31 marca mija termin złożenia zeznania rocznego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym.
Standardowym formularzem składanym w urzędzie skarbowym przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych jest zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) CIT-8. Poza deklaracją podatkową podatnicy powinni złożyć również inne dokumenty. I tak podatnicy, którzy zgodnie z ustawą o rachunkowości zobowiązani są do sporządzenia sprawozdania finansowego, mają obowiązek przekazać to sprawozdanie do urzędu skarbowego w terminie 10 dni od daty jego zatwierdzenia. Jeśli sprawozdanie finansowe obowiązkowo podlega badaniu przez biegłego rewidenta, istnieje obowiązek załączenia do sprawozdania finansowego opinii i raportu z badania. Podatnicy prowadzący działalność w formie spółki są również zobowiązani przekazać odpis uchwały zgromadzenia wspólników lub udziałowców zatwierdzającej sprawozdanie finansowe.
Zgodnie z ustawą o rachunkowości sprawozdanie finansowe składa się z bilansu, rachunku zysków i strat oraz informacji dodatkowej sporządzonych zgodnie z wymogami stawianymi przez tę ustawę. W przypadku podatników, których sprawozdania podlegają badaniu przez biegłego rewidenta, konieczne jest również sporządzenie sprawozdania z przepływu środków pieniężnych.
Podatnicy, którzy prowadzą działalność na terenie kilku gmin, mają obowiązek złożyć do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego informację niezbędną do ustalenia należnych jednostkom samorządu terytorialnego dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych CIT-ST wraz z informacją o zakładach (oddziałach) – CIT-ST/A. Podatnicy od 2004 roku nie muszą już dokonywać kalkulacji udziałów w podatku poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego. Rozliczenia dokonuje naczelnik urzędu skarbowego na podstawie danych zawartych w przesłanej przez podatnika informacji.
Obowiązek złożenia takiej informacji ciąży również na podatkowej grupie kapitałowej. Informacje wraz z zeznaniem rocznym złoży spółka reprezentująca podatkową grupę kapitałową.
Nie wszyscy jednak podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mają obowiązek składać zeznanie roczne o osiągniętych dochodach czy poniesionej stracie. Obowiązku takiego nie mają co do zasady podmioty w pełni zwolnione z podatku dochodowego na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dotyczy to między innymi jednostek budżetowych, funduszy inwestycyjnych i emerytalnych utworzonych i działających na podstawie odrębnych przepisów. Warto jednak podkreślić, że gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych korzystające ze zwolnienia również zobowiązane są do złożenia zeznania rocznego.
Obowiązku złożenia zeznania rocznego nie mają również kościelne osoby prawne w zakresie dochodów z niegospodarczej działalności statutowej oraz Polski Związek Działkowców zwolniony z podatku dochodowego w zakresie działalności statutowej na podstawie ustawy o pracowniczych ogrodach działkowych.
NA CO UWAŻAĆ PRZY WYPEŁNIANIU ZEZNANIA CIT
Wypełniając zeznanie roczne, podatnik powinien podać informacje, czy był zobowiązany do sporządzenia dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi i podmiotami z siedzibą na terenie lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową. Dlatego też podatnik powinien dokonać analizy transakcji za cały 2005 rok i sprawdzić, czy w jego przypadku nie powstał obowiązek sporządzenia takiej dokumentacji. Na żądanie organu podatkowego podatnik zobowiązany jest przedstawić dokumentację w ciągu siedmiu dni. To bardzo krótki okres. Dlatego lepiej na bieżąco, zaraz po zamknięciu roku podatkowego, przygotować wymaganą dokumentację, aby uniknąć negatywnych skutków podatkowych w przyszłości.
Termin złożenia zeznania
Z artykułu 27 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wynika, że zeznanie o wysokości uzyskanego w roku podatkowym dochodu lub poniesionej straty powinno być złożone do urzędu skarbowego do końca trzeciego miesiąca następującego po roku podatkowym, za który jest ono składane. W tym samym terminie podatnik obowiązany jest wpłacić na rachunek urzędu skarbowego wynikający z zeznania należny podatek dochodowy, a gdy w ciągu roku podatkowego wpłacał na poczet podatku zaliczki – wpłacić różnicę między kwotą należnego podatku a kwotą wpłaconych w ciągu roku podatkowego zaliczek na poczet tego podatku. Oczywiście stanie się tak tylko wtedy, gdy podatek wykazany w zeznaniu jest wyższy od sumy wpłaconych w ciągu roku zaliczek.
