REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Jak rozliczyć leasing

REKLAMA

Firmy mogą korzystać z dwóch form leasingu - finansowego i operacyjnego. Wybór odpowiedniej formy zależy od potrzeb i możliwości leasingobiorcy. Zawarcie umowy będzie miało istotne skutki dla rozliczeń podatkowych zarówno finansującego, jak i korzystającego z przedmiotu leasingu.

SPIS TREŚCI

PORADY PRAWNE

AKTY PRAWNE

WYJAŚNIENIA




Leasing w kodeksie cywilnym
Szczegółowo kwestie umowy leasingu, praw i obowiązków stron regulują przepisy art. 7091 i następne ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm). Zgodnie z kodeksem cywilnym przepisy o leasingu stosuje się także do umów, przez które jedna strona zobowiązuje się oddać rzecz stanowiącą jej własność do używania albo do używania i pobierania pożytków drugiej stronie, a druga strona zobowiązuje się zapłacić właścicielowi rzeczy w umówionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej wartości rzeczy w chwili zawarcia tej umowy.
Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony. Podmiot finansujący potocznie zwany jest leasingodawcą. Nabywa on na własność przedmiot leasingu i udostępnia go w zamian za opłatę. Leasingodawcą może być wyspecjalizowana spółka zajmująca się tylko tego typu usługami, a często są to firmy powołane przez banki. Z kolei korzystający (leasingobiorca) zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. W zamian może użytkować przedmiot leasingu.
Umowy tylko na piśmie
Zgodnie z kodeksem cywilnym umowa leasingu musi być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności. Jeżeli rzecz nie zostanie wydana korzystającemu w ustalonym terminie na skutek okoliczności, za które ponosi on odpowiedzialność, umówione terminy płatności rat pozostają niezmienione. Kolejne przepisy nakazują, by leasingodawca wydał korzystającemu rzecz w takim stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili wydania finansującemu przez zbywcę, przy czym finansujący nie odpowiada wobec korzystającego za przydatność rzeczy do umówionego użytku. Korzystający powinien otrzymać razem z przedmiotem leasingu odpis umowy finansującego ze zbywcą lub odpisy innych posiadanych dokumentów dotyczących tej umowy. Chodzi zwłaszcza o odpis dokumentu gwarancyjnego co do jakości rzeczy, otrzymanego od zbywcy lub producenta.
Umowa leasingu wygasa, jeśli po wydaniu korzystającemu rzecz została utracona z powodu okoliczności, za które finansujący nie ponosi odpowiedzialności. Leasingobiorca powinien niezwłocznie zawiadomić finansującego o utracie rzeczy. W takim przypadku finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i wygaśnięcia umowy leasingu oraz z tytułu ubezpieczenia rzeczy, a także naprawienia szkody.
Przedmiot umowy
Jeżeli umowa leasingu zastrzega, że korzystający ma ponosić koszty ubezpieczenia rzeczy od jej utraty w czasie trwania leasingu, a w umowie tej nie ma innych postanowień, koszty te obejmują składkę z tytułu ubezpieczenia na ogólnie przyjętych warunkach. Leasingobiorca powinien utrzymywać przedmiot leasingu w należytym stanie oraz ponosić ciężary związane z własnością lub jego posiadaniem. Kodeks cywilny precyzuje, że chodzi w tym wypadku zwłaszcza o zapewnienie konserwacji i napraw niezbędnych do zachowania rzeczy w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem jej zużycia wskutek prawidłowego używania. Finansujący ma prawo sprawdzić, czy leasingobiorca prawidłowo wywiązuje się z tych obowiązków. Jeśli umowa leasingu nie zastrzega, że konserwacji i napraw rzeczy dokonuje osoba mająca określone kwalifikacje, korzystający powinien niezwłocznie zawiadomić finansującego o konieczności dokonania istotnej naprawy rzeczy. Kodeks cywilny chroni także prawa leasingobiorcy. Co prawda z zasady finansujący nie odpowiada wobec korzystającego za wady rzeczy, jednak odpowiedzialność ta istnieje, gdy wady te powstały na skutek okoliczności, za które finansujący ponosi odpowiedzialność. Najważniejsze jednak, że postanowienia umowne mniej korzystne dla leasingobiorcy są nieważne.
Zawarcie przez finansującego umowy ze zbywcą skutkuje przejściem na korzystającego uprawnień z tytułu wad rzeczy przysługujących finansującemu względem zbywcy. Wyjątkiem od tej reguły jest prawo do odstąpienia przez finansującego od umowy ze zbywcą. Wykonanie przez leasingobiorcę uprawnień wobec zbywcy, o których była wyżej mowa, nie wpływa na jego obowiązki wynikające z umowy leasingu, chyba że finansujący odstąpi od umowy ze zbywcą z powodu wad rzeczy. Leasingobiorca może zażądać od finansującego, by odstąpił od umowy ze zbywcą z powodu wad rzeczy. Uprawnienie leasingodawcy do odstąpienia od umowy musi jednak wynikać z przepisów prawa lub umowy ze zbywcą. Bez zgłoszenia żądania przez korzystającego finansujący nie może odstąpić od umowy ze zbywcą z powodu wad przedmiotu leasingu. Reguła ta powoduje, że w przypadku wady rzeczy leasingodawca jest niejako uzależniony od leasingobiorcy. Jedyne uprawnienie związane z nabyciem wadliwego towaru zależy od czynności leasingobiorcy.
Umowa leasingu wygasa, jeżeli finansujący odstąpi od umowy ze zbywcą z powodu wad rzeczy. Finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie, a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i wygaśnięcia umowy leasingu oraz umowy ze zbywcą.

