Wpływ Polskiego Ładu na prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej – alternatywne formy prowadzenia działalności

Polski Ład – zmiany dotyczące składki zdrowotnej

Obecnie podatnik prowadzący działalność gospodarczą opłaca zryczałtowaną składkę zdrowotną w wysokości 9% podstawy wymiaru (przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw za IV kwartał poprzedniego roku, w 2021 r. składka wynosi 381,81 zł), którą może odliczyć od podatku w wysokości 7,75% podstawy wymiaru (zatem efektywne obciążenie składką zdrowotną wynosi 53,03 zł).

Jak wynika z projektu Polskiego Ładu:

1. zlikwidowana zostanie możliwość odliczania składki zdrowotnej od podatku;
2. dla osób prowadzących działalność gospodarczą opodatkowanych liniowo podstawę wymiaru składki zdrowotnej będzie stanowić dochód, a stawka składki będzie wynosić 4,9% (w przypadku opodatkowania wg skali składka wynosić będzie 9%).

Dochód na potrzeby ustalenia podstawy wymiaru składki zdrowotnej będzie obliczany zgodnie z dochodem obliczanym na potrzeby podatku PIT. Przykładowo, jeżeli dochód z działalności gospodarczej wyniesie 1.000.000 zł, składka zdrowotna dla podatnika opodatkowanego liniowo z tego tytułu wyniesie 49.000 zł i nie będzie podlegać odliczeniu od podatku PIT.

Jeżeli w danym miesiącu podatnik nie wykazuje dochodu (lub jest on niższy niż minimalne wynagrodzenie), składkę oblicza się od kwoty minimalnego wynagrodzenia.

Dodatkowo wprowadzona zostanie zasada, że wniosek o zwrot nadpłaty składki zdrowotnej będzie mógł być złożony w terminie do końca miesiąca upływającego po terminie do złożenia deklaracji PIT (a więc do końca maja następnego roku). Po upływie tego terminu roszczenie o zwrot nadpłaty składki zdrowotnej wygasa. Oznacza to, że jeżeli przez część roku opłacano za poszczególne miesiące składkę zdrowotną od dochodu, a następnie ponoszono wyższe koszty i składka ustalona od dochodu rocznego jest niższa niż suma składek za poszczególne miesiące, to brak złożenia wniosku o nadpłatę w terminie do końca maja roku następnego wiązać się będzie z brakiem możliwości odzyskania tej nadpłaty.

Podatnicy opodatkowani wg skali będą mogli skorzystać z kwoty wolnej w wysokości 30.000 zł, a próg podatkowy zostanie podniesiony do 120.000 zł. Ponadto możliwe będzie skorzystanie z tzw. ulgi dla klasy średniej, jeśli dochód w danym roku wynosi pomiędzy 68.412 zł a 133.692 zł. Wyższa kwota wolna, podwyższony próg skali podatkowej i ulga dla klasy średniej mają zneutralizować brak możliwości odliczenia od dochodu składki zdrowotnej oraz obliczanie jej od dochodu.

Powyższe zmiany powodują, że dla większej niż dotychczas liczby podatników opłacalny będzie wybór opodatkowania wg skali zamiast opodatkowania liniowego (obecnie próg ten wynosi przy dochodzie brutto ok. 10.000 zł miesięcznie, po wprowadzeniu Polskiego Ładu będzie to ok. 13.000 zł brutto miesięcznie).

Należy mieć na uwadze, że jeżeli dochody z działalności gospodarczej przekraczają 1.000.000 zł, nadwyżka ponad tę kwotę jest opodatkowana daniną solidarnościową wg stawki 4% (art. 30h ustawy PIT).

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych

Dla wielu podatników korzystniejsze od opodatkowania na zasadach ogólnych może okazać się przejście na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Osoby prowadzące działalność gospodarczą opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych płacić będą zryczałtowaną składkę zdrowotną w wysokości zryczałtowanej, obliczanej od 60%, 100% lub 180% podstawy wymiaru (przeciętnego wynagrodzenia), w zależności od wysokości rocznych przychodów; jeżeli roczne przychody nie przekroczą 60.000 zł, składka będzie wynosić ok. 300 zł miesięcznie); jeśli przekroczę ten próg, a nie przekroczą 300.000 zł, składka wyniesie ok. 510 zł miesięcznie, a powyżej 300.000 zł – ok. 920 zł miesięcznie.