W przypadku podatników, dla których rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, termin złożenia zeznania za rok podatkowy zakończony 31 grudnia 2005 r. upływa w piątek 31 marca 2006 r. Podatnicy, dla których rok podatkowy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym, muszą zastosować się do ogólnej zasady, w myśl której termin ten upływa z końcem trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po tym, za który składane jest zeznanie.
ROK PODATKOWY
Dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy. Od zasady tej przewidziane zostały jednak wyjątki. Podatnik może w statucie albo w umowie spółki postanowić inaczej. Wtedy rokiem podatkowym jest okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych. Podatnik musi jednak o swojej decyzji poinformować naczelnika urzędu skarbowego.
Inne zasady ustalania roku podatkowego obowiązują podatników rozpoczynających działalność. W takim przypadku pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych.
W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność.
W razie zmiany roku podatkowego, za pierwszy po zmianie rok podatkowy uważa się okres od pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe.
Kto musi złożyć zeznanie
Podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych są osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji, a także jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek cywilnych, jawnych, partnerskich, komandytowych, komandytowo-akcyjnych. Podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych są także grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mające osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych (tzw. podatkowe grupy kapitałowe).
Podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Jeśli natomiast nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium naszego kraju.
Obowiązek składania zeznań ciąży na wszystkich podatnikach z wyjątkiem podatników zwolnionych z podatku.
Kiedy nie trzeba wypełniać zeznania
Niektóre podmioty podlegające przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mają obowiązku składania zeznania rocznego. Są to podmioty wymienione w art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Znalazły się tam Skarb Państwa, Narodowy Bank Polski, jednostki budżetowe, fundusze celowe, o których mowa w ustawie o finansach publicznych (chyba że przepisy ustaw powołujących te fundusze stanowią inaczej), przedsiębiorstwa międzynarodowe i inne jednostki gospodarcze utworzone przez organ administracji państwowej wspólnie z innymi państwami na podstawie porozumienia lub umowy, chyba że porozumienia te lub umowy stanowią inaczej; jednostki samorządu terytorialnego w zakresie dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Agencja Rynku Rolnego, fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusze emerytalne utworzone na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Agencja Nieruchomości Rolnych.
Warto jednak podkreślić, że zwolnienie z opodatkowania jednostek budżetowych nie dotyczy gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych. Ale i tu znalazły się wyjątki wśród których ustawodawca wymienia gospodarstwa pomocnicze tworzone przy szkołach, przedszkolach, zespołach ekonomiczno-administracyjnych szkół, ochotniczych hufcach pracy, jednostkach: wojskowych, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, organizacyjnych Służby Więziennej, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej, zakładach dla nieletnich, internatach, zakładach opiekuńczo-wychowawczych, zakładach opieki zdrowotnej, zakładach pomocy społecznej i parkach narodowych, jeżeli środki z tego zwolnienia zostaną przekazane na zwiększenie środków obrotowych gospodarstw pomocniczych lub finansowanie inwestycji jednostki budżetowej w zakresie inwestycji dla gospodarstwa pomocniczego tej jednostki.
Obowiązku składania zeznania rocznego nie mają także podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) ustawy o CIT. Zwolnienie to dotyczy dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej. Tym samym kościelne osoby prawne nie mają obowiązku składania zeznania podatkowego.
Obowiązku tego nie będą miały również podmioty określone w przepisach ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Chodzi tu o przepisy ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz.U. nr 169, poz. 1419). Z art. 16 tej ustawy wynika, że Polski Związek Działkowców z tytułu prowadzenia działalności statutowej, a jego członkowie z tytułu użytkowania działek w rodzinnych ogrodach działkowych, zwolnieni są od podatków i opłat (administracyjnych, skarbowych), z tym że z podatku od nieruchomości i podatku rolnego na zasadach określonych w odrębnych ustawach.