Zgoda na oddanie rzeczy
Leasingobiorca ma obowiązek używania rzeczy i pobierania jej pożytków w sposób określony w umowie leasingu. Jeżeli umowa tego nie określa czynności te powinny odpowiadać właściwościom i przeznaczeniu rzeczy. Leasingobiorca nie może bez zgody finansującego dokonywać w przedmiocie leasingu zmian, chyba że wynikają one z przeznaczenia rzeczy. Finansujący powinien upomnieć na piśmie leasingobiorcę o naruszeniu przez niego wyżej wymienionych obowiązków lub dokonaniu bezprawnych zmian w przedmiocie leasingu. Jeżeli mimo to korzystający nadal narusza swoje obowiązki lub nie usuwa tych zmian, leasingodawca może wypowiedzieć umowę leasingu ze skutkiem natychmiastowym. Termin wypowiedzenia może być inny, jeżeli strony tak uzgodniły.
Korzystający nie może oddać rzeczy do używania osobie trzeciej, chyba że zgodzi się na to finansujący. Jeżeli leasingobiorca naruszy ten warunek, finansujący może wypowiedzieć umowę leasingu ze skutkiem natychmiastowym. Termin wypowiedzenia może być inny, gdy strony tak ustaliły. Zgodnie z kodeksem cywilnym leasingobiorca musi płacić raty w umówionych terminach. W przypadku zwłoki w zapłacie co najmniej jednaj raty leasingodawca powinien wyznaczyć na piśmie korzystającemu odpowiedni termin dodatkowy do zapłacenia zaległości. Powinien ostrzec leasingobiorcę, że niedochowanie wyznaczonego terminu może skutkować wypowiedzeniem umowy leasingu ze skutkiem natychmiastowym (jeśli strony nie uzgodniły innego terminu wypowiedzenia). I w tym wypadku postanowienia umowne mniej korzystne dla leasingobiorcy będą jednak nieważne. Finansujący może zbyć przedmiot leasingu w trakcie trwania umowy. Musi jednak o tym niezwłocznie powiadomić leasingobiorcę. W przypadku takiego zbycia nabywca rzeczy wstępuje w stosunek leasingu na miejsce finansującego. Jeżeli wypowiedzenie umowy leasingu przez finansującego jest wynikiem okoliczności, za których zaistnienie winę ponosi korzystający, leasingodawca może zażądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat. Pomniejszane one będą o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązania umowy leasingu. Gdy w umowie finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin.
Dwa rodzaje leasingu
Jak już wcześniej wspomniano leasing ma za zadanie nie tylko finansowanie inwestycji bez nabywania przez korzystającego prawa własności przedmiotu umowy w trakcie jej trwania, ale także nabycie go po zakończeniu umowy.
Właśnie możliwość wykupienia przedmiotu leasingu przez korzystającego i sposób rozliczenia podatkowego to główne czynniki określające, czy mamy do czynienia z leasingiem finansowym, czy operacyjnym. Wybór formy leasingu zależy od podmiotu zainteresowanego przystąpieniem do umowy. Powinien on wziąć pod uwagę aktualne potrzeby związane z rozliczaniem kosztów podatkowych, własne możliwości finansowe i okres korzystania z przedmiotu leasingu. Wybór odpowiedniej formy leasingu będzie mieć konsekwencje dla podatku od towarów i usług, podatku dochodowego oraz zapisów bilansowych. Warto przy tym wspomnieć, że z leasingu mogą korzystać zarówno podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, jak i fizycznych.
Leasing finansowy
Specyficznie wygląda kwestia VAT. Ponieważ leasing kapitałowy jest traktowany jak dostawa towaru, korzystający musi z góry - przy pierwszej racie leasingowej po dokonaniu odbioru przedmiotu - zapłacić VAT od sumy opłat leasingowych. Podobne zasady obowiązują przy zakupie na raty lub za gotówkę. Oczywiście zapłata VAT naliczonego skutkuje możliwością natychmiastowego rozliczenia go z podatkiem należnym.

