REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Zasady działalności gospodarczej w Unii Europejskiej

Subskrybuj nas na Youtube

REKLAMA

Rynek wewnętrzny Unii: Przedsiębiorca polski może swobodnie świadczyć usługi na terytorium innego państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego. W tym celu może wykorzystywać swoich pracowników, nawet jeżeli usługa jest wykonywana w państwie, które wprowadziło dla obywateli polskich ograniczenia w swobodnym dostępie do rynku pracy. Obywatele polscy mogą również otwierać firmy w innych państwach członkowskich na takich samych zasadach, jak obywatele tych państw.
Można powiedzieć, że możliwość swobodnego prowadzenia działalności gospodarczej należy do filarów Unii Europejskiej. Jest jedną z czterech zasad tworzących jednolity rynek wewnętrzny Unii, obok swobody przepływu towarów, swobody przepływu pracowników, swobody przepływu kapitału i płatności. Wyraża się zarówno w możliwości swobodnego świadczenia usług w innym państwie unijnym (swoboda świadczenia usług), jak i możliwości nieskrępowanego założenia firmy w innym państwie niż państwo obywatelstwa (wynikająca m.in. ze swobody przepływu osób).
Wiele ze „starych” państw unijnych zamknęło swoje rynki pracy przed obywatelami większości państw, które do UE wstąpiły 1 maja 2004 r. Ograniczenie to dotyczy jednak tylko pracowników, nie jest nimi objęte świadczenie usług i otwieranie działalności gospodarczej w tych państwach.
Swoboda podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej dotyczy całego Europejskiego Obszaru Gospodarczego, a więc poza państwami Unii Europejskiej obowiązuje także w Norwegii, Islandii i Liechtensteinie.
Świadczenie usług w innym państwie członkowskim
Swoboda świadczenia usług dotyczy sytuacji, w których przedsiębiorca czasowo wykonuje działalność na terenie innego państwa członkowskiego. Swoboda ta została ustanowiona w art. 49–55 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską.
Usługodawca posiadający przedsiębiorstwo założone i prowadzone w jednym państwie członkowskim, może korzystając z tej swobody tymczasowo świadczyć usługi w innym kraju UE.
Przykład
Przedsiębiorca świadczący w Polsce usługi hydrauliczne dostał zlecenie z Francji. Ma założyć instalację hydrauliczną w budowanym obiekcie. W takiej sytuacji nie ma potrzeby zakładania działalności we Francji. Na podstawie swobody świadczenia usług może on wykonać ten kontrakt.
Świadczenie usług może się odbywać na zasadzie samozatrudnienia. Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność wykonuje sam usługę na rzecz zleceniodawcy z innego państwa członkowskiego.
Działalność może być również realizowana poprzez delegowanie pracowników do świadczenia danej usługi. Bardzo istotne jest to, że osoby te nie muszą uzyskiwać zezwoleń na pracę w państwie, w którym usługa jest wykonywana, nawet jeżeli ustanowiło ono okresy przejściowe dla obywateli polskich w dostępie do rynku pracy. Pracodawca wykonujący jedynie usługę na terenie innego państwa członkowskiego nie ma obowiązku zatrudniania pracowników z danego państwa (państwa docelowego) do wykonania usługi.
Muszą jednak zostać zachowane następujące warunki:
• pracownicy zostali delegowani do wykonania określonej usługi w danym państwie. Trzeba podkreślić, że pracodawca polski, który zarejestrował działalność gospodarczą w innym państwie UE (np. Polak otwierający firmę w Niemczech – będzie prowadził firmę niemiecką, a nie polską), nie może swobodnie zatrudniać obywateli polskich (oczywiście dotyczy to państw, które wprowadziły dla nas okresy przejściowe w dostępie do swoich rynków pracy), musi uzyskać dla nich zezwolenia na pracę (obowiązują go takie same zasady, jak pracodawców z danego państwa). Fakt wykonywania usługi powinien być potwierdzony odpowiednią umową ze zleceniodawcą z danego państwa;
• przedsiębiorca polski powinien uzyskać zezwolenia na pobyt dla swoich pracowników (sformalizowanie ich pobytu na terytorium danego państwa członkowskiego);
• pracownicy nie mogą podlegać służbowo pracodawcy zagranicznemu (kontrahentowi swojego pracodawcy). Najlepiej by pojechała wraz z nimi osoba będąca ich przełożonym (to on powinien kontaktować się z kontrahentem);
• zleceniodawca z państwa, w którym usługa jest wykonywana nie płaci wynagrodzenia pracownikom polskiego przedsiębiorcy wykonującym usługę. Wszelkie należności dla nich regulowane są przez pracodawcę faktycznie ich zatrudniającego (polskiego przedsiębiorcę);
• według dyrektywy nr 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług pracodawca delegujący pracowników do prac związanych z budową, naprawą, utrzymaniem, przeróbką lub rozbiórką budowli musi zapewnić im warunki pracy takie, jakie obowiązują w państwie, w którym usługa jest wykonywana. Dotyczy to takich kwestii, jak:
– maksymalne okresy pracy i minimalne okresy wypoczynku,
– minimalny wymiar płatnych urlopów rocznych,
– minimalne stawki płacy, wraz ze stawką za nadgodziny,
– warunki wynajmu pracowników, w szczególności przez przedsiębiorstwa zatrudnienia tymczasowego,
– zdrowie, bezpieczeństwo i higiena w miejscu pracy,
– środki ochronne stosowane w odniesieniu do warunków zatrudnienia kobiet ciężarnych lub kobiet tuż po urodzeniu dziecka, dzieci i młodzieży,
– równość traktowania mężczyzn i kobiet, a także inne przepisy w zakresie niedyskryminacji.
Dobrze skonstruowana umowa pomiędzy firmą wykonującą usługę a zleceniodawcą pozwoli uniknąć uznania, że przedsiębiorca stara się ominąć wymóg zarejestrowania wykonywanej działalności w danym państwie. Powinno z niej jasno wynikać, że przedsiębiorca wykonuje konkretną usługę dla zleceniodawcy (zakres, termin i miejsce wykonania usługi).