WAŻNE
Obowiązek składania zeznania rocznego ciąży na wszystkich podatnikach z wyjątkiem podmiotów wymienionych w ustawie, które zwolnione są z podatku.
Jaki wybrać formularz
Podatnicy zobowiązani do złożenia zeznania podatkowego powinni najpierw pobrać odpowiedni formularz albo bezpośrednio w urzędzie skarbowym, albo wydrukować go ze stron internetowych Ministerstwa Finansów (www.mf.gov.pl). Podatnicy powinni też pamiętać, że często sam formularz CIT-8 nie wystarczy. Potrzebne będą jeszcze załączniki. Są to:
• CIT-S – informacja o wysokości dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
• CIT-8/O – informacja o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych od podatku.
Gdzie wpisać dane identyfikacyjne
W formularzu CIT-8 podatnik wpisuje w poz. 1 swój NIP. Następnie podatnik określa rok podatkowy, za który składane jest zeznanie. Robi to w poz. 4 i 5. W rubrykach tych należy wskazać, od kiedy (poz. 4), do kiedy (poz. 5) trwał rok podatkowy podatnika składającego zeznanie. W każdej z tych pozycji należy podać dzień, miesiąc i rok wyznaczające początek i koniec roku podatkowego przyjętego przez podatnika składającego zeznanie CIT-8.
Następnie podatnik wypełnia część A formularza CIT-8. W tej części podatnik określa urząd skarbowy, do którego adresowane jest zeznanie o wysokości osiągniętego przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych dochodu (poniesionej straty). Wskazuje też cel złożenia zeznania – a więc czy składa zeznanie (kwadrat nr 1), czy może korektę (kwadrat nr 2).
Kolejna część, jaką wypełnia podatnik, to część B. Tu podaje swoje dane identyfikacyjne takie jak pełna nazwa oraz adres siedziby, w tym kraj, województwo, powiat, gminę, ulicę, numer domu, numer lokalu, miejscowość, kod pocztowy, pocztę. W części B podatnik informuje również o tym, czy korzystał z określonych zwolnień i czy był zobowiązany do przygotowania wymaganej przepisami dokumentacji.
W formularzu CIT-8 podatnik zamieszcza też informację o liczbie i rodzaju składanych wraz z zeznaniem załączników. Dane te podaje się w części C. (poz. 21-24). Podatnik informuje tu o tym, czy składa załączniki: CIT-ST, CIT-S, CIT-8/O, CIT-D oraz sprawozdanie finansowe i dokumenty, o których mowa w art. 27 ust. 2 ustawy (czyli sprawozdanie wraz z opinią i raportem podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych).
Podatnicy obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego przekazują do urzędu skarbowego sprawozdanie wraz z opinią i raportem podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych, w terminie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego, a spółki – także odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe.
Jak ustalić dochód i stratę
To, jaki dochód podatnik uzyskał albo jaką poniósł stratę, ustala się w części D CIT-8 w poz. 25-35.
Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód niezależnie od rodzaju źródeł przychodów, z jakich został osiągnięty. Wyjątkowo przedmiotem opodatkowania będzie przychód. Będzie tak w przypadku przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, dochodów z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, które podlegają opodatkowaniu w sposób zryczałtowany.
Dochodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych jest osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania.
Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:
• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,
• przychodów wymienionych w art. 21 i 22,
• kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, a także przychodów wymienionych w art. 21 i 22, czyli m.in. z odsetek, z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, reklamowych, a także przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Polski,
• strat przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych – w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, z wyjątkiem przekształcenia spółki kapitałowej w inną spółkę kapitałową,
• strat przedsiębiorstw państwowych przejmowanych lub nabywanych na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.
W części D zeznania podatnik powinien zatem wykazać uzyskane przychody, koszty uzyskania przychodów, a w poz. 31 – dochód (ewentualnie stratę – w poz. 32).