Leasing operacyjny
W przypadku leasingu operacyjnego to nie korzystający, lecz finansujący zalicza przedmiot leasingu do składników swojego majątku.
Skutkuje to tym, że finansujący dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Kosztem uzyskania przychodu dla korzystającego będą raty leasingowe oraz opłata wstępna. VAT jest doliczany do każdej raty leasingowej, może być więc rozliczany miesięcznie. W przypadku leasingu operacyjnego leasingobiorca ma prawo wykupić przedmiot leasingu po upływie okresu obowiązywania umowy leasingu. Leasing operacyjny jest bardziej korzystny w sytuacji, gdy przedsiębiorcy zależy na krótkotrwałym używaniu przedmiotu leasingu, gdyż prowadzi to do zwiększenia kosztów uzyskania przychodu w trakcie trwania umowy. W efekcie firma może szybciej odnieść korzyści podatkowe.
Przedsiębiorcy częściej korzystają z leasingu operacyjnego, gdyż nie wymaga ona tak dużego zaangażowania kapitałowego po stronie leasingobiorcy. Nie każda firma ma wystarczające zasoby gotówki, by ponieść koszt jednorazowej zapłaty VAT od wartości początkowej przedmiotu umowy.
Specyficzne pojęcia
Zarówno ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.), dalej ustawa o CIT, jak i ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.), dalej ustawa o PIT, w identyczny sposób regulują kwestie leasingu. Obie ustawy w częściach dotyczących leasingu odwołują się do kodeksu cywilnego. Zastrzegają jednak, że inne umowy, które posiadają cechy właściwe dla umów leasingowych, traktuje się również jak umowy leasingu. Przy rozliczaniu leasingu przepisy podatkowe posługują się swoistymi określeniami, takimi jak:
- podstawowy okres umowy,
- normatywny okres amortyzacji,
- rzeczywista wartość netto,
- hipotetyczna wartość netto,
- spłata wartości początkowej.
Przez podstawowy okres umowy leasingu należy rozumieć czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa. Nie bierze się pod uwagę czasu, na który umowa może być przedłużona lub skrócona.
Ustawy podatkowe określają, że normatywny okres amortyzacji w odniesieniu do środków trwałych to okres, w którym odpisy amortyzacyjne, wynikające z zastosowania stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych zrównują się z wartością początkową środków trwałych. W przypadku wartości niematerialnych i prawnych normatywny okres amortyzacji to okres określony dla poszczególnych wartości w art. 16m ustawy o CIT (art. 22m ustawy o PIT).
Ustawy regulują także pojęcia rzeczywistej wartości netto i hipotetycznej wartości netto. Ta pierwsza to wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych zaktualizowana zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych. Z kolei przez hipotetyczną wartość netto należy rozumieć wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określoną zgodnie z art. 16g ustawy o CIT (art. 22g ustawy o PIT). W odniesieniu do środków trwałych należy ją pomniejszyć o odpisy amortyzacyjne obliczone według zasad określonych w art. 16k ust. 1 ustawy o CIT (art. 22k ust. 1 ustawy o PIT) z uwzględnieniem współczynnika 3. W przypadku wartości niematerialnych i prawnych, wartość początkową pomniejsza się o odpisy amortyzacyjne obliczone przy zastosowaniu trzykrotnie skróconych okresów amortyzowania.
Z kolei spłata wartości początkowej to faktycznie otrzymana przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych określona zgodnie z art. 16g ustawy o CIT (art. 22g ustawy o PIT), w podstawowym okresie umowy leasingu. Spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, związaną z przeniesieniem przez finansującego własności rzeczy na osobę trzecią po upływie podstawowego terminu określonego w umowie.

Koszty leasingu operacyjnego
Artykuł 17b ust. 1 ustawy o CIT (art. 23b ust. 1 ustawy o PIT) określa koszty podatkowe i przychody w przypadku umowy leasingu operacyjnego. Zgodnie z nim opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego. Umowa musi jednak spełniać następujące warunki:
- powinna zostać zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 proc. normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej dziesięć lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
- suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Do umowy leasingu operacyjnego nie stosuje się takich zasad rozliczania, jeżeli finansujący korzysta w dniu zawarcia umowy z niektórych zwolnień w podatku dochodowym. W takim przypadku stosuje się zasady odliczeń jak przy leasingu finansowym.
Często po upływie podstawowego okresu umowy leasingu operacyjnego, finansujący sprzedaje środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne (przeniesienie własności rzeczy na korzystającego) będące przedmiotem umowy, uzyskując z tego tytułu przychód. Przychodem takim będzie wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży lub też wartości rynkowej albo rzeczywista wartość netto.
Może też sprzedać własność wspomnianych przedmiotów leasingu operacyjnego na rzecz innych osób, wypłacając korzystającemu z tytułu spłaty ich wartości uzgodnioną kwotę. W przypadku takiego przeniesienia przez finansującego własności rzeczy będących przedmiotem umowy oraz wypłaceniu korzystającemu z tytułu spłaty ich wartości uzgodnionej kwoty - dla leasingobiorcy kwota ta będzie w dniu jej otrzymania przychodem. Jednocześnie dla finansującego będzie kosztem (do wysokości różnicy pomiędzy rzeczywistą wartością netto a hipotetyczną wartością netto).
Koszty w leasingu finansowym
Problem kosztów w leasingu finansowym znalazł swoje odzwierciedlenie w art. 17f ustawy o CIT (art. 23f ustawy o PIT). Przepis ten wyłącza możliwość zaliczenia opłat do przychodów finansującego, a jednocześnie zaliczenia ich przez korzystającego do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z nim do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat leasingowych, o których mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT (art. 23b ust. 1 ustawy o PIT), w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Zasady te są stosowane, jeśli spełnione są łącznie następujące warunki:
- umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
- suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
- umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.
Jeżeli wysokość kwoty spłaty wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przypadających na poszczególne opłaty nie jest określona w umowie leasingu, ustala się ją proporcjonalnie do okresu trwania tej umowy.
W skrócie z przepisu tego wynika, że kosztami uzyskania przychodów po stronie leasingobiorcy będzie tylko rata odsetkowa, która jest zyskiem leasingodawcy. Korzystający nie zaliczy do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę części kapitałowej raty (stanowiącej spłatę wartości początkowej przedmiotu leasingu), gdyż będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych, które stanowią koszty uzyskania przychodów.