Interesujące w kontekście omawianej swobody są orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przykładowo:
• nie można wymagać, by usługodawca płacił składki ubezpieczeniowe za swoich pracowników w kraju świadczenia usług, jeśli są one opłacane w państwie, w którym zarejestrowana jest firma (sprawa C-404/98 Plum [2000] ECR I-1795);
• niedopuszczalne jest domaganie się od usługodawcy założenia siedziby na terenie państwa, gdzie ma być świadczona usługa (sprawa C-205/84 ECR [1986] 03755; sprawa C-288/89 ECR I-4007 § 10).
Dobrze skonstruowana umowa pomiędzy firmą wykonującą usługę a zleceniodawcą pozwoli uniknąć uznania, że przedsiębiorca stara się ominąć wymóg zarejestrowania wykonywanej działalności w danym państwie. Powinno z niej jasno wynikać, że przedsiębiorca wykonuje konkretną usługę dla zleceniodawcy (zakres, termin i miejsce wykonania usługi).
Swoboda świadczenia usług jest ograniczona w okresie przejściowym w Niemczech i Austrii. Ograniczenie to dotyczy jednak tylko określonych rodzajów działalności.
Podejmowanie działalności gospodarczej w krajach UE
Zasadnicze znaczenie dla swobody podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej ma art. 43 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stwierdza, iż ograniczenia swobody przedsiębiorczości obywateli jednego Państwa Członkowskiego na terytorium innego Państwa Członkowskiego są zakazane w ramach poniższych postanowień. Zakaz ten obejmuje również ograniczenia w tworzeniu agencji, oddziałów lub filii przez obywateli danego Państwa Członkowskiego, ustanowionych na terytorium innego Państwa Członkowskiego. Stwierdza się w nim dalej, że swoboda przedsiębiorczości obejmuje podejmowanie i wykonywanie działalności prowadzonej na własny rachunek, jak również zakładanie i zarządzanie przedsiębiorstwami na warunkach określonych przez ustawodawstwo państwa, w którym działalność ta ma być podejmowana i wykonywana dla obywateli tego państwa. Przedsiębiorca z innego państwa członkowskiego UE nie może być w żaden sposób dyskryminowany w porównaniu z obywatelami państwa, w którym podejmuje działalność.
Zakładanie i prowadzenie przedsiębiorstwa odbywa się zawsze na podstawie prawa państwa, na terenie którego dana osoba ma zamiar prowadzić działalność.
Należy zwrócić szczególną uwagę na zawierane przez przedsiębiorcę (zwłaszcza działającego jednoosobowo) umowy. Szczególnie dotyczy to państw, w których wprowadzono okresy przejściowe w swobodnym dostępie do rynku pracy. Kontrola może bowiem starać się wykazać, że omijany jest nakaz uzyskania zezwolenia na pracę i przedsiębiorca związał się umową jedynie z jednym zleceniodawcą na zasadach właściwych dla stosunku pracy.
Zakładanie i prowadzenie przedsiębiorstwa odbywa się zawsze na podstawie prawa państwa, na terenie którego dana osoba ma zamiar prowadzić działalność.
Takie same zasady, jak w stosunku do obywateli danego państwa (państwa prowadzenia działalności), oznaczają m.in. to, że obywatele polscy mają do wyboru następujące formy prawne prowadzenia działalności:
• jednoosobowy przedsiębiorca (indywidualna działalność gospodarcza),
• spółka osobowa,
• spółka kapitałowa,
• oddział, przedstawicielstwo lub filia polskiej firmy.
Wybór określonej formy prawnej zależy od planowanych rozmiarów działalności, jej celu, liczby wspólników czy też posiadanego kapitału. Trzeba także pamiętać o zróżnicowanych zasadach odpowiedzialności (odpowiedzialność całym majątkiem, odpowiedzialność tylko do wysokości udziałów, wkładu itp.). Przepisy obowiązujące w danym kraju mogą uzależniać wykonywanie danej działalności od założenia określonego rodzaju przedsiębiorstwa.
Ważną kwestią jest zatrudnianie pracowników w państwach, w których dostęp do rynku pracy został dla obywateli naszego kraju znacznie ograniczony. Firma zarejestrowana przez obywatela polskiego w innym państwie nie może bez zezwolenia (mowa oczywiście o państwach, w których zezwolenia na pracę są ciągle wymagane) zatrudnić Polaka. Przedsiębiorca ten ma jednak prawo zatrudnić obywateli polskich, jeżeli jest to tzw. personel kluczowy:
• personel kierowniczy – członkowie dyrekcji, kierownictwo, osoby pełniące funkcje kontrolne i nadzorcze, osoby uprawnione do podejmowania decyzji kadrowych (czyli zatrudniania i zwalniania pracowników),
• osoby z rzadko spotykanymi, wysokimi, specjalistycznymi kwalifikacjami.
Pozostali pracownicy zatrudniani są na zwykłych zasadach obowiązujących w danym państwie. Jeżeli więc obywatele polscy muszą tam uzyskiwać zezwolenia na pracę, zatrudnienie Polaka w firmie prowadzonej przez obywatela polskiego będzie również wymagać uzyskania takiego zezwolenia.
Państwo członkowskie może nakładać na przedsiębiorców z innych państw, którzy zakładają w nim działalność gospodarczą, pewne obowiązki. Nie mogą one jednak wykraczać poza obowiązki dotyczące obywateli tego państwa. Przykładowo, można wskazać obowiązek przynależności do odpowiedniego samorządu zawodowego, wymóg stałego miejsca zamieszkania dla kadry zarządzającej przedsiębiorstwem w państwie docelowym.
Marek Rotkiewicz
odpowiadamy na pytania:
www.infor.pl/pytaniasfk
Podstawy prawne
•   Traktat Ustanawiający Wspólnotę Europejską (tekst skonsolidowany uwzględniający postanowienia Traktatu z Nicei z 15 lutego 2001 r.) – Dz.Urz. WE C 325 z 24 grudnia 2002 r.
•   dyrektywa nr 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług – Dz.U. WE L 018 z 21 stycznia 1997 r.