Strata z lat ubiegłych
Podatnicy, wypełniając zeznanie CIT-8, mogą również odliczyć straty. O wysokość straty poniesionej w roku podatkowym obniża się dochód w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50 proc. kwoty straty.
W części B. 2 załącznika CIT-8/O należy wykazać podlegające odliczeniu straty z lat ubiegłych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych definiuje stratę podatkową podobnie jak ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stratą jest osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka kosztów uzyskania przychodów nad sumą przychodów. Ponieważ jednak ustawa nie wyszczególnia źródeł przychodów, przy ustalaniu straty bierze się pod uwagę wszystkie przychody i koszty ich uzyskania, z wyjątkiem przychodów opodatkowanych według odrębnych stawek, niepodlegających opodatkowaniu i wolnych od podatku oraz kosztów uzyskania takich przychodów. Odrębne zasady ustalania straty zostały określone dla podatkowych grup kapitałowych. Dochodem podlegającym opodatkowaniu w podatkowej grupie kapitałowej jest nadwyżka dochodów spółek przynoszących dochód nad sumą strat spółek przynoszących stratę – różnica będąca liczbą ujemną stanowi stratę grupy.
Straty wykazane w zeznaniach z lat ubiegłych należy wykazać w załączniku CIT-8/O, podając rok poniesienia straty, kwotę straty, kwotę straty odliczonej w latach poprzednich oraz kwotę straty do odliczenia w roku bieżącym.
Dochody wolne od podatku
W następnych pozycjach CIT-8 wykazywane są dochody wolne i odliczenia od dochodu. Służą do tego pozycje od 35 do 39. Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych korzystający z ulg i odliczeń podatkowych, wypełniając swoje zeznanie roczne, muszą dodatkowo wypełnić załącznik CIT-8/O. Jest to informacja o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych. Formularz ten należy wypełnić razem z zeznaniem rocznym. Odliczenia wykazane w załączniku CIT-8/O przenosi się do zeznania rocznego. W pierwszym wierszu w części E.1 podatnicy wpisują wysokość dochodów wolnych od podatku.
Gdzie wykazać odliczenia
Podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może dokonać odliczeń od dochodu. Wykazuje się je w części B formularza CIT-8/O. Z ulgi skorzystać mogą te osoby prawne, które dokonały darowizn na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. nr 96, poz. 873).
Podstawę opodatkowania stanowi dochód po odliczeniu:
1) darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych określonych w tej ustawie – łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10 proc. dochodu.
Znalazły się tam m. in. darowizny na rzecz działalności charytatywnej, ochrony i promocji zdrowia, działania na rzecz osób niepełnosprawnych, upowszechniania i ochrony praw kobiet oraz działalność na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn, działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości, działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych, nauki, edukacji, oświaty i wychowania, a także krajoznawstwa oraz wypoczynku dzieci i młodzieży, kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i tradycji.
Darowizny te powinny zostać przekazane organizacjom, o których mowa w art. 2 i 3 tej ustawy, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych określonych w tej ustawie.
Odliczenia od dochodu wykazywane w załączniku CIT-8/O należy przenieść do poz. 37 CIT-8. W następnej poz. 38 wpisywane są odliczenia z tytułu wydatków inwestycyjnych. Potem w poz. 39 podatnik musi podsumować dochody (przychody) wolne i odliczenia.
Podatnik powinien wypełnić też część E.2. To miejsce gdzie trzeba wpisać kwoty zwiększające podstawę opodatkowania, ewentualnie zmniejszające stratę. W części tej w poz. 40 podatnik wpisuje kwotę odliczonych w poprzednich latach wydatków inwestycyjnych w związku z utrata prawa do odliczeń, a w poz. 41 kwotę zwolnionych od podatków dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej – w związku z utratą prawa do zwolnienia. Na koniec w poz. 42 trzeba wpisać razem kwotę zwiększającą podstawę opodatkowania, ewentualnie zmniejszającą stratę.
W kolejnych pozycjach podatnik odpowiednio wpisuje podstawę opodatkowania (poz. 43) oraz ewentualną stratę, jeśli taka miała miejsce (poz. 44).