Limity przy autach osobowych
Trzeba pamiętać, że występujące przy leasingu prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu podlega pewnym ograniczeniom. Nie wszystkie odpisy amortyzacyjne będzie można zaliczyć w koszty bez ograniczeń. Najistotniejsze z nich dotyczą samochodów osobowych, które są przedmiotem bardzo wielu umów leasingu.
W myśl przepisów ustaw o PIT i CIT, za koszty uzyskania przychodu nie uważa się odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 tys. euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Ewentualne odpisy od wartości leasingowanego samochodu w części przekraczającej wspomniany limit nie będą już dla korzystającego kosztami uzyskania przychodu.
Sprzedaż przy leasingu kapitałowym
Ustawy podatkowe szczegółowo regulują kwestie kosztów i przychodów w leasingu kapitałowym w przypadku gdy finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem umowy. W takiej sytuacji przychodem ze sprzedaży dla finansującego jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, także wtedy, gdy odbiega ona znacznie od ich wartości rynkowej.
Kosztami uzyskania przychodów nie będą natomiast wydatki poniesione przez finansującego na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych stanowiących przedmiot umowy leasingu. Kosztem będą jednak te wydatki pomniejszone o spłatę wartości początkowej, o której mowa w art. 17a pkt 7 ustawy o CIT (art. 23a pkt 7 ustawy o PIT). Jeżeli umowa spełnia warunki leasingu finansowego i po upływie podstawowego okresu jej trwania finansujący oddaje korzystającemu do dalszego używania środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, będące przedmiotem umowy, przychodem finansującego i odpowiednio kosztem uzyskania przychodów korzystającego są opłaty ustalone przez strony, także wtedy, gdy odbiegają znacznie od wartości rynkowej.
W przypadku gdy po upływie podstawowego okresu umowy leasingu finansowego finansujący przeniesie na osobę trzecią własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem umowy, oraz wypłaca korzystającemu z tytułu spłaty ich wartości uzgodnioną kwotę, to dla korzystającego kwota ta będzie przychodem osiągniętym w dniu jej otrzymania.
Przeniesienie własności gruntów
Ograniczenie zaliczania do kosztów rat leasingowych, które charakteryzują umowę leasingu kapitałowego, stosuje się w przypadku leasingu gruntów. Jeżeli przedmiotem umowy leasingu zawartej na czas oznaczony są grunty, a suma ustalonych w niej opłat odpowiada co najmniej wartości gruntów równej wydatkom na ich nabycie - do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat ustalonych w tej umowie, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie obowiązywania tej umowy z tytułu używania przedmiotu umowy, w części stanowiącej spłatę tej wartości. Jeśli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu finansujący przeniesie na korzystającego lub osobę trzecią własność gruntów będących przedmiotem umowy leasingu, albo oddaje je korzystającemu do dalszego używania, do ustalenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów stron umowy należy stosować odpowiednio art. 17g i art. 17h ustawy o CIT (art. 23g i art. 23h ustawy o PIT).
VAT przy leasingu
Ustawa o podatku od towarów i usług zrównała umowę leasingu finansowego z dostawą towarów. W takim przypadku leasingobiorca otrzymuje od leasingodawcy jedną fakturę VAT na całą wartość przedmiotu leasingu. Potem ponosi tylko opłaty, które nie zawierają VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dalej ustawa o VAT, przez pojęcie dostawy towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony. Według art. 7 ust. 9 ustawy o VAT przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotem są grunty.
Jeżeli umowa odpowiada wyżej wymienionym warunkom (czyli leasingowi kapitałowemu), należy ją kwalifikować jako dostawę towaru. W takim przypadku obowiązek podatkowy w VAT z tytułu wydania towaru na podstawie umowy leasingu powstaje na zasadach ogólnych, od całej kwoty wartości towaru. Nabywca towaru jest uprawniony do obniżenia podatku należnego w momencie otrzymania faktury i prawa do rozporządzania towarem na zasadach wymienionych w art. 86 ustawy o VAT. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę VAT lub w okresie następnym.