Kolejną korzyścią jest możliwość skorzystania z niższych stawek podatku. Wysokość stawki zależy od rodzaju działalności, z której osiągane są przychody. Określa je art. 12 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przykładowo, stawka dla wolnych zawodów (np. adwokaci, architekci, lekarze) stawka wynosi 17%; dla przychodów z działalności wytwórczej, robót budowlanych lub w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton stawka wynosi 5,5%; z tytułu najmu lub dzierżawy – 8,5%, a od nadwyżki ponad 100.000 zł – 12,5%.

Niektóre grupy podatników nie mogą wybrać opodatkowania ryczałtem; wyłącznie w tym zakresie wynikają z art. 8 ustawy. chodzi m.in. o podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu prowadzenia aptek, działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych, działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych, wytwarzających wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym. Z ryczałtu nie mogą też skorzystać podatnicy podejmujący wykonywanie działalności w roku podatkowym po zmianie działalności wykonywanej:

1. samodzielnie na działalność prowadzoną w formie spółki z małżonkiem,
2. w formie spółki z małżonkiem na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków,
3. samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka

- jeżeli małżonek lub małżonkowie przed zmianą opłacali z tytułu prowadzenia tej działalności podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

Podatnik traci prawo do opodatkowania ryczałtem, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy uzyska przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości przekraczającej 2 000 000 euro, lub uzyska przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności przekroczyła 2 000 000 euro.

Oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Podstawą opodatkowania jest przychód, podatnik nie może zatem rozpoznawać kosztów uzyskania przychodów.  Decyzja o tym, czy korzystniejsze jest opodatkowanie na zasadach ogólnych czy ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych zależy zatem od wysokości ponoszonych przez podatnika kosztów oraz od przedmiotu działalności, od którego zależy stawka podatku ryczałtowego.

Przychody opodatkowane ryczałtem nie podlegają opodatkowaniu daniną solidarnościową.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Alternatywą dla jednoosobowej działalności gospodarczej lub spółek transparentnych podatkowo może być zmiana formy prowadzenia działalności na spółkę z o.o. Dochód spółki podlega opodatkowaniu stawką 19% CIT, jednak możliwe jest również opodatkowana stawką 9%, jeśli spółka osiąga przychody poniżej 2.000.000 euro (mały podatnik). Z obniżonej stawki nie mogą korzystać spółki powstałe w wyniku przekształcenia jednoosobowej działalności lub spółki transparentnej podatkowo, a także jeżeli do takiej spółki wniesiono na poczet kapitału uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro (w roku w którym podatnik został utworzony lub w roku następnym) – prawo do stosowania stawki 9% powstaje w drugim z kolei roku po utworzeniu podatnika.

Udziałowiec sp. z o.o. nie podlega składkom na ubezpieczenia społeczne i składce zdrowotnej, chyba że spółka z o.o. jest jednoosobowa; w takim wypadku składka zdrowotna jest zryczałtowana (wg Projektu Polskiego Ładu będzie to ok. 500 zł miesięcznie).

Wypłata dywidendy ze spółki z o.o. podlega opodatkowaniu wg stawki 19%, a więc ma miejsce podwójne opodatkowanie. Aby tego uniknąć, możliwa jest wypłata udziałowcowi będącemu jednocześnie członkiem zarządu wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu. Wynagrodzenie takie stanowi dla spółki koszt uzyskania przychodu. Obecnie członek zarządu pełniący funkcję na podstawie uchwały o powołaniu nie podlega składkom na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Polski Ład przewiduje objęcie wynagrodzenia składką zdrowotną w wysokości 9%. Wynagrodzenie takie opodatkowane jest wg skali podatkowej, a więc jeśli przekroczy 120.000 zł w ciągu roku, nadwyżka będzie opodatkowana stawką 32%.

Spółka z o.o. jest więc korzystna dla podatników, dla których ryczałt byłby nieopłacalny z uwagi na wysokie koszty ponoszone w ramach działalności, a także dla podatników, którzy planują pozostawienie środków w spółce na dalszy rozwój działalności, np. zakup środków trwałych. W przypadku JDG dochód byłby opodatkowany zarówno podatkiem dochodowym wg stawki 19% (lub wg skali) oraz składką zdrowotną 4,9% (lub 9%). W spółce z o.o. zysk zostawiony w spółce podlega opodatkowaniu wyłącznie stawką 9%, jeśli spółka jest małym podatnikiem, lub stawką 19%.

Możliwe jest również rozwiązanie, w którym działalność zostanie przeniesiona do spółki z o.o., a udziałowiec będzie prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną ryczałtem, świadcząc usługi na rzecz spółki. Rozwiązanie to jest opłacalne w przypadku, gdy działalność wiąże się z ponoszeniem kosztów, przez co opodatkowanie całej działalności ryczałtem byłoby nieopłacalne.