WAŻNE
Wypełniony formularz podatnik dostarcza do urzędu skarbowego osobiście lub za pośrednictwem poczty. Jeśli składamy zeznanie osobiście w urzędzie, należy poprosić o potwierdzenie złożenia zeznania, najlepiej na jego kserokopii. Jeśli zeznanie wysyłamy pocztą, za datę jego złożenia uważana jest data widniejąca na stemplu pocztowym.
TRZEBA USTALIĆ WYSOKOŚĆ DOCHODÓW
Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych powinni ustalić, jakiego rodzaju przychody osiągnęli ze źródeł przychodów położonych za granicą. Dotyczy to m.in. przychodów z udzielonej licencji czy odsetek od udzielonych pożyczek. Co do zasady przychody te łączy się z przychodami osiągniętymi z działalności gospodarczej w Polsce. Podatnik powinien zatem ustalić, w stosunku do jakich przychodów pobrano za granicą podatek i czy posiada dokumenty potwierdzające fakt pobrania podatku i jego kwotę. Informacje te będą potrzebne do ustalenia kwoty podlegającej odliczeniu od podatku zapłaconego w Polsce.
Jak obliczyć podatek
Zanim podatnik obliczy podatek, musi ustalić podstawę opodatkowania. Służy do tego omówiona już część E.3 formularza CIT-8. W poz. 43 podatnik wpisuje zaokrągloną do pełnego złotego kwotę stanowiącą podstawę opodatkowania.
Podstawą tą jest dochód podatnika obliczony w poz. 31 pomniejszony o odliczenia od dochodu (poz. 37) i powiększony o kwoty zwiększające podstawę opodatkowania oraz zmniejszające stratę. Od tak obliczonej podstawy trzeba wyliczyć podatek.
Podatek dochodowy od osób prawnych wylicza się według stałej stawki, która wynosi 19 proc.
Należny podatek pomniejsza się o kwoty przysługujących zwolnień, zaniechań, obniżek i odliczeń od podatku, które wykazuje się w informacji CIT-8/O. W załączniku wykazujemy odliczenia od podatku na podstawie art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. CIT-8/O wypełniają też podatnicy korzystający z ulgi zawartej w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Podatek dochodowy od dochodów z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 2, ustala się w wysokości 19 proc. uzyskanego przychodu.
Na mocy tego przepisu podatnik może kwotę podatku uiszczonego od otrzymanych dywidend i innych przychodów z tytułu udziałów w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Polski odliczyć od kwoty podatku obliczonego.
Kwotę podatku uiszczonego od otrzymanych dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odlicza się od kwoty podatku obliczonego zgodnie z art. 19.
Następna czynność to określenie wysokości zobowiązania podatkowego. Należy to zrobić w części G formularza CIT-8. W poz. 51 wpisujemy kwotę należnych zaliczek za rok podatkowy, w poz. 52 – różnicę pomiędzy podatkiem należnym a suma należnych zaliczek za rok podatkowy i wreszcie w poz. 53 – różnice pomiędzy sumą należnych zaliczek za rok podatkowy a podatkiem należnym.
W kolejnej części H podatnik wylicza kwotę, którą musi dopłacić w urzędzie skarbowym albo kwotę, którą może odzyskać jako nadpłatę.
Potem podatnik wypełnia część I. Tutaj pierwsza pozycja (57) służy do wykazania dochodu wydatkowanego w ostatnim miesiącu roku podatkowego (czyli grudniu 2005 roku) na cele inne niż określone w art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przepisie tym jest mowa o zwolnieniu dla podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne określone cele. Zwolnienie znajdzie zastosowanie, jeśli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.
Następnie w poz. 58 podatnik wpisuje podatek należny obliczony według stawki 19 proc. Potem w poz. 59 podatnik wpisuje kwotę podatku przypadającą do zapłaty za ostatni miesiąc roku podatkowego. Wpisywana jest tu kwota podatku naliczona na podstawie art. 37 ust. 4 i 5 oraz zgodnie z art. 39 ust. 4 ustawy. Ze wspomnianych przepisów wynika, że w razie przeniesienia, przed upływem pięciu lat od dnia nabycia, własności lub zmiany choćby w części przeznaczenia nabytych środków trwałych, podatnicy tracą prawo do zwolnienia i są obowiązani do zapłacenia różnicy podatku obliczonego proporcjonalnie do liczby pełnych miesięcy okresu pięcioletniego, w którym środek trwały nie był wykorzystywany przez podatnika. Nie dotyczy to jednak przeniesienia własności w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych podatników, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów, z których wynika, że podmiot powstały z przekształcenia, podziału albo łączenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki podmiotu przekształconego, dzielonego lub łączonego.