Ograniczenia dla samochodów
Zgodnie z art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe niespełniające dodatkowych kryteriów, na podstawie umowy leasingu, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 proc. kwoty naliczonego VAT od raty wynikającej z umowy. Suma kwot podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 tys. zł. Oznacza to, że bez względu na wartość podatku naliczonego na fakturze odliczenie nie będzie wyższe niż 6 tys. zł. Pełne odliczenie będzie można jednak zastosować w przypadku samochodów osobowych i pojazdów samochodowych, które spełniają kryteria określone w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT. Ograniczenie nie będzie miało zastosowania m.in. do następujących kategorii samochodów:
- pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
- pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
- pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
- pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o VAT,
- pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej dziesięciu osób łącznie z kierowcą.
Słownik
Leasingobiorca - to podmiot korzystający z leasingu. Może być nią zarówno osoba prawa, jak i fizyczna, która użytkuje przedmiot leasingu.
Leasingodawca - to finansujący leasing, firma nabywająca od zbywcy przedmiot leasingu i oddająca go w użytkowanie za opłatą korzystającemu (leasingobiorcy).
Zbywca - dostawca przedmiotu leasingu, podmiot, od którego leasingodawca kupuje przedmiot leasingu. Wyboru zbywcy może dokonać zarówno leasingodawca, jak i leasingobiorca.
Okres leasingu - czas trwania umowy leasingu.
Czynsz inicjalny - opłata wstępna wnoszona przy zawieraniu umowy bądź w momencie wydania przedmiotu leasingobiorcy, stanowi ona część jego wartości.
Raty leasingowe - ustalone w umowie opłaty wnoszone przez leasingobiorcę za używanie przedmiotu leasingu w trakcie trwania umowy. Ich wartość podana w harmonogramie spłat wyrażona jest nominalnie lub procentowo.
Wartość końcowa - wartość wykupu środka trwałego po zakończeniu terminu umowy leasingu.
 
Marcin Musiał
 
Gazeta Prawna Nr 50/2007 [Dodatek: Tygodnik Podatkowy] z dnia 2007-03-12

Leasing finansowy prowadzi do rozdzielenia uprawnień właścicielskich wynikających z prawa cywilnego i uprawnień wynikających z prawa podatkowego, jeżeli zostaną spełnione odpowiednie warunki wymagane przepisami o podatkach dochodowych. Dopuszczalne jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przez podmiot, który nie jest właścicielem tych rzeczy lub praw. Aby zakwalifikować umowę leasingu do tzw. umowy leasingu finansowego, muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki: umowa jest zawarta na czas oznaczony, suma ustalonych w umowie opłat odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu, umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy dokonuje korzystający.
Ponieważ w definicji leasingu finansowego pojawia się pojęcie wartości początkowej, powoduje to konieczność odniesienia wysokości opłat do wartości początkowej przedmiotu leasingu. Suma opłat leasingowych powinna więc odpowiadać co najmniej podstawie amortyzacji przedmiotu leasingu, która zawiera obok ceny nabycia/wytworzenia przedmiotu leasingu, także koszty związane z zakupem (np. transport, instalacja).
Ponieważ zarówno z przychodów leasingodawcy, jak i kosztów uzyskania przychodów leasingobiorcy wyłączono spłatę wartości początkowej przedmiotu leasingu, zatem konieczny jest podział raty leasingowej na dwie części: stanowiącą spłatę wartości początkowej (neutralną podatkowo), oraz nie stanowiącą spłaty (tzw. część odsetkowa raty leasingowej), powiększającą odpowiednio przychody leasingodawcy oraz koszty leasingobiorcy. Za datę powstania przychodu u leasingodawcy uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, jednak nie rzadziej niż raz w roku.
Przepisy ustaw podatkowych dają pewne uprawnienia w zakresie kształtowania w każdej z rat leasingowych proporcji pomiędzy spłatą wartości początkowej, a częścią odsetkową raty leasingowej (w granicach określonych jedynie przez przyjętą wartość początkową przedmiotu leasingu). Konsekwencją jest możliwość praktycznie dowolnego wpływania na wielkość dochodu podlegającego opodatkowaniu.
W zależności od oczekiwanego dochodu, strony umowy leasingu mogą dowolnie generować koszty lub przychody w miesiącach, w których raty leasingowe mają być spłacane. Nie ma przepisów, które zabraniałyby umówieniu się przez strony, że rata leasingowa składać się będzie w danym miesiącu w całości ze spłaty wartości początkowej przedmiotu leasingu lub wyłącznie ze spłaty odsetek.
W przypadku leasingu finansowego amortyzacji przedmiotu leasingu dokonuje korzystający i odpisy amortyzacyjne stanowią jego koszt uzyskania przychodu. Przepisy dotyczące leasingu finansowego nie ograniczają uprawnień korzystającego do korzystania z przepisów dotyczących amortyzacji, a zatem w przypadku wystąpienia przesłanek do stosowania stawek indywidualnych lub podwyższonych, korzystający ma prawo do ich zastosowania.
 