Przykład: podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych, z której osiąga przychody roczne w wysokości 5.000.000 zł oraz ponosi koszty w wysokości 4.000.000 zł, a więc dochód podatnika wynosi 1.000.000 zł. Po wejściu w życie Polskiego Ładu, w przypadku opodatkowania podatkiem liniowym, podatnik powinien zapłacić 190.000 zł PIT oraz 49.000 zł składki zdrowotnej. W przypadku opodatkowania ryczałtem, podatnik zapłaciłby PIT wg stawki 5,5% od przychodu (275.000 zł) oraz zryczałtowaną składkę zdrowotną (ok. 11.000 zł). W przypadku prowadzenia działalności w formie spółki z o.o., podatnik mógłby świadczyć na rzecz tej spółki np. usługi polegające na organizacji zaopatrzenia, negocjowaniu umów, weryfikacji dostawców – opodatkowane stawką 8,5% w wysokości 500.000 zł rocznie. Spółka zatem zapłaciłaby 9% CIT od 500.000 zł (5.000.000 – 4.500.000) zł, tj. 45.000 zł, natomiast udziałowiec zapłaciłby 42.500 zł ryczałtu oraz ok. 11.000 zł składki zdrowotnej.

Zamiast zatem wypłacić dywidendę opodatkowaną stawką 19%, która nie jest dla spółki kosztem, możliwa jest wypłata wynagrodzenia pomniejszającego dochód spółki oraz opodatkowana niższą stawką po stronie udziałowca.

Świadcząc usługi na rzecz spółki będącej podmiotem powiązanym, należy pamiętać, że ustalone warunki, w szczególności wynagrodzenie, muszą mieć charakter rynkowy. W przeciwnym wypadku organ może dokonać szacowania dochodu stronie, która go zaniżyła (np. po stronie spółki, jeśli ustalone wynagrodzenie stanowiące koszt uzyskania przychodu będzie zbyt wysokie – art. 11c ust. 2 ustawy CIT). W takim wypadku istnieje ryzyko wymierzenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości 10% zaniżenia podstawy opodatkowania (art. 58a § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej). W przypadku przekroczenia ustawowych progów, mogą powstać dodatkowe obowiązku dokumentacyjne w zakresie cen transferowych. Po wejściu w życie Polskiego Ładu wynagrodzenie z tytułu takich usług będzie mogło być całkowicie wyłączone z kosztów uzyskania przychodów jako ukryta dywidenda, jeśli przekroczy zysk brutto spółki.

Polski Ład przewiduje wyłącznie z kosztów uzyskania spółki tzw. ukrytej dywidendy, tj. wynagrodzenia wypłacone podmiotowi powiązanemu, jeżeli:

1. wysokość tych kosztów lub termin ich poniesienia w jakikolwiek sposób są uzależnione od osiągnięcia zysku przez podatnika lub wysokości tego zysku lub
2. racjonalnie działający podatnik nie poniósłby takich kosztów lub mógłby ponieść niższe koszty w przypadku wykonania porównywalnego świadczenia przez podmiot niepowiązany z podatnikiem, lub
3. koszty te obejmują wynagrodzenie za prawo do korzystania z aktywów, które stanowiły własność lub współwłasność wspólnika (akcjonariusza) lub podmiotu powiązanego ze wspólnikiem (akcjonariuszem) przed utworzeniem podatnika.

Pkt 2 i 3 nie stosuje się w przypadku, gdy suma poniesionych w roku podatkowym przez podatnika kosztów stanowiących ukrytą dywidendę na podstawie tych przepisów, jest niższa niż kwota zysku brutto w rozumieniu przepisów o rachunkowości, uzyskanego w roku obrotowym, w którym koszty te zostały uwzględnione w wyniku finansowym podatnika.

Przykład: spółka z o.o. osiągnęła zysk brutto w wysokości 20.000 zł oraz poniosła wydatki z tytułu najmu powierzchni biurowej (stanowiącej składnik majątku prywatnego udziałowca jeszcze przed utworzeniem spółki) w wysokości 70.000 zł. Ponieważ wydatek z tego tytułu przekracza zysk spółki, zostanie wyłączony z kosztów uzyskania przychodów.

Regulacje dot. ukrytej dywidendy obowiązywać mają od 1 stycznia 2023 r.

Jeżeli spółka nie zatrudnia pracowników ani zleceniobiorców, a usługi są świadczone przez udziałowca bez wynagrodzenia otrzymywanego od spółki, po stronie spółki może powstać przychód z nieodpłatnych świadczeń w wysokości ich wartości rynkowej.

