w zakładzie podatnika położonym na terenie gminy o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym albo w gminie zagrożonej recesją i degradacją społeczną stawka może zostać podwyższona przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 3.

4. Jeśli samochód nie spełnia żadnego z przedstawionych wcześniej warunków (np. jest to nowy samochód osobowy), to amortyzację należy naliczać metodą liniową przy zastosowaniu stawki 20 proc.

Jak amortyzować środki trwałe intensywnie

Kolejna możliwość przyspieszenia amortyzacji dotyczy maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej. W tym przypadku podatnik ma możliwość podwyższyć podstawową stawkę amortyzacyjną przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4. Przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej rozumie się te obiekty, które używane są:

• w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym,

• w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

Podobnych wytycznych nie odnajduje w regulacjach ustawy o rachunkowości. Wskazano w niej bowiem tylko ogólne zasady, jakimi powinna kierować się jednostka przy ustalaniu wielkości dokonywanych odpisów amortyzacyjnych. W art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości wskazano, że przy ustalaniu okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej uwzględnia się okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego, na określenie którego wpływają w szczególności:

• liczba zmian, na których pracuje środek trwały,

• tempo postępu techniczno-ekonomicznego,

• wydajność środka trwałego mierzona liczbą godzin jego pracy lub liczbą wytworzonych produktów albo innym właściwym miernikiem,

• prawne lub inne ograniczenia czasu używania środka trwałego,

• przewidywana przy likwidacji cena sprzedaży netto istotnej pozostałości środka trwałego.

Nie odnajdujemy w niej również upoważnienia, do stosowania dla celów rachunkowych, przepisów podatkowych. Zapis taki znajdował się w ustawie o rachunkowości, jednakże w 2002 roku został zniesiony. Oznacza to, że amortyzacja dla celów bilansowych powinna rządzić się własnymi wytycznymi, które mogą, lecz nie muszą, pokrywać się z zasadami podatkowymi.

Powstała różnica pomiędzy wartością amortyzacji dla celów bilansowych i podatkowych rodzi konieczność ustalenia – dla celów bilansowych – odroczonego podatku dochodowego. Regulacje w tym zakresie znajdują się w art. 37 ustawy o rachunkowości. W związku z przejściowymi różnicami między wykazywaną w księgach rachunkowych wartością aktywów i pasywów a ich wartością podatkową jednostka tworzy rezerwę i ustala aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego.

Różnica między kosztami podatkowymi a bilansowymi wynikająca z przyśpieszonej amortyzacji (np. 30-proc. odpis od fabrycznie nowych środków trwałych) ma charakter przejściowy. Wynika to z faktu, że suma odpisów amortyzacyjnych w całym okresie amortyzacji w obu przypadkach jest taka sama. Niezbędne jest zatem ustalenie aktywów lub rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego. W tym konkretnym przypadku wartość bilansowa składnika majątku będzie wyższa od jego wartości podatkowej (wyższa jest bowiem amortyzacja podatkowa), a zatem wystąpi konieczność ustalenia i zaprezentowania w sprawozdaniu finansowym rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego. Rezerwa ta będzie stanowiła 19 proc. (obowiązująca stawka podatkowa) różnicy pomiędzy wartością bilansową a podatkową. Najlepiej zaprezentować to na przykładzie:

• Wartość początkowa składnika majątku – 10 000 zł

• Amortyzacja podatkowa (30 proc.) – 3000 zł

• Amortyzacja bilansowa (20 proc.) – 2000 zł

• Wartość podatkowa składnika majątku – 7000 zł

• Wartość bilansowa składnika majątku – 6000 zł

• Różnica przejściowa dodatnia – 1000 zł

• Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego (19 proc.) – 190 zł

Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego wykazywana jest w pasywach bilansu, w pozycji „Rezerwy na zobowiązania”, oraz obniża wielkość zysku netto powiększając wielkość kwoty wykazywanej w podatku dochodowym.

Przepisy ustawy o rachunkowości nie określają kwoty, do wysokości której można dokonywać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych. Kwestię tę reguluje art. 32 ust. 6 ustawy o rachunkowości, który mówi, że dla środków trwałych o niskiej jednostkowej wartości początkowej można ustalać odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe w sposób uproszczony, przez dokonywanie zbiorczych odpisów dla grup środków zbliżonych rodzajem i przeznaczeniem lub jednorazowo odpisując wartość tego rodzaju środków trwałych.

Brak jest zatem wskazania, jaka jest owa „niska jednostkowa wartość” – w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości. Oznacza to, że to w gestii kierownika jednostki pozostaje ustalenie tej kwoty. Jej wartość, co do zasady, powinna być inna w małej jednostce i inna w dużym zakładzie produkcyjnym, gdyż inna kwota jest niska w małym podmiocie, a inna w dużym zakładzie.

Jak pokazuje praktyka, większość polskich podmiotów przyjmuje „niską wartość jednostkową” na poziomie 3500 zł. Ma to na celu ułatwienie rozliczeń podatkowych. Nie jest to oczywiście zabronione, ale należy pamiętać, że nie w każdym przypadku odda to rzeczywistą niską wartość rozumianą przez pryzmat ustawy o rachunkowości.

Tak

Możliwe jest wprowadzenie do ewidencji środków trwałych dotychczas używany do celów prywatnych komputer. Niezbędne jest jednak zachowanie pewnych warunków:

• komputer wcześniej nie został zaliczony do kosztów uzyskania podatnika np. w ramach odliczeń przysługujących osobie fizycznej,

• możliwe jest ustalenie dla danego składnika majątku wiarygodnej wartości początkowej, która odpowiada jego wartości rynkowej.