PAWEŁ JABŁONOWSKI, ekspert podatkowy kancelaria prawna Chałas i Wspólnicy

Dla korzystających będących zarówno osobami fizycznymi, jak i osobami prawnymi przedmiot leasingu finansowego stanowi środek trwały oraz wartość niematerialną i prawną, które podlegają amortyzacji niezależnie od przewidywanego okresu użytkowania. Poza tym dokonując odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotu leasingu finansowego stosuje się te same przepisy dotyczące amortyzacji jak od własnych składników majątkowych. Korzystający powinien więc ustalić wartość początkową przedmiotu leasingu. Nie ma wątpliwości, że na wartość początkową z pewnością składa się suma rat kapitałowych, ale przepisy podatkowe nie wskazują już tak jednoznacznie, czy opcja wykupu, za jaką korzystający może nabyć przedmiot leasingu, również powinna zwiększać taką wartość.
Przepisy podatkowe nie zakazują zwiększenia wartości początkowej przedmiotu leasingu o wartość opcji wykupu. Korzystający powinni mieć jednak świadomość, iż organy podatkowe mogą próbować kwestionować powyższy sposób rozliczenia szczególnie wtedy, gdy korzystający ostatecznie z takiej opcji nie skorzysta.
Praktyka organów podatkowych w tej kwestii nie jest niestety jednolita. Za możliwością zwiększenia wartości początkowej o wartość opcji wykupu wypowiedział się naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań-Grunwald (pismo nr AD-II/J-K/415/1/06).
Inaczej do kwestii tej podszedł natomiast naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, który wskazał, iż dopiero w razie nabycia środków trwałych wykorzystywanych uprzednio przez nabywcę w ramach umowy leasingu finansowego, wartość początkową tych środków należy ustalić na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy o CIT, tj. w cenie wynikającej z umowy sprzedaży, przenoszącej własność przedmiotu leasingu na korzystającego (pismo nr 1471/DPD1/423/1/06/MK/2).
Ustalenie, czy opcja wykupu powinna zwiększać wartość początkową przedmiotu leasingu może mieć bardzo poważne konsekwencje zarówno w trakcie trwania, jak i po zakończeniu umowy leasingu finansowego. Uznanie, iż wartość opcji zakupu zwiększa wartość początkową powoduje, iż wykup przedmiotu leasingu (automatyczne przeniesienie jego własności na korzystającego) nie ma wpływu na odpisy amortyzacyjne (przedmiot leasingu został bowiem wprowadzony do rejestru w chwili rozpoczęcia umowy, a korzystający określił już do końca amortyzacji metodę i stawkę amortyzacyjną). Wariant taki byłby szczególnie optymalny podatkowo dla korzystających, którzy dokonują szybkich odpisów amortyzacyjnych i nie będą realizować opcji wykupu, lub w ich umowach opcja ta jest szczególnie wysoka (co jednak w praktyce nie jest zjawiskiem zbyt powszechnym).
W mojej opinii brak jest natomiast jakichkolwiek przeszkód zwiększenia wartości początkowej przedmiotu leasingu o inne wydatki poniesione do dnia przekazania przedmiotu leasingu do używania, takie jak obciążające korzystającego koszty transportu, montażu, uruchomienia (jeśli koszty te nie będą wkalkulowane w wartość początkową przedmiotu leasingu i nie będą finansowane przez leasing) czy też niepodlegający odliczeniu VAT.
 
TOMASZ JANICKI, doradca podatkowy KPMG Tax

Przepisy ustawy o VAT nie używają pojęcia leasingu finansowego, nie odsyłają też do definicji leasingu zamieszczonej w kodeksie cywilnym, określają natomiast kryteria, po spełnieniu których wydanie przedmiotu leasingu traktowane jest jak dostawa towarów. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku wydania towarów na podstawie umowy leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Przy czym dotyczy to jedynie tych umów leasingu, których przedmiotem są grunty albo w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.
Do dostawy towarów dochodzi już w momencie wydania przedmiotu umowy leasingobiorcy (korzystającemu). Leasingodawca wystawia leasingobiorcy jednorazowo fakturę VAT obejmującą całość należności, niezależnie od tego, że będzie ona płacona przez leasingobiorcę w ratach określonych w umowie. Korzystający ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystawionej przez finansującego faktury VAT na ogólnych zasadach określonych w art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, czyli w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę, bądź w rozliczeniu za okres następny, nie wcześniej jednak niż za okres, w którym nabył prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Przykładowo, jeżeli strony zawarły umowę leasingu finansowego na okres trzech lat w marcu 2007 r. i finansujący wystawił fakturę VAT obejmującą całą należność, jaką w trzyletnim okresie otrzyma od korzystającego oraz przekazał korzystającemu towar, to mimo iż korzystający należność uiszczać będzie w kolejnych ratach, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury w rozliczeniu za marzec 2007 r. (ewentualnie za kwiecień 2007 r.).
W przypadku leasingu finansowego stanowiącego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy. Obowiązek ten powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, chyba że przed tym terminem leasingodawca wystawił fakturę - wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu na podstawie umowy leasingu finansowego, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tych towarów, jednak nie później niż z chwilą wystawienia faktury przez leasingodawcę.
Korzystający powinien pamiętać, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, z niektórymi wyjątkami, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 proc. kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu WNT - nie więcej jednak niż 6 tys. zł.
Ponieważ do dostawy dochodzi już w momencie wydania przedmiotu leasingu korzystającemu, późniejsze przeniesienie własności po zakończeniu umowy nie stanowi ponownej dostawy towarów.
 