Ostatnia pozycja w tej części to miejsce, gdzie wykazywane są odsetki naliczone od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku, do dnia w którym okres ich używania przekroczył rok lub do dnia zaliczenia ich do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Ostatnią częścią CIT-8, którą musimy wypełnić, jest część J. Tu wpisywane jest imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za obliczenie podatku. W tym miejscu powinien też znaleźć się podpis oraz pieczątki osób uprawnionych – zgodnie z obowiązującymi przepisami lub nadanym statutem – do zarządzania jednostką. W tej części nie może też zabraknąć daty wypełnienia zeznania i podpisu.
Anna Wojda
Gazeta Prawna Nr 51/2006 [Dodatek: Księgowość i Podatki] z dnia 2006-03-13
Minister finansów rozporządzeniem z 21 grudnia 2005 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2005 r. nr 257, poz. 2156) wprowadził nowe formularze CIT-2 (wersja 17) i CIT-8 (wersja 20). W związku ze stosunkowo częstymi zmianami przepisów w tym zakresie podatnicy mogą napotkać pewne problemy przy ustaleniu formularza właściwego w chwili obecnej dla bieżącego lub mijającego roku podatkowego. Podatnicy, których rok podatkowy rozpoczyna się 1 stycznia 2006 roku albo później, składają formularze CIT-2 (17) oraz CIT-8 (20) według nowego wzoru. Podatnicy, których rok podatkowy rozpoczął się przed 1 stycznia 2006 roku, ale zakończy się po tym dniu, składają dotychczas obowiązujące druki CIT-2 (16), ale najnowsze druki zeznań rocznych CIT-8 (20). Powyższe zagadnienie reguluje par. 2 cyt. rozporządzenia. Podatnicy, których rok podatkowy trwał od 1 stycznia do 31 grudnia 2005 roku, składają formularze ustalone rozporządzeniem ministra finansów z dnia 20 grudnia 2004 roku w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2004 r. nr 279 z późn. zm.), a zatem CIT-8 (19). Ci zaś podatnicy, których rok podatkowy rozpoczął się przed 1 stycznia 2005 roku, a zakończył się 31 grudnia 2005 roku, składają formularze według wzoru ustalonego rozporządzeniem ministra finansów z 17 grudnia 2002 roku, czyli CIT-8 (18). Ta regulacja wynika z kolei z par. 2 znowelizowanego rozporządzenia ministra finansów z dnia 20 grudnia 2004 roku. Nowy formularz CIT-2 (20) różni się nieco od poprzedniej wersji. Przede wszystkim w związku z możliwością zawarcia porozumień w sprawach ustalenia cen transakcyjnych dodano poz. 26 dotyczącą załączonego sprawozdania o realizacji porozumienia zawartego przez podatnika. Znika również załącznik CIT-S dotyczący Specjalnych Stref Ekonomicznych. W części E przeniesiono część „podstawa opodatkowania” przed część „kwoty zwiększające podstawę opodatkowania”. W związku z nowymi odliczeniami – ulga na nowe technologie oraz ulga sportowa – dodano w tej części stosowną rubrykę (odliczenie i doliczenie w związku z utratą prawa do odliczenia). Zakres kwot zwiększających podstawę opodatkowania zmniejszył się również o kwoty związane z nieobowiązującym już odliczeniem dotyczącym organizacji społecznych, zawodowych i politycznych (art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Z części J usunięto również dane osoby odpowiedzialnej za podanie wymaganych danych, gdyż zakres obowiązków i odpowiedzialności takiej osoby nie jest regulowany przez prawo podatkowe czy karne skarbowe.
