Jak prawidłowo ująć sprzedaż inwestycji krótkoterminowych w księgach rachunkowych i sprawozdaniu finansowym

Ujęcie zysków lub strat z tytułu sprzedaży inwestycji długoterminowych zależy od tego, jakie zasady wyceny stosuje jednostka.

W przypadku inwestycji, dla których dokonywano wyceny na dzień bilansowy, ujęcie w księgach rachunkowych ich sprzedaży zależy od przyjętej w polityce rachunkowości zasady wyceny bilansowej.

Jeżeli jednostka – zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości – wycenia inwestycje krótkoterminowe według zasady ostrożnej wyceny, w księgach nie ujmuje się wzrostu ich wartości powyżej ceny nabycia. Wykazuje się jednak spadek wartości poniżej ceny nabycia, jako odpis aktualizujący.

Zgodnie z MSR nr 39 składniki aktywów finansowych wycenia się według wartości godziwej. Zyski lub straty wynikające z wyceny bilansowej ujmuje się w przychodach lub kosztach lub bezpośrednio w kapitale własnym.

Według rozporządzenia Ministra Finansów skutki okresowej wyceny aktywów finansowych zakwalifikowanych do kategorii przeznaczonych do obrotu zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego, w którym nastąpiło przeszacowanie.

Natomiast skutki przeszacowania aktywów finansowych zakwalifikowanych do kategorii dostępnych do sprzedaży wykazuje się w sposób wybrany przez jednostkę:

• zyski lub straty z przeszacowania zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego, w którym nastąpiło przeszacowanie, albo

• zyski lub straty z przeszacowania odnosi się na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny.

Zgodnie z ustawą o rachunkowości wynik operacji finansowych stanowi różnicę między przychodami finansowymi a kosztami finansowymi.

Przychody finansowe
powstają z tytułu:

• dywidend,

• odsetek,

• zbycia inwestycji,

• aktualizacji wartości inwestycji,

• nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi itd.

Koszty finansowe
ponosi się z tytułu:

• odsetek,

• strat ze zbycia inwestycji,

• aktualizacji wartości inwestycji,

• nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi itd.

MSR nr 39 przewiduje, że w momencie wyłączenia składnika aktywów finansowych z ksiąg rachunkowych w całości różnicę między wartością bilansową a sumą otrzymanej zapłaty ujmuje się w rachunku zysków i strat.