Spółka z o.o. może być zatem formą zoptymalizowania obciążeń podatkowych, a także umożliwia ograniczenie ryzyka związanego z prowadzoną działalnością (brak możliwości egzekwowania długów spółki z majątku prywatnego udziałowca). Należy mieć jednak na uwadze projektowane regulacje dotyczące ukrytej dywidendy.

Spółka komandytowa

Alternatywą dla spółki z o.o. jest spółka komandytowa. W spółce komandytowej musi być co najmniej dwóch wspólników – komplementariusz prowadzący sprawy spółki i ponoszący nieograniczoną odpowiedzialność za jej zobowiązania oraz komandytariusz, który nie prowadzi spraw spółki i odpowiada jedynie do wysokości sumy komandytowej.

Od 2021 r. spółka komandytowa jest podatnikiem CIT (opodatkowana stawką 9% lub 19%, analogicznie jak sp. z o.o.), w związku z tym w przypadku wypłaty zysku wspólnikowi dochodzi do podwójnego opodatkowania. Komplementariuszowi przysługuje jednak na podstawie art. 30a ust. 6a ustawy PIT prawo do pomniejszenia podatku od przychodów uzyskiwanych z tytułu udziału w zyskach spółki o kwotę odpowiadającą iloczynowi procentowego udziału komplementariusza w zysku tej spółki i podatku należnego od dochodu tej spółki. Oznacza to, że podatek CIT zapłacony przez spółkę pomniejsza podatek PIT komplementariusza z tytułu wypłaconego mu zysku za dany rok.

Przykład: Spółka komandytowa w roku 2022 osiągnęła zysk w wysokości 100.000 zł, który opodatkowała stawką 9% (podatek CIT do zapłaty: 9000 zł). Cały zysk po opodatkowaniu (91.000 zł) przeznaczyła do wypłaty wspólnikom, z czego komplementariusz (sp. z o.o.) otrzymał 1% (910 zł). Komplementariusz od zysku powinien odprowadzić CIT w wysokości 19% (19% z 910 zł = 173 zł)Komplementariusz może odliczyć od podatku który powinien zapłacić (173 zł zł) kwotę podatku zapłaconego przez spółkę komandytową w takiej proporcji, w jakiej uczestniczy w zysku spółki. Spółka komandytowa zapłaciła 9000 zł podatku, komplementariusz może odliczyć 1% tej kwoty, czyli 90 zł.

W efekcie komplementariusz zapłaci podatek w wysokości 83 zł (173 zł – 90 zł). Gdyby spółka komandytowa opodatkowana była stawką 19%, komplementariusz nie zapłaciłby podatku PIT.

Co istotne, wspólnicy spółki komandytowej po wejściu w życie Polskiego Ładu nie będą płacić składki zdrowotnej obliczanej od dochodu, ale w wysokości zryczałtowanej (ok. 500 zł miesięcznie).

Ponadto dochody ze spółki komandytowej nie są opodatkowane daniną solidarnościową.

Spółka komandytowa pozwala zatem komplementariuszom na efektywne opodatkowanie w wysokości 19%, bez konieczności opłacania składki zdrowotnej obliczanej od dochodu.

Przeniesienie działalności gospodarczej za granicę

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z kolei nierezydent może podlegać opodatkowaniu w Polsce m.in. z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski, w tym poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład.

Sama rejestracja działalności gospodarczej za granicą nie wystarczy do tego, aby nie podlegać opodatkowaniu w Polsce. Dochody z tej działalności mogą być opodatkowane w Polsce, jeżeli podatnik nie zmieni rezydencji podatkowej (a więc jego centrum interesów osobistych pozostanie w Polsce – np. dom, rodzina), bądź też jeżeli zmieni rezydencję, ale składniki związane z prowadzoną działalnością pozostaną w Polsce (np. zakład produkcyjny).

Jeśli Polska podpisała z państwem, w którym ma być zarejestrowana działalność, umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, możliwe będzie zastosowanie art. 7 tej umowy, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu w tym państwie, w którym podatnik jest rezydentem, chyba że działalność w drugim państwie prowadzona jest poprzez zagraniczny zakład. Jeżeli podatnik posiada zagraniczny zakład w państwie innym niż państwo rezydencji podatkowej, możliwe jest opodatkowanie dochodów przez oba państwa, zaś sposób unikania podwójnego opodatkowania zależy od umowy (metoda wyłączenia z opodatkowania w państwie rezydencji dochodów uzyskanych przez zagraniczny zakład lub metoda opodatkowania tych dochodów w państwie rezydencji z prawem odliczenia podatku zapłaconego w państwie prowadzenia zakładu).