REKLAMA
Autopromocja
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ustawa) przewiduje szereg zwolnień dotyczących podmiotów przeznaczających dochody na określone cele. Duża część tych zwolnień obowiązuje do końca tego roku. Istota tych zwolnień polega na tym, iż dochód korzysta ze zwolnienia, jeżeli jest przeznaczony na cele preferowane przez ustawę. Sam fakt przeznaczenia dochodu te cele skutkuje, iż jest on zwolniony od podatku. Podatnik traci jednak prawo do korzystania z tego zwolnienia, gdy dochód pierwotnie przeznaczony na ww. cele wydatkuje następnie na inne cele. Ustawa dodatkowo przewiduje, iż zwolnienie ma zastosowanie także, gdy dokonano wydatków na nabycie środków trwałych służących bezpośrednio realizacji ww. celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów. Przechodząc do sposobu sporządzenia deklaracji CIT-8 przez ww. podatników, wskazać należy, iż podatnicy ci mają obowiązek wykazać w poz. 36 tej deklaracji dochody wolne od podatku. Jest to ta sama kwota, jaka została wykazana w poz. 17 informacji CIT-8/O. Wypełniając deklarację CIT-8, podatnicy korzystający ze wskazanego wyżej zwolnienia powinni pamiętać o właściwym określeniu kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z ustawą przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się dochodu wolnego od podatku oraz kosztów uzyskania tego dochodu. W deklaracji CIT-8 w poz. 29 należy wobec tego wykazać koszty stanowiące koszty zyskania przychodów. Będą to te koszty, które nie są związane z dochodami wolnymi od podatku. Pozostałe koszty nie powinny być wykazywane w deklaracji CIT-8. Wykazanie kosztów związanych z dochodem wolnym od podatku doprowadziłoby do bezpodstawnego obniżenia dochodu wykazywanego w poz. 34 zeznania rocznego. Ustawa zawiera szczegółowe postanowienia, pomocne we właściwym określeniu kwot kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasada podziału kosztów ma zastosowanie również, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest z niego zwolniona. Jak zostało to już wskazane w deklaracji CIT-8 są wykazywane dochody wolne od podatku, natomiast nie są wykazywane koszty związane z tymi dochodami, jako że ustawa wyłącza te koszty z kategorii kosztów uzyskania przychodów. W deklaracji CIT-8 nie są natomiast wykazywane te wszystkie otrzymane przez podatnika wartości, które są ustawowo wyłączane z kategorii przychodów podatkowych. Nie wykazuje się także przychodów z tytułu dywidend wypłacanych przez polskie spółki. W związku z tym nie wykazuje się w deklaracji CIT-8 kosztów związanych z ww. wartościami oraz przychodami.
- ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - ustawa z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz.U. nr 169, poz. 1419) - ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. nr 96, poz. 873)
Spółka otrzymała dywidendy w 2004 r. oraz w poprzednich latach podatkowych. W zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) CIT-8 za 2004 rok spółka nie wykazała dochodu do opodatkowania. Istniało także prawdopodobieństwo, że spółka nie wykaże dochodu w kolejnym roku podatkowym. Zdaniem spółki sformułowanie „w następnych latach podatkowych” użyte w art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wskazuje, iż Spółka w przypadku nieosiągnięcia dochodu w 2004 roku może dokonać odliczenia kwoty podatku od otrzymanych dywidend zapłaconego w 2004 roku oraz w latach wcześniejszych w jakimkolwiek roku podatkowym następującym po roku 2004, jeżeli tylko wykaże w tym roku (po raz pierwszy od roku zapłaty podatku od dywidend) należny podatek dochodowy od osób prawnych. Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwotę podatku uiszczonego od otrzymanych dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odlicza się od kwoty podatku obliczonego zgodnie z art. 19. Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 2, w razie braku możliwości odliczenia, o którym mowa w ust. 1, kwotę podatku, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie, odlicza się w następnych latach podatkowych. Zdaniem organu podatkowego w przedstawionej sprawie znajduje zastosowanie wspomniany art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Warunkiem skorzystania z odliczenia zapłaconego podatku od przychodów z dywidend jest wystąpienie podatku obliczonego od innych dochodów spółki podlegających opodatkowaniu. Jeżeli ze względu na kwotę podatku od dywidend i innych przychodów z tytułu udziałów w zyskach osób prawnych, przewyższającą podatek obliczony zgodnie z zasadami określonymi w art. 19, lub ze względu na wystąpienie straty odliczenie nie może być zrealizowane w całości lub w części, podatnik dokonuje odliczenia w latach następnych, aż do wyczerpania pełnej kwoty odliczenia. Artykuł 23 ust. 2 ustawy nie wprowadza żadnych ograniczeń ani co do terminu skorzystania z odliczeń, ani co do wielkości odliczeń dokonanych w latach następnych.