Zapisz się na newsletter
Chcesz uniknąć błędów? Być na czasie z najnowszymi zmianami w podatkach? Zapisz się na nasz newsletter i otrzymuj rzetelne informacje prosto na swoją skrzynkę.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Źródło: Serwis Finansowo-Księgowy

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

REKLAMA

Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
KSeF 2.0: firmy będą miały tylko 4 miesiące na testy. Co trzeba zrobić już teraz?

W czerwcu 2025 r. – zgodnie z harmonogramem – Ministerstwo Finansów udostępniło dokumentację interfejsu API KSeF 2.0. Jest to jednak materiał dla integratorów systemów i dostawców oprogramowania. Firmy wciąż czekają na udostępnienie środowiska testowego, które zaplanowano na koniec września. Konkretne testy będą więc mogły zacząć się dopiero w październiku. Tymczasem obowiązek korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur dla części firm wchodzi już w lutym – oznacza to niewiele czasu na przygotowanie.

Projekt ustawy wdrażającej obowiązkowy KSeF po pierwszym czytaniu w Sejmie. Co się zmienia a co pozostaje bez zmian [komentarz eksperta]

W dniu 9 lipca 2025 r., Sejm przeprowadził pierwsze czytanie i skierował do prac w komisji finansów projekt ustawy zakładającej wdrożenie obowiązkowego Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF). Wszystkie kluby i koła poselskie zapowiedziały dalsze prace nad projektem. Prace legislacyjne wchodzą w końcową fazę. Z coraz większą pewnością możemy więc stwierdzić, że obowiązkowy KSeF będzie wdrażany w dwóch etapach - od 1 lutego 2026 i od 1 kwietnia 2026 r.