Ponadto zmiana rezydencji podatkowej lub przeniesienie poza Polskę składników majątkowych (w wyniku czego Polska traci w całości lub części prawo do opodatkowania przychodu ze zbycia tych składników) może wiązać się z podatkiem od niezrealizowanych zysków (tzw. exit tax), zgodnie z art. 30da ustawy PIT.

W przypadku składnika majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków w przypadku zmiany rezydencji podlegają tylko składniki majątku stanowiące: ogół praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, udziały w spółce, akcje i inne papiery wartościowe, pochodne instrumenty finansowe oraz tytuły uczestnictwa w funduszach kapitałowych.

Przepisy dot. exit tax stosuje się jeżeli łączna wartość rynkowa składników majątkowych przekracza 4.000.000 zł. Podstawą opodatkowania jest nadwyżka wartości rynkowej składnika majątku ponad kwotę stanowiącą koszt uzyskania przychodu, który przysługiwałby w przypadku jego zbycia. Exit tax nie podlegają nieruchomości oraz środki pieniężne.

Alternatywnym rozwiązaniem jest założenie spółki za granicą. Co do zasady spółka podlega opodatkowaniu w państwie rejestracji. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy CIT, jeśli jednak podatnik ma miejsce zarządu na terytorium Polski, może podlegać opodatkowaniu w Polsce, pomimo posiadania siedziby za granicą. Jak przyjmuje się w orzecznictwie, miejsce faktycznego zarządu to miejsce, w którym odbywa się faktyczne zarządzanie i kontrola nad spółką, miejsce, w którym podejmowane są decyzje na najwyższym szczeblu w sprawach zasadniczych dla spółki, miejsce mające zasadnicze znaczenie dla zarządzania spółką z ekonomicznego i funkcjonalnego punktu widzenia. Oznacza to, że jeżeli członek zarządu przebywa na stale w Polsce, możliwe będzie uznanie, że spółka zagraniczna posiada miejsce zarządu w Polsce i tutaj powinna być opodatkowana (z uwzględnieniem regulacji wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeśli zostały zawarte z danym państwem). Polski Ład przewiduje rozszerzenie pojęcia miejsca zarządu – zgodnie z planowanymi zmianami, podatnik ma miejsce zarządu w Polsce, m.in. gdy na jej terytorium są prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły bieżące sprawy tego podatnika na podstawie w szczególności: umowy, pełnomocnictw lub powiązań.

Zakładając spółkę za granicą należy mieć również na uwadze przepisy dot. zagranicznych jednostek kontrolowanych. Jeżeli polski rezydent podatkowy posiada udziały w takiej spółce, to dochód takiej spółki w części przypadającej na udziały polskiego rezydenta (nie wypłacony w formie dywidendy) może być opodatkowany jako dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej. W szczególności dotyczy to spółek zakładanych w tzw. rajach podatkowych lub państwach, z którymi Polska nie podpisała umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W przypadku państw, z którymi Polska podpisała umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, opodatkowanie udziałowca podatkiem od zagranicznych jednostek kontrolowanych zależy od tego, czy podatek płacony w państwie siedziby jest niższy, niż podatek który byłby zapłacony w Polsce, a także od źródeł przychodów tej spółki (działalność operacyjna czy pasywne źródła przychodu jak dywidendy, prawa autorskie, odsetki). Przepisów o zagranicznej jednostce kontrolowanej nie stosuje się, jeśli spółka ma siedzibę w UE lub EOG i prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą (nie zwalnia to jednak z prowadzenia rejestru zagranicznych jednostek).

Może się zatem okazać, że korzyść wynikająca z niższych stawek podatku za granicą może być pozorna, z uwagi na wyżej opisane ryzyka.

Podsumowanie

Projektowane zmiany w ramach Polskiego Ładu uderzą najbardziej w przedsiębiorców opodatkowanych wg skali lub liniowo, osiągających wysokie dochody, z uwagi na brak możliwości odliczenia od podatku składki zdrowotnej, która będzie obliczana od dochodu. Wybór alternatywnej formy prowadzenia działalności zależy od przedmiotu prowadzonej działalności oraz struktury przychodów i kosztów; każdorazowo zmiana formy prowadzonej działalności powinna być poprzedzona analizą potencjalnych ryzyk podatkowych, np. w zakresie tzw. ukrytej dywidendy.

AUTOR: Maciej Wilczyński – radca prawny, doradca podatkowy (Axelo Prawo i Podatki dla Biznesu).