Postanowienie Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 18 marca 2005 r., nr pisma 1471/DPD2/423/4/2005/RCh.
ODPOWIEDŹ US – SKRÓT Tak. Jeżeli pełnomocnictwo udzielone zostało osobie fizycznej do reprezentowania spraw spółki przed organami podatkowymi, to osoba ta ma prawo działać w imieniu i na rachunek podatnika, tj. podpisywać w jego imieniu dokumenty, którymi są miesięczne deklaracje CIT-2 oraz zeznanie roczne CIT-8. KOMENTARZ EKSPERTA Odpowiedź organu podatkowego jest prawidłowa. Prawo do podpisywania deklaracji CIT-2 oraz zeznania rocznego CIT-8 jest uzależnione od zakresu udzielonego pełnomocnictwa. Jeżeli przewiduje ono dla osoby, której go udzielono, prawo do reprezentowania spółki przed organami podatkowymi (w tym sporządzania deklaracji podatkowych), oznacza to tym samym prawo do podpisywania składanych w imieniu spółki deklaracji. ODPOWIEDŹ US – WYCIĄG Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje: W myśl art. 25 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, 3–6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani bez wezwania składać deklarację, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego od początku roku podatkowego i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. WAŻNE! Podatnicy są obowiązani składać urzędowi skarbowemu zeznanie o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego, oraz sprawozdanie finansowe wraz z opinią i raportem podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych, a także odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe w terminie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego. Wzór deklaracji i zeznań, o których mowa powyżej, został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z 20 grudnia 2004 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. Nr 279, poz. 2761). Zgodnie z opisami odpowiednio w pozycji 54 deklaracji CIT-2 (z indeksem 16) oraz pozycji 63 zeznania CIT-8 (z indeksem 18), właściwych dla podatników, których rok podatkowy rozpoczął się po 31 grudnia 2004 r., winny być złożone podpisy i pieczątki osoby lub osób uprawnionych, zgodnie z obowiązującymi przepisami lub nadanym statutem, do zarządzania jednostką. Organizację i funkcjonowanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reguluje ustawa z 16 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.). Artykuł 201 § 1 k.s.h. stanowi, że zarząd spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentuje spółkę, natomiast art. 204 § 1 tego aktu stanowi, że prawo członka zarządu do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania dotyczy wszystkich czynności sądowych i pozasądowych spółki, a zatem także czynności procesowych za spółkę w postępowaniach wobec organów skarbowych. Sposób reprezentowania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez jej członków zarządu określa umowa spółki oraz wymieniony k.s.h. (art. 205). Sprawy spółki mogą być również reprezentowane przez prokurenta, który dysponuje ustawowym pełnomocnictwem do działania w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), i jest umocowany do wszystkich czynności sądowych i pozasądowych, jakie związane są z prowadzeniem przedsiębiorstwa (spółki). Zgodnie z art. 136 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Nie bez znaczenia pozostaje jednocześnie treść udzielonego pełnomocnictwa. Jeżeli zatem pełnomocnictwo udzielone zostało osobie fizycznej do reprezentowania spraw spółki przed organami podatkowymi, to osoba ta ma prawo działać w imieniu i na rachunek podatnika, tj. podpisywać w jego imieniu dokumenty, którymi są miesięczne deklaracje CIT-2 oraz zeznanie roczne CIT-8. Pismo z 11 lipca 2005 r. nr 1471/DPD1/423/32/05/SP/1