Podatek u źródła 2025: Objaśnienia podatkowe ministra finansów dot. statusu rzeczywistego właściciela. Praktyczne szanse i nieoczywiste zagrożenia

Po latach oczekiwań i licznych postulatach ze strony środowisk doradczych oraz biznesowych, Ministerstwo Finansów opublikowało długo zapowiadane objaśnienia dotyczące statusu rzeczywistego właściciela w kontekście podatku u źródła (WHT). Teraz nadszedł czas, by bardziej szczegółowo przyjrzeć się poszczególnym zagadnieniom. Dokument z 3 lipca 2025 r., opublikowany na stronie MF 9 lipca, ma na celu rozwianie wieloletnich wątpliwości dotyczących stosowania klauzuli „beneficial owner”. Choć sam fakt publikacji należy ocenić jako krok w stronę większej przejrzystości i przewidywalności, nie wszystkie zapisy spełniły oczekiwania.

Polski podatek cyfrowy jeszcze w tym roku? Rząd nie ogląda się na Brukselę

Choć Komisja Europejska wycofała się z planów nałożenia podatku cyfrowego, Polska idzie własną drogą. Minister cyfryzacji Krzysztof Gawkowski zapowiada, że projekt ustawy będzie gotowy do końca roku.

REKLAMA

KSeF 2026: koniec z papierowymi fakturami, zmiany w obiegu dokumentów i obsłudze procesu sprzedaży w firmie

W przyszłym roku w Polsce zostanie uruchomiony obowiązkowy system fakturowania za pomocą Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF). Obowiązek ten wejdzie w życie na początku 2026 roku i wynika z procedowanego w Parlamencie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług. Aktualny postęp prac legislacyjnych nad projektem, oznaczonym numerem druku 1407, można śledzić na stronach Sejmu.

Składki ZUS dla małych firm w 2025 roku - preferencje: ulga na start, mały ZUS plus i wakacje składkowe

Ulga na start, preferencyjne składki, czy „Mały ZUS plus”, a także wakacje składkowe – to propozycje wsparcia dla małych przedsiębiorców. Korzyści to możliwość opłacania niższych składek lub ich brak. Warto też zwrócić uwagę na konsekwencje z tym związane. ZUS tłumaczy kto i z jakich ulg może skorzystać oraz jakie są zagrożenia z tym związane.

Zwracasz pracownikom wydatki na taksówki – czy musisz pobrać zaliczkę na podatek PIT? Najnowsze wyjaśnienia fiskusa (taksówki w podróży służbowej i w czasie wyjścia służbowego)

Pracodawcy mają wątpliwości, czy w przypadku zwracania pracownikom wydatków na taksówki (kiedy to pracownicy wykonują obowiązki służbowe – zarówno w podróży służbowej jak i w czasie tzw. wyjścia służbowego), trzeba od tych kwot pobierać zaliczki na podatek dochodowy? Pod koniec czerwca 2025 r. wyjaśnił to dokładnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Kilka miesięcy wcześniej odpowiedzi na to pytanie udzielił Minister Finansów.

Minister Majewska chce uproszczenia ZUS dla firm – konkretne propozycje zmian już na stole

Minister Agnieszka Majewska zaproponowała szereg zmian w przepisach dotyczących ubezpieczeń społecznych, które mają ułatwić życie mikro, małym i średnim przedsiębiorcom. Wśród postulatów znalazły się m.in. podniesienie limitu Małego ZUS Plus, likwidacja składki rentowej dla emerytów-przedsiębiorców, uproszczenia przy wakacjach składkowych oraz ułatwienia dla łączących biznes z rodzicielstwem.

REKLAMA

Miliardy z KPO usprawniają kolejową infrastrukturę

Prawie 11,5 mld zł warte są inwestycje realizowane ze środków Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększenia Odporności (KPO) przez PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Zarządzająca infrastrukturą kolejową spółka, która jest największym beneficjentem KPO, zawarła już ponad 120 umów z wykonawcami na kwotę 8 mld zł. Przeszło 160 prowadzonych zadań ma przyczynić się do zwiększenia prędkości pociągów, a także zwiększenia przepustowości tras oraz usprawnienia zarządzania ruchem kolejowym. Inwestycje poprawiają bezpieczeństwo ruchu i komfort obsługi podróżnych. Na stacjach i przystankach budowany jest nowoczesny system informacji pasażerskiej, a ich infrastruktura - dopasowywana do potrzeb osób o ograniczonej mobilności.

Darowizna od brata ponad limit 36 120 zł. Jakie warunki muszą zostać spełnione, aby nie stracić prawa do zwolnienia podatkowego?

Co robić gdy darowizna przekazana przez brata przekracza limit kwoty wolnej w wysokości 36 120 zł? Czy podlegała zwolnieniu od podatku od spadków i darowizn, pomimo że jest dokonywana z majątku wspólnego brata i jego małżonki? Jakie warunki muszą zostać spełnione, żeby nie stracić prawa do zwolnienia?

REKLAMA