Akredytywa jako forma zabezpieczenia płatności w transakcjach międzynarodowych

Istota handlu międzynarodowego

Postępująca globalizacja wymogła na przedsiębiorstwach krajowych – nawet na tych o lokalnym zasięgu – powiązania z innymi przedsiębiorstwami o charakterze międzynarodowym. Za przykłady takiego powiązania, które może mieć charakter bezpośredni lub pośredni można podać: konkurencję z podmiotami zagranicznymi, dostosowanie wyprodukowanych towarów do norm międzynarodowych, korzystanie z opracowanych i zaimplementowanych na skalę światową rozwiązań technologicznych, zarządczych.

Międzynarodowa transakcja handlowa z natury rzeczy jest transakcją w której występuje element transgraniczny, a więc dochodzi do transakcji pomiędzy podmiotami, których siedziba znajduje się w różnych krajach. Handel zagraniczny może być rozpatrywany w dwóch ujęciach: wąskim oraz szerokim. W znaczeniu wąskim przedmiotem handlu zagranicznego są dobra materialne. Szerokie znaczenie obejmuje na przykład: obroty bieżące oraz majątkowo-kredytowe, zakup dóbr i usług niematerialnych.

Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM

Ryzyko w handlu międzynarodowym

Zawieranie umów dotyczących handlu zagranicznego niesie ze sobą różne rodzaje ryzyka dla stron uczestniczących w transakcji. Najpowszechniejszymi są:

• ryzyko płatności (odmowa zapłaty)
• ryzyko walutowe (niepewność kursów walut)
• ryzyko handlowe (niewypłacalność kontrahenta)
• ryzyko kontraktowe (odmowa przyjęcia towaru, zerwanie kontraktu przez kontrahenta)
• ryzyko utraty towaru
• ryzyko zniszczenia towaru

W związku z coraz większą rolą handlu międzynarodowego zrodziła się potrzeba opracowania bezpiecznych metod finansowania transakcji. Instrumentem rozliczeniowym umożliwiającym przedsiębiorcom w bezpieczny sposób finansowanie transakcji jest akredytywa dokumentowa. Została ona uregulowana na gruncie międzynarodowego, uniwersalnego standardu UCP 600, który został wydany w 2007 roku przez Międzynarodową Izbę Handlową w Paryżu.

INCOTERMS 2000

Warunki dostaw w handlu zagranicznym zostały opracowane przez Międzynarodową Izbę Handlową w Paryżu i noszą nazwę INCOTERMS 2010. Warunki INCOTERMS stosuje się do umowy sprzedaży oraz przez analogię również do umowy dostawy. Wszystkich formuł jest 11. 7 dotyczy wszystkich środków transportu, a 4 wyłącznie transportu morskiego i wodnego śródlądowego.

Regułami dla wszystkich środków transportu są:

• EXW – Ex Works (z zakładu)
• FCA – Free Carrier ( dostarczony do przewoźnika)
• CPT - Carriage Paid To (przewóz opłacony do)
• CIP – Carriage And Industrial Pait To (przewóz i ubezpieczenie opłacone do)
• DAT – Delivered At Terminal (dostarczony do terminalu)
• DAP – Delivered At Place (dostarczony do miejsca)
• DDP – Delivered Duty Paid (dostarczony, cło opłacone)

Z kolei dla transportu morskiego oraz śródlądowego wyróżnia się następujące reguły:

• FAS – Free Alongside Ship (dostarczony wzdłuż burty statku)
• FOB – Free On Board ( dostarczony na statek)
• CFR – Cost And Freight (koszt i ubezpieczenie)
• CIF – Cost Insurance Freight (koszt i ubezpieczenie fracht)

Akredytywa dokumentowa jako forma zabezpieczenia płatności

Akredytywa dokumentowa (documentary credit) jest jedną z form zabezpieczenia się przed ryzykiem i INCOTERMS 2010. Jest to sposób zabezpieczenia płatności. Stanowi ona samodzielne zobowiązanie banku importera do wypłacenia (lub zagwarantowania środków na poczet zapłaty – zabezpieczenie zapłaty) eksporterowi określonej sumy pieniężnej w zamian za złożenie przez niego w przewidzianym terminie ustalonych w treści akredytywy dokumentów.

Akredytywa potwierdzona (confirming credit) jest jeszcze większym zabezpieczeniem realizacji transakcji. Bank potwierdzający akredytywę dokumentową dodał do niej (na zlecenie banku otwierającego – banku importera) potwierdzenie. Oznacza to, iż zobowiązał się wobec eksportera do wypłaty należnego mu świadczenia.

W procesie rozliczenia transakcji za pomocą akredytywy biorą udział cztery strony:

• zleceniodawca akredytywy – importer (applicant, orderer)
• bank otwierający (issuing bank)
• bank pośredniczący (awizujący, negocjujący lub potwierdzający) – (advising bank, negotiating bank, confirming bank)
• beneficjent akredytywy, eksporter

Schemat rozliczenia płatności

Przebieg procesu rozliczenia transakcji za pomocą akredytywy przedstawia poniższy schemat:

1. Strony w umowie zawierają postanowienie o rozliczenie transakcji za pomocą akredytywy
2. Importer przekazuje swojemu bankowi zlecenie otwarcia akredytywy
3. Bank importera otwiera akredytywę, przekazuje jej treść bankowi pośredniczącemu
4. Importer jest zawiadamiany o otwarciu akredytywy
5. Bank pośredniczący stwierdza autentyczność otwartej akredytywy, zawiadamia eksportera o jej otwarciu
6. Eksporter dokonuje wysyłki towaru, kompletuje wymagane dokumenty w celu uzyskania należności
7. Eksporter prezentuje w banku pośredniczącym komplet dokumentów, a bank pośredniczący przedstawia je bankowi otwierającemu
8. Bank otwierający dokonuje zapłaty eksporterowi