Podczas kontroli podatkowej możemy zostać poproszeni o udokumentowanie, że wartość i po jakiej został wprowadzony składnik majątku do ewidencji, odpowiada wartości rynkowej. W przypadku komputera wymaga to posiadania informacji o cenach takich samych lub podobnych urządzeń, jakie były dostępne na rynku w czasie przyjmowania go do ewidencji.

Moim zdaniem – choć zdanie organów skarbowych może być inne – w przypadku komputera wystarczy odpowiednie oświadczenie.

W przypadku wprowadzenia do ewidencji dotychczas prywatnych środków trwałych, obowiązują je takie same zasady jak nabytych. Oznacza to, że może zostać on jednorazowo odpisany w koszty, jeżeli wartość początkowa nie przekracza 3500 zł. Możliwe jest także podwyższenie stawki amortyzacyjnej przy zastosowaniu współczynnika 2. W przypadku komputerów jest to uzasadnione zaliczeniem tych składników majątku przez ustawodawcę do podlegających szybkiemu postępowi technicznemu. Artykuł 16i ust 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie art. 22i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) stanowi, że podatnicy mogą podane w wykazie stawki amortyzacyjne podwyższać dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2. Przez maszyny i urządzenia zakwalifikowane jako poddane szybkiemu postępowi technicznemu rozumie się maszyny, aparaturę i urządzenia, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające złożone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną. Wobec powyższego składniki majątku, dla których chcemy zastosować podwyższoną stawkę amortyzacyjną, muszą spełnić określone warunki. Komputery zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych zaliczone są do grupy 4 oraz zgodnie z art. 16i, ust 2 pkt 3 spełniają wymogi stawiane przez ustawodawcę dla celów kwalifikacji ich jako urządzeń, dla których można zastosować podwyższony współczynnik amortyzacji.

Podwyższenia stawek dla środków trwałych, bądź rezygnacji z ich stosowania, podatnicy mogą dokonać począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

- ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.),

- ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.)

- ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.)

- rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. nr 112, 1317 z późn. zm.)

Nie
W takim przypadku drugi rok amortyzacji jest jednocześnie pierwszym rokiem amortyzacji metodą degresywną. Podatnicy obowiązani są do dokonywania amortyzacji od wartości początkowej, a więc bez pomniejszenia jej o odpisy amortyzacyjne dokonane w pierwszym roku podatkowym, czyli w pierwszym roku ich amortyzacji. Premia w postaci preferencyjnego odpisu amortyzacyjnego dokonanego w pierwszym roku amortyzowania danego składnika majątku nie jest uwzględniana do obliczania odpisu metodą degresywną. Oznacza to, że nie pomniejsza ona wartości początkowej składnika majątku.

REKLAMA

Autopromocja

Komplet Podatki 2025 - wiedza dla księgowych i biur rachunkowych

Sygnaliści w biurze rachunkowym. Wzory dokumentów

Wyjaśnienie z 21 października 2004 r. Urzędu Skarbowego w Suwałkach nr US. III. 415/36/04

Tak

Artykuł 16j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT stanowi, iż podatnicy mogą ustalić indywidualne stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Zgodnie z powołanym przepisem okres amortyzacji dla środków transportu nie może być krótszy niż 30 miesięcy.

Środki trwałe uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy.

Oznacza to, że jeżeli spółka wykorzystywała przedmiot leasingu w okresie trwania umowy leasingu, wówczas zachodzą okoliczności uzasadniające zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Wyjaśnienie z 17 października 2004 r. Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nr 1MUS/1471/DPD1/423/195/04/EC

Nie

Podatnik może zastosować podwyższoną lub indywidualną stawkę amortyzacyjną, jeżeli są spełnione warunki przewidziane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik powinien dokonać oceny, czy w danej sytuacji warunki te będą spełnione.

Aby skorzystać z możliwości ustalenia indywidualnej stawki do amortyzacji posiadanych pojazdów, spółka powinna udowodnić, zgodnie z art. 16j ust. 2 pkt 1, że pojazdy te były wykorzystywane przed ich nabyciem przez okres co najmniej 6 miesięcy. W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, samochody te są używane w okresie od 6 do 11 miesięcy, ale już po ich nabyciu przez spółkę. Dopiero po tym okresie spółka zamierza przyjąć te pojazdy do ewidencji środków trwałych.

Tymczasem, jak stanowi art. 16d ust. 2, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c (środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne), wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

W związku z powyższym, naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie podziela stanowiska spółki, że przyjęte do ewidencji środków trwałych samochody, użytkowane poprzednio przez okres od 6 do 11 miesięcy w celach testowych i demonstracyjnych, należy uznać na podstawie art. 16j ust. 2 pkt 1 za używane środki trwałe.

Wyjaśnienie z 16 czerwca 2005 r. Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nr 1472/ROP1/420-147-134/05/AJ

Tak

Według art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3 – 6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych – od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna stopa amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu stawek z wykazu stawek amortyzacyjnych, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych z zastosowaniem zasad przewidzianych w art. 22i ustawy.

Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiący załącznik nr 1 do wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym przyporządkowuje poszczególnym środkom trwałym stawki amortyzacyjne.

Ciągniki posiadające symbol 746 mieszczą się w grupie 7 podgrupie 74 rodzaju 746 i podlegają amortyzacji według stawki 14 proc.

Ponieważ ciągnik stanowi środek transportu, spełniony zostaje warunek zawarty w art. 22k ust. 1, w którym przewidziano możliwość skorzystania z powyższej metody amortyzacji dla środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych.

Wyjaśnienie z 26 kwietnia 2005 r. Urzędu Skarbowego w Pile (nr DD/415/678/14/05)