TOMASZ CICHY, prawnik, kancelaria Grynhoff, Woźny i Wspólnicy

- Art. 23a-23l ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
- Art. 17a-17l ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.).
- Art. 7 oraz art. 86 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.).
- Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.).
- Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.).
- Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Stosowanie przepisów o sprzedaży
Wobec umów leasingu zastosowanie mają także przepisy o sprzedaży na raty. Chodzi o kwestie związane z:
- odpowiedzialnością finansującego za wady rzeczy powstałe na skutek okoliczności, za które finansujący ponosi odpowiedzialność,
- uprawnieniami i obowiązkami stron w razie dochodzenia przez osobę trzecią przeciwko korzystającemu roszczeń dotyczących rzeczy,
- odpowiedzialnością korzystającego i osoby trzeciej wobec finansującego w razie oddania rzeczy tej osobie przez korzystającego do używania,
- zabezpieczeniem rat leasingu i świadczeń dodatkowych korzystającego,
- zwrotem rzeczy przez korzystającego po zakończeniu leasingu,
- ulepszeniem rzeczy przez korzystającego.
Brak rozróżnienia leasingu
Najem po leasingu
Jeżeli w przypadku leasingu operacyjnego, po upływie terminu umowy finansujący odda korzystającemu do dalszego używania przedmiot leasingu, to przychodem finansującego i odpowiednio kosztem uzyskania przychodów korzystającego są opłaty ustalone przez strony tej umowy.
Czym jest samochód osobowy
Samochód osobowy określony dla celów podatku dochodowego oznacza pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż dziewięć osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:
- pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
- pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 proc. długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
- pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
- pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
- pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.
Opłata manipulacyjna w kosztach
Przepisy podatkowe dotyczące leasingu kapitałowego nie wykluczają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłat manipulacyjnych związanych z podpisaniem umowy leasingu.
Podatnik, który zwrócił się do urzędu, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę leasingu kapitałowego. Jej przedmiotem była nieruchomość, od której mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Jego zdaniem do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć w całości w dacie poniesienia, opłatę manipulacyjną od zawarcia umowy leasingu. Opłaty dokonał w dniu wydania przedmiotu leasingu przez finansującego, na podstawie wystawionej przez niego faktury VAT. Opłata ta, zgodnie z umową leasingu, nie jest wliczana do wartości początkowej przedmiotu leasingu.
Organ podatkowy stwierdził, że w leasingu kapitałowym strony umowy mogą ustalić dowolny harmonogram spłat rat leasingowych i w sposób dowolny określać proporcje części odsetkowej i części kapitałowej raty. Dlatego też korzystający ma prawo do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć część opłaty wstępnej, która nie jest spłatą wartości początkowej i część odsetkową rat miesięcznych. Wydatku z tytułu opłaty manipulacyjnej przy zawieraniu umowy leasingu kapitałowego, której przedmiotem jest nieruchomość, nie można uznać za wydatek na zakup środka trwałego ani też za wydatek na jego ulepszenie. W przypadku przychodów uzyskiwanych przez podatnika z tytułu wynajmu nieruchomości, opłata manipulacyjna związana z leasingiem nieruchomości jest bezpośrednio związana z określonym przychodem. Stanowi zatem dla podatnika koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czyli w dacie dokonania płatności w tej części, jaka z zawartej umowy leasingu nie dotyczy spłaty wartości początkowej, czyli części kapitałowej.
Postanowienie naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z 18 kwietnia 2006 r., nr II US.PB-I/415/27/06

Neutralność kaucji
Do przychodów leasingodawcy i kosztów leasingobiorcy nie zalicza się kaucji określonej w umowie leasingu wpłaconej finansującemu przez korzystającego. Zasada ta dotyczy zarówno leasingu finansowego, jak i operacyjnego.
Ograniczenie odliczenia VAT
W przypadku leasingu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych niespełniających dodatkowych kryteriów, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 proc. kwoty podatku naliczonego. Suma kwot VAT naliczonego dotycząca jednego samochodu nie może przekroczyć kwoty 6 tys. zł.
Pełne odliczenie VAT
Autopromocja

REKLAMA

Źródło: INFOR
Czy ten artykuł był przydatny?
tak
nie
Dziękujemy za powiadomienie - zapraszamy do subskrybcji naszego newslettera
Jeśli nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania w tym artykule, powiedz jak możemy to poprawić.
UWAGA: Ten formularz nie służy wysyłaniu zgłoszeń . Wykorzystamy go aby poprawić artykuł.
Jeśli masz dodatkowe pytania prosimy o kontakt
QR Code

© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

Podatek PIT - część 2
certificate
Jak zdobyć Certyfikat:
  • Czytaj artykuły
  • Rozwiązuj testy
  • Zdobądź certyfikat
1/10
Zeznanie PIT-37 za 2022 r. można złożyć w terminie do:
30 kwietnia 2023 r. (niedziela)
2 maja 2023 r. (wtorek)
4 maja 2023 r. (czwartek)
29 kwietnia 2023 r. (sobota)
Następne
Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Składka zdrowotna przedsiębiorców - czy wróci ryczałt? Czy jeszcze w 2024 roku nastąpią zmiany?

O przywrócenie ryczałtowej składki zdrowotnej dla przedsiębiorców (wg zasad sprzed Polskiego Ładu) apelują zarówno sami przedsiębiorcy, ich stowarzyszenia, a także Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców. Rzecznik MŚP proponuje, by koszty związane z przywróceniem poprzednich zasad rozliczania składki zdrowotnej przez przedsiębiorców częściowo pokryć przez ograniczenie beneficjentów tzw. wakacji od ZUS.

Czy 13 i 14 emerytura wlicza się do dochodu osoby niepełnosprawnej?

Czy 13 i 14 emerytura wlicza się do dochodu osoby niepełnosprawnej, ustalanego na potrzeby skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej?

Będzie nowelizacja Ordynacji podatkowej. Ministerstwo pracuje nad projektem. Podatnicy zyskają.

Oprocentowanie nadpłaty, powstałej w wyniku orzeczenia TSUE będzie przysługiwać za cały okres, aż do jej zwrotu. Podobnie będzie z nadpłatami powstałymi wskutek wyroków TK.

Stawki VAT 2024 - zmiany w stawkach obniżonych od 1 kwietnia

Stawki VAT od 1 kwietnia 2024 roku ulegną zmianie. Pojawi się nowa lista towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8 proc. Stawka obniżona obejmie m.in. usługi kosmetyczne, manicure i pedicure.

Fundacja rodzinna - podatkowe konsekwencje zbycia udziałów

Otaczające nas środowisko prawno-ekonomiczne dynamiczne oddziałuje na wszystkich, dlatego wśród pojawiających się pytań coraz częstszymi są te odnoszące się do fundacji rodzinnej, która zapewnia kuszące preferencje podatkowe.

Składka zdrowotna 2024. Min. Leszczyna: będą zmiany ale powrót do zasad sprzed Polskiego Ładu zbyt kosztowny

Jeszcze w bieżącym tygodniu minister zdrowia razem z ministrem finansów przedstawią premierowi Tuskowi propozycje zmian w składce zdrowotnej dla przedsiębiorców. Taką informację przekazała 18 marca 2024 r. minister zdrowia Izabela Leszczyna.

Zmiany w akcyzie od 2025 roku - opodatkowanie saszetek nikotynowych

Ministerstwo Finansów chce zmienić od 2025 roku przepisy ustawy o podatku akcyzowym w zakresie saszetek nikotynowych. W komunikacie z 18 marca 2024 r. MF przedstawiło propozycje zmian. Resort zaprasza zainteresowanych tymi zmianami na spotkanie w celu uzgodnienia treści tej nowelizacji.

"Nie stać nas na cztery dni pracy". Jednak skrócenie czasu pracy może ograniczyć zwolnienia

"Skrócenie czasu pracy, np. do czterech dni w tygodniu nie zostanie zrównoważone przez wzrost zatrudnienia. Produkcja krajowa zmniejszy się, a wraz z nią zmniejszą się dochody ludności" – mówi Jeremi Mordasewicz, doradca zarządu Konfederacji Lewiatan.

Wymiana walut w firmie. Jak to robić z korzyścią dla biznesu?

Wymiana walut? Pierwsze skojarzenia to zagraniczne wakacje czy kredyt we frankach. Patrząc jednak na oficjalne statystyki wymiany handlowej to firmy operują dziś w wielu walutach. Tym bardziej, że coraz więcej firm prowadzi ekspansję zagraniczną, wychodząc na nowe rynki.

Zmiany w rachunkowości od 2025 roku. Oprócz JPK KR (księgi rachunkowe) będzie JPK ST (środki trwałe)

Od 1 stycznia 2025 roku podatnicy objęci podatkiem CIT (osoby prawne) będą mieli obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych w formie elektronicznej i wysyłania ich w tej formie do urzędu skarbowego (tzw. JPK CIT). Aktualnie Ministerstwo Finansów konsultuje struktury logiczne pliku JPK_KR_PD oraz pliku  JPK_ST, a także przygotowuje zmianę projektu rozporządzenia wykonawczego w sprawie dodatkowych danych dołączanych do przekazywanych ksiąg.

REKLAMA