Jak zaliczać do kosztów niskocenne środki trwałe?

Jednocześnie, w odniesieniu do środków niskocennych, przepisy te dają przedsiębiorcom znaczący wybór, jeśli chodzi o metodę potrącania kosztów. Przedsiębiorca może jednorazowo potrącić cały koszt wyposażenia po oddaniu go do używania; jeżeli zaś zależy mu na współmierności przychodów i kosztów, może dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych.

Powyższe stwierdzenia to zasadnicze tezy wynikające z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 lutego 2011 r. (sygn. IPPB5/423-773/10-4/PS), wydanej w imieniu Ministra Finansów.

Sprawa dotyczyła spółki kapitałowej prowadzącej działalność hotelarską i restauracyjną. W kwietniu 2010 r. spółka otworzyła kolejny nowo wybudowany hotel – o standardzie „trzech gwiazdek”.

Przygotowania do otwarcia wymagały dużych zakupów wyposażenia hotelowego i gastronomicznego.

Ważną częścią tego wyposażenia były niewielkie przedmioty, które – przy tego rodzaju inwestycjach – zawsze są kupowane w dużych ilościach. Dlatego ich zakupy prowadzą do powstawania znaczących wydatków mimo niskich cen jednostkowych.

Zwykłą koleją rzeczy, osoby odpowiedzialne za rozliczenia podatkowe spółki, musiały zastanowić się nad sposobem zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych. Na skutek tych rozważań zdecydowano, że spółka powinna złożyć wniosek o interpretację przepisów podatkowych do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Polecamy: Czy wydatki na adaptację budynku gospodarczego można zaliczyć do kosztów?

Zakupione wyposażenie zostało w tym wniosku podzielone na 5 grup, przy czym każdej z nich przypisano szacowany okres przydatności ekonomicznej. Oto wspomniane grupy:
- kołdry, poduszki, pościel – przydatność 60 miesięcy;
- tekstylia, bielizna gastronomiczna, bielizna pościelowa, ręczniki – przydatność 36 miesięcy;
- porcelana – przydatność 36 miesięcy;
- sztućce, szklanki, kieliszki i inna artykuły szklane – przydatność 24 miesiące;
- drobne wyposażenie kuchenne i gastronomiczne – przydatność 24 miesiące.

Jak podkreślała spółka, wymienione przedmioty to składniki pierwszego wyposażenia nowo wybudowanego hotelu. Jej zdaniem, wydatki na zakup takiego wyposażenia nie powinny być zaliczane do kosztów podatkowych jednorazowo, na początku działalności hotelu, bowiem prowadziłoby to do zniekształcenia współmierności przychodów i kosztów – zarówno w pierwszym roku działalności hotelu, jak też w latach